Niks beters om de kille buitentemperaturen te vergeten dan een paar oerwouddeuntjes uit het Braziliaanse regenwoud. In metalmiddens kan je dit best doen met behulp van de gebroeders Cavalera en het plaatje Roots uit hun Sepultura-tijdperk. Amped-Up ging kijken en luisteren in een goed gevulde – maar niet uitverkochte – Tilburgse 013 en kwam thuis met dit verhaal.

Twintig jaar is het alweer geleden dat Sepultura de levensadem gaf aan het album Roots. Het – in die tijd- grensverleggende album bevatte tonnen invloeden van oude braziliaanse stammen. Er werden bijzondere instrumenten gebruikt. Er werden ook – hoe kan het ook anders – oerwoudgeluiden tussen de tracks geweven. Er werd zelfs bij de Xavante-stam in het oerwoud opgenomen om een bepaalde authenticiteit te bekomen. Roots werd destijds door de fans omarmd en kreeg over het algemeen vrij goede kritieken.

Twee decennia later beslisten de heerschappen Max en Iggor (jawel, met twee g’s) om de baan op te gaan om dit te vieren. Samen met Cavalera Conspiracy-gitarist Marc Rizzo en bassist Johny Chow (Stone Sour en Soulfly) trokken ze eerst door Noord-Amerika en nu ook door Europa. Op 29 november was hun halte gelegen in de Tilburgse 013.

Voorprogramma was het eveneens Tilburgse Razend. Dit female-fronted thrashcombo mocht het publiek opwarmen voor het echte werk. Bij het binnenkomen van de zaal begon deze band net aan zijn laatste nummer. Een echt oordeel kunnen we dus helaas niet vormen, maar wat we te horen kregen was bijlange niet slecht.

Stipt om negen uur doven de zaallichten en wordt het gordijn opengeschoven voor anderhalf uur Roots en meer. Het album zelf wordt tot aan het gaatje gespeeld. Dit betekende helaas dat bij de mindere nummers vlot bier gehaald/ge-sms’t/gepist werd. Het is een jammerlijk feit bij een fullalbumshow dat de vaart er onverbiddelijk uitvliegt bij de passage van de fillers. Deze keer is deze bedenkelijke eer weggelegd voor Lookaway. Max probeert nog wat water uit het zinkend schip te emmeren door er bij te vertellen dat ze het nummer nog nooit op Nederlandse bodem gespeeld hebben, maar tevergeefs.

Goed, dit terzijde. Max is vandaag goed geluimd, maar zijn onverzorgd uiterlijk begint hem toch behoorlijk parten te spelen. De hele set wordt gedragen door zijn drie kompanen, waarbij vooral het drumwerk van Iggor opvalt. Hij mept als een bezetene alle drumvellen helemaal murw. De drum-tech van dienst zal na elke show het volledige arsenaal opnieuw moeten voorzien van verse huid. Het contrast met Max hierin wordt extra in de verf gezet als deze laatste door de stagehand van dienst voorzien wordt van een floortom om wat extra percussie in de show te brengen. Alleen jammer dat deze floortom nauwelijks mee in de mix zit. Of zou het flauwe armpje van Max Cavalera er voor iets tussen zitten?

Het “Stonefly Conspiracy” bandje zet het album erg begeesterd neer. Enkel de lichtshow is vanavond zeer pover te noemen. Het zijn enkel de kleurspots die hun werk mogen doen, en dan voornaam de oerwoudkleuren rood, geel en groen komen aan bod.Voor de rest geen extra effects om de show wat meer in de verf te zetten. Na albumafsluiter Dictatorshit vindt de band nog tijd om nog even terug te komen. Het overbekende Blitzkrieg Bop-riedeltje en de Raining Blood-riff betekenen het startschot voor een resem tijdloze metal- en rockklassiekers met voorop het Celtic Frost-nummer Procreation Of The Wicked. De zaal gaat deze keer helemaal loos. Deze toon zet zich voort bij de Sepultura-krakers From the Past Comes the Storms en Desperate Cry. Er is ook nog tijd voor een Lemmy-tribute in de vorm van Orgasmatron en het obligate Ace Of Spades (met de in België wonende Integrity-zanger Dwid Hellion mee aan de micro). Aan het einde van de show perst Cavalera en co. er nog een extra stukje Roots Bloody Roots uit in een wat volgens hen deathmetalstijl moet wezen. Ik vond het er eerder flink rommelig en totaal overbodig aan toe gaan.

Ik hield aan dit avondje een gemengd gevoel over: enerzijds lijkt de ticketprijs (45 €) niet echt verantwoord. Eerlijk gezegd niet bepaald value for money gezien er amper voorprogramma was én productioneel zeer mager opgezet. Een twintigtal minuten na afloop was het podium netjes weer leeggemaakt voor de show van de volgende dag. Anderzijds een geweldig publiek dat voor één avondje nog eens wilde terugkeren daar die jaren negentig van weleer. Toen waren we nog jong en hadden we nog geen last van katers de volgende werkdag. Het is nu wel anders…

Foto’s met dank aan 013-huisfotograaf Jostijn Ligtvoet.