De franse atmosferische deathmetalband Arkan heeft met Kelem zijn vierde plaat onder de arm. De band staat bekend om bij elk te verschijnen album aanpassingen aan te brengen aan zijn stijl. Hoe dat bij Kelem is, leest u hier…

Voormalig The Old Dead Tree-drummer Foued Moukid kwam in 2005 op het idee een band te beginnen die oriëntaalse invloeden combineert met metal. Een eerste resultaat hiervan was het debuut Hilal. Deze plaat was ongemeen brutale death metal met een flinke dosis muziek uit het tweestromenland. De plaat werd goed onthaald door de media. Dit zette de band aan om verder te werken met latere albums als Salam (2011), Sofia (2014) en dus nu Kelem.

Waar bij Sofia nog Sarah Layssac verantwoordelijk was voor de zang, trok de band deze keer Manuel Munoz aan (Foueds vroegere bandgenoot bij The Old Dead Tree) om de micro ter hand te nemen. De rustige cleane zang resulteert in een totaal andere sfeer en gevoel. Het geheel klinkt hierdoor een stuk kalmer, mede door de minder aanwezige grunting (van Florent Jannier). Ook de oosterse invloeden zijn een stuk minder prominent aanwezig. Hiermee verliest Arkan eigenlijk een beetje zijn charme en klinkt Kelem een beetje als eenheidsworst.

De plaat klinkt niet slecht, dat wil ik hier niet gezegd hebben, maar fans die een beetje het brutere geweld verwachtten in combinatie met de typische orientaalse invloeden zullen toch wel teleurgesteld worden. De melodische death metal is aanwezig, maar is procentueel gewoon minder aanwezig dan de cleane zang van Manuel Munoz. Als je naar de vorige platen luistert van Arkan zal je merken dat alles een beetje minder furieus overkomt bij Kelem. Deze keuze bepaalt een groot stuk de nieuwe stijl. Het zal enkel wat afwachten zijn hoe de fans gaan reageren.