We hebben het al meerdere keren gezegd: metal in West-Vlaanderen leeft. En Westvlamingen zijn ondernemers en die nemen – als ze metalhead zijn – al graag eens het initiatief om een metalfestivalletje ineen te boksen. Zo ook in Kuurne, nabij Kortrijk, waar de eerste editie van KMF doorging en de organisatie met Planet Prozak, Enchantress, Diesel Junk, Guilty as Charged, FireForce en Dyscordia een bill bijeengesprokkeld had die best gevarieerd genoemd mocht worden. Dat er in de Vlaanders ook een trouw publiek rondsluimert, zagen we ook vanavond weer, want er waren een hele boel bekende gezichten onder de aanwezigen. Een faire entreeprijs, een vlotte service aan de bar en een gezellig zaaltje zouden de basis leggen voor een avond vol prima muziek en amusement.

Het waren drukke weken de laatste tijd op gebied van concertbezoek. Dit is eigenlijk traditioneel altijd wel zo in het najaar. Met al die opeenvolgende evenementen waren wij hier op de redactie dan ook wel eens benieuwd of er veel volk op dit splinternieuwe evenement zou afkomen. Maar eigenlijk was dit vooraf al een nutteloze vraag, want als je bepaalde bands programmeert, die al op voorhand zeker een grote fanschare meebrengen, kon het logischerwijs al niet meer fout gaan. Wegens andere verplichtingen (zoonlief had nog een voetbalmatch af te werken) misten we helaas de eerste band Planet Prozak, maar volgens mij komen die later nog wel eens aan bod bij een volgende afspraak.

De eerste band die voor ons aan de orde was, was het plaatselijke Enchantress. Een stel jonge muzikanten, met een toch wel bevallige vrouwelijke verschijning achter de drumkit, schotelde ons een set met oldschool tunes voor. Hiervoor putte de band vooral uit het roemrijke jaren tachtig verleden, toen bands als Judas Priest, Omen, Angel Witch en Pretty Maids begrippen in het genre waren. En bij deze bands haalden onze vrienden van Enchantress dus ook de spreekwoordelijke mosterd. Muzikaal klopte het, visueel ook. We zagen vijf gedreven jongelingen, met een prima solo-gitarist en een volleerd frontman die zijn enthousiasme goed wist over te brengen op het publiek. Vocaal was het misschien soms even op het randje, maar de presence, humor en gedrevenheid maakten dat dan weer goed. Naast enkele prima eigen songs uit hun demo, onthielden we ook de covers van Pretty Maids en Judas Priest. En natuurlijk ook de drumster. Leuke show, hier zit potentieel in en prima om te weten dat de jonge garde de geest van de jaren tachtig metal in stand weet te houden.

Wat leuk is aan die kleine festivalletjes, is dat je tussen twee shows even de tijd hebt om met mensen te praten tijdens de change-over. Je hoort wat er leeft en mensen wisselen altijd wel ervaringen uit. Ik hou nog steeds het meest van het principe van één podium met een beperkt aantal kwalitatieve bands. Veel drukker hoeft het niet, anders valt die sociale factor al sneller eens weg. Na het nuttigen van een biertje en een rookstop tussen de massa aan de buitendeuren, was het tijd voor het volgende, mij nog onbekende Diesel Junk. Onbekend, omdat de jongens opereren in een genre waarin ik zelf persoonlijk minder thuis ben, maar daarom zeker niet minder goed. Diesel Junk klinkt pakken moderner dan de voorgaande band en zou ik meer als heel potige heavy rock gaan klasseren. Een beetje in de contreien waar bands als King Hiss, Cowboys and Aliens en ook wel Channel Zero actief zijn. We hoorden een set met veel groove en gedrevenheid, aangedreven door prima ritmewerk en voorzien van sterke vocalen. De band beschikt eveneens over een sterke frontman met veel presence. Tevens werd er onder de vorm van I Stand Alone van Godsmack nog een leuke cover in de set verweven en konden we niet anders dan een gemeend applausje richting podium te sturen bij het einde van de show. Deze mannen zien we zeker ook nog wel vaker terug.

Aansluitend was het de beurt aan de machine uit Beernem: Guilty as Charged. Er is waarschijnlijk geen podium in de wijde Vlaamse omgeving waar deze band nog geen brokken gemaakt heeft en vanavond zou weer niet anders zijn. Voorzien van een prima sound, wat trouwens wel voor elke band deze avond het geval was, trokken deze jongens opnieuw een fikse streep thrash/heavy metal van de bovenste plank. Tegenwoordig zitten er in de setlist een paar nieuwe songs verwerkt die de combinatie met de oudere krakers als Leap of Faith, Lone Wolf, Preach to the Masses, Metal Holocaust en Last Chance perfect rechtvaardigen en minstens van een evenwaardig niveau zijn. We zagen een show waar alles muzikaal klopte – met een band die door de talloze shows perfect ingespeeld is, kan het ook niet anders – en waar de band zich alweer voor het volle pond gaf. Er waren geen covers nodig vanavond om iedereen mee te krijgen en er vlogen bij momenten serieus wat crowdsurfers over de dranghekkens. Dat het viertal er voluit voor ging, bewees ook drummer Matthew, die er in het eerste nummer al meteen maar zijn snare door mepte. Een euvel dat in geen tijd hersteld was echter. Deze mannen zijn eigenlijk een must op ieder van dit soort festivalletjes en scoren elke keer weer meer punten. Wil de volgende plaat opnieuw een klepper worden als Leap of Faith, dan ligt de weg voor Guilty as Charged wijd open.

Na een paar potjes gerstenat om het jonge thrashgeweld door te spoelen, was het de beurt aan de ervaren rotten van FireForce om het Kuurnse publiek met hun gespierde en potige power metal te komen bestoken. Gehuld in een soort van Sabaton-plunje (inclusief cammouflagebroeken) bracht deze band een bloemlezing uit eigen werk, waarbij het tempo strak aangehouden werd. Je ziet dat deze band er duidelijk ook zin in had en overtuigd is van eigen kunnen. En muzikaal is het allemaal wel prima onderlegd. Helaas hadden wij het na enkele songs eigenlijk allemaal wel gezien. Het kan ook aan ons gelegen hebben, want na de vorige show zou het moeilijk worden voor de daarna volgende band natuurlijk, maar de routine sloeg wat toe en op de duur klonk het teveel van hetzelfde. Ook de combinatie van Engelse en Nederlandstalige bindteksten kwam wat kunstelig en soms wat clichématig over. Er werd afgesloten met de hymne Born to Play Metal, en omdat het uitladen van de headliner wat langer duurde van voorzien mocht de band nog even terugkeren voor een bisnummer.

Dat het gros van het publiek voor de laatste band van deze avond gekomen was, stond als een paal boven water. De ‘Army’ had weer serieus gemobiliseerd. Dat bleek uit de meer dan 150 intekeningen op aanwezigheid vanuit die fanbase zelf. Het aantal Dyscordia-shirts viel dan ook nauwelijks te tellen. En hoewel de band al talloze keren in de streek gespeeld heeft dit jaar, valt het toch telkens weer op hoe hondstrouw de aanhang wel is. Jong en oud, gezinnen met kids, zelfs niet metalheads: iedereen weet de weg naar dit gezelschap te vinden en deel uit te maken van deze grote familie. Het album Words in Ruin is intussen alweer uit sinds begin dit jaar en intussen heeft iedereen ruim de tijd gehad om alle teksten naadloos van buiten te leren. Het is dan ook mooi om te zien dat elk woord dat zanger en entertainer Piet Overstijns lanceert, luidkeels meegezongen wordt. Ook gitarist Guy Commeene, die eerder dit jaar een arm brak en daardoor onder meer de show op Summer Breeze moest laten schieten, leek ons weer helemaal hersteld en zijn oude getrouwe zelve. Het is toch steeds weer genieten van ’s mans soleerwerk. Veel verrassingen bracht de setlist niet. Alle songs die we konden verwachten, kregen we te horen, waaronder favorietjes als Sight to Black, The Masquerade, Harlequin’s Grief, Twin Symbiosis, Bail me Out, Never Will en A Perfect Day. Bisnummers waren Chthonic Star en de publiekslieveling Words of Fortune. Gesteund door een goeie sound konden we dus genieten van een hele leuke show. Voor één iemand in de zaal (eigenlijk wel voor twee) was er nog een grote verrassing voorzien tijdens de set. Iedereen in de zaal kon namelijk getuige zijn van een huwelijksaanzoek live op het podium (waarop gelukkig ja gezegd werd) en werd de getuige ook maar meteen aangezocht zijn goedkeuring te geven. Een speciaal moment dat bij enkelen toch wel wat emoties losmaakte. Een mooi gebaar van de band ook om dit verzoek in te willigen.

KMF kende vanavond dus een heel mooie start, met de perfecte bands op de juiste plaats, een mooie opkomst en een goede organisatie en sound. Dat er nog veel mogen volgen!