Jurgen Callens

Veel moois kwam er dit jaar uit het verre Canada. Dankzij een nieuwe promotor leerden wij hier dat metal in dat land wel degelijk leeft en er een prominente plaats in de muziekwereld inneemt. Een nieuwe band van daar is ook Red Cain, dat in november zijn zelfgetitelde debuut afleverde. Een ep weliswaar, maar daarom niet minder interessant. Dat debuut kwam er in eigen beheer, maar wordt verdeeld door Asher Mediarelations. Fans van symfonische, progressieve en zelfs gothic metal zouden dit zeker even moeten beluisteren.

Red Cain is in feite een band die ontsproten is uit de as van wat gothic en industrial bands. Door het aantrekken van nieuwe muzikanten werd de muzikale koers gewijzigd tot degene die ze nu is, maar toch zijn er onmiskenbaar wel invloeden uit die vroegere periode blijven hangen. Niet zozeer de industrial invloeden, maar wel die uit de gothic scene. Die hoor je dan vooral terug in de vocalen van Evgeniy Zayarny, die aan de ene kant een diepe, donkere stem hanteert, maar ook prima uit de voeten kan met vocalen in de lijn van zeg maar iemand als Kahn van Kamelot. Er is best ook wel een aanverwante muzikale toets met deze laatste band. Maar zo kunnen we echter wel meer bands noemen: zo zal deze muziek zeker ook fans van Nevermore, Symphony X, Alter Bridge, Tessaract, Moonspell of Evergrey kunnen aanspreken.

Red Cain biedt creativiteit, melodie, met tal van verschillende stukken die naadloos in elkaar lijken over te gaan. Vaak is het echt heavy, maar bij tijden ook lang uitgesponnen en instrumentaal, op de gepaste momenten gekruid met heel sterke vocalen. Deze vier songs die in totaal zo’n vierentwintig minuten beslaan, vragen gewoon om meer. Veel meer. Dit is gewoon een heel sterke nieuwe band, waar we ongetwijfeld nog veel meer over gaan horen. Een fenomeen dat niet onopgemerkt kan blijven voor de labels. Deze band zal niet enkel fans van één bepaald genre aanspreken, maar grensoverschrijdend zijn en liefhebbers van zowel symfonische, progressieve, gothische als power metal bekoren. Het is allemaal wel niet licht verteerbaar en het vergt verschillende luisterbeurten om in de buik van de songs door te dringen, maar dat maakt het allemaal enkel maar interessanter natuurlijk. Alles zit ook perfect in de mix en zelfs de keyboardsolo’s vervelen op geen enkel moment, omdat wat er rond verweven zit, er perfect bij past.

Red Cain is dus echt wel een band om in de gaten te houden. Met een beetje geluk moet het vijftal ook aan deze kant van de oceaan zijn kunnen gaan bewijzen. Een voorprogramma van één van de eerder genoemde bands zou een ideale lancering hiervoor kunnen zijn. En fans van al deze bands moeten gewoon dit gezelschap een kans geven. Voor mij is dit één van de betere dingen die ik de laatste weken gehoord heb. En dat waren er best een heleboel. Red Cain, ga er maar even naar op zoek!

Tracklist: