Jurgen Callens

Thunder and Lightning is een Duitse powermetalband en brengt met The Ages Will Win zijn tweede album uit – de opvolger van het in 2013 verschenen In Charge of The Scythe. De nieuwe plaat werd opgenomen in eigen beheer, maar zal verdeeld worden door Against PR. Krijgen we op de valreep van 2016 nog een verrassing voor de kiezen, of is deze release er één die we op de grote hoop powermetaluitgaves mogen gooien die we het laatste jaar al te horen kregen? We proberen het hieronder zo goed mogelijk uit te leggen.

Eerbied gebiedt ons te zeggen dat ik deze Duitsers voordien nog niet kende. Zo verwonderlijk is dit ook niet, want in Duitsland zelf lopen waarschijnlijk al enkele honderden powermetalbandjes rond. De grote kleppers kennen we natuurlijk allemaal wel, maar er zit ook heel wat kaf tussen het koren. Wat Thunder and Lightning hier laat horen, kan me dus best wel bekoren. Niet dat het de grote nieuwe ontdekking is, maar dit is toch echt wel een leuk bandje, met een prima vocalist in de persoon van Norman Dittmar en een bandleider-gitarist (Marc Wüstenhagen) die best wat aardige songs heeft weten te pennen.

Na de intro The Ravaging Overture start het album echt met het niet onaardige Welcome To The Darkside. We krijgen stevige power metal te horen, met typische Duitse vocalen. Je wordt niet meteen van je sokken geblazen, maar het is allemaal best verteerbaar. Het navolgende, en snelle, Silent Watcher, vinden we zelfs sterk. Veel melodie, sterke zang en een goede afwisseling in de tempo’s. Een heel album lang kwaliteit aanhouden is echter niet evident. Ook niet voor Thunder and Lightning. Sterke momenten wisselen af met wat zwakkere passages. Black Eyed Child bijvoorbeeld is best wel ok en bevat leuke solo’s maar het geheel mist toch net dat ietsje extra om het helemaal top te maken. Eternally Awake wijkt dan weer wat af en klinkt een pak epischer maar tegelijk ook technischer dan hetgeen we voorheen al hoorden. Denk gewoon even aan een mix van Iron Maiden en Iced Earth.

Op One Blood komt Maté Bodor van Alestorm een gastbijdrage leveren onder de vorm van een solo. Een andere gast op de plaat is Der Schulz van Unzucht op het afsluitende Mary Celeste. Colombia is een prima powerballad, met zowel ingetogen passages als uitbarstende, hymne-achtige refreinen. Het is dus wel leuk dat er afwisseling tussen de songs is en je niet zoals in zovele andere gevallen, tien dezelfde klinkende tracks op je bord krijgt.

Kortom, dit is een bovengemiddelde powermetalplaat geworden, die veel fans van het genre zal kunnen plezieren. Voor mij klinkt het een beetje als een kruising van wat Duitsland en Amerika op powermetalvlak te bieden hebben. Liefhebbers van Blind Guardian, Iron Maiden, Iced Earth en aanverwanten, moeten hier zeker even naar op zoek gaan.

Tracklist: