Jurgen Callens

Het Scandinavische Ranger is een band die behoort tot de zogenaamde New Wave of Finnish Heavy Metal en brengt met Speed and Violence zijn tweede volwaardige album uit, de opvolger van het pas vorig jaar verschenen Where Evil Dwells. Eén intro en negen nieuwe songs werden naar traditie analoog opgenomen om het geheel zo traditioneel mogelijk te laten klinken. Het viertal uit Helsinki ziet zijn nieuwste worp op 2 december verschijnen via het Spinefarm label.

De mannen van Ranger laten er duidelijk geen gras over groeien. Het vorige album is nog niet koud en stijf, of daar is alweer een nieuw in de aanbieding. In feite gaat de band gewoon verder waar hij opgehouden was. Nog steeds brengt het gezelschap schedelsplijtende metal met hoge vocalen die zo uit de vroege jaren tachtig kon stammen. Je proeft de smaak en geur van jeans, leer, bloed en geweld. Ook nu wordt het gaspedaal weer hard ingdrukt en ligt de snelheid hoog. Geen toegevingen en al zeker geen overgave aan nieuwe of moderne invloeden in deze jongens hun muziek. De band blijft hondstrouw aan de speed, thrash en US metal uit het begin van de groezeliger eighties. Door analoog op te nemen willen ze de sound uit de periode ook zo getrouw mogelijk weergeven, want enkel zo kunnen hun Marshalls het optimaalst klinken. Dit album is dan ook old school as fuck en niet voor watjes. Negen songs in een goed half uur, meer is er niet nodig om een slagveld aan te richten. Speed metal van de bovenste plank, met moordende dubbele basdrums, vette basriffs en snijdende gitaren, overstemd door hoge en snerpende zang van zanger/bassist Dimi Pontiac. Heeft al eens langer geduurd eer wij suf gebeukt werden. Without Warning begint met één van die retevette baslijnen en laat dingen horen die refereren aan bands als Motörhead en Overkill. Dat het soms zelfs over the top en hyperactief klinkt, blijkt uit een nummer als Lethal Force. Hiermee krijg je je buren echt wel op de kast. Satanic Panic kon dan weer een oer-Agent Steel-song geweest zijn. Je hoort het: de mosterd komt van het soort agressieve bands uit lang vervlogen tijden. En diezelfde sfeer wordt hier ook echt wel opgewekt. Een band als Razor is ook nooit veraf, terwijl ik hier in eigen land dan soms weer de link met Evil Invaders durf te leggen. Hetzelfde jongehondengedoe merk ik bij Ranger ook wel op. Zelfs de hoes van het nieuwe album heeft dikke gelijkenissen met old school stuff van dingen die Exciter bijvoorbeeld ook toonde.

Kortom, Ranger raast gewoon als een wervelwind op het élan verder. Ze gaan met dit album gewoon hun spoor van verderf en vernieling verder trekken en voor niemand plooien. Wij houden hier wel van die denkwijze en zijn fan. Mensen die de band niet kennen, checken dit best even vooraf. Fans van bovengenoemde groepen kunnen deze plaat (ja, omdat het true is, komt dit natuurlijk ook op vinyl uit) zonder problemen aan de collectie toevoegen.

Tracklist: