Jurgen Callens

Dawnbringer is de band van mastermind Chris Black en opereert vanuit Chicago. Met XX komt er een nieuwe ep met daarop vijf nieuwe songs. Het is de opvolger van de in 2014 verschenen full length Night of the Hammer. De band speelt metal die niet zo makkelijk te omschrijven of typeren valt, maar toch best veel mensen zal kunnen beklijven. Mensen die de band kennen, zullen weten wat ik bedoel. Voor de nieuwelingen, zal ik het hieronder even proberen te verwoorden. De ep kwam op 23 december uit via Ektro Records.

Dawnbringer is al een tijdje actief en begon oorspronkelijk als een pure heavymetalband. In de loop van de jaren ging de muziek echter meer een donkere kant uit. Zo hoor ik op deze ep nu bijvoorbeeld naast de oorspronkelijke heavy metal, ook veel invloeden uit de doom en funeral metal, maar ook flarden pagan metal. Alles is heel atmosferisch. De eerste keer toen ik deze ep hoorde, was ik helemaal niet onder de indruk. Vooral omdat ik me niet meteen een beeld kon vormen over hetgeen ik te horen kreeg. Maar hoe meer ik dit plaatje beluisterde, hoe meer ik er in meegezogen werd en hoe meer ik er in opging. Dit is meesterlijk spul. Tenminste als je fan bent van wat begrafenisstemming. Want het lijkt hier vooral te gaan over dood en rouwen. Maar zoals gezegd: de manier waarop dit gebracht wordt is super. Je krijgt echt soms een onbehaaglijk en oncomfortabel gevoel over je heen. Een gevoel van valse hoop en somberheid. Echt een kerkhofgevoel zeg maar. Heel plechtig bij momenten ook. Maar tegelijkertijd wordt alles steeds heel pakkend en beklijvend gebracht. Verwacht dus geen obscure black of immens tergende funeral doom, maar songs met veel melodie, passie en atmosfeer. De solo’s zijn mooi en efficiënt, de zang clean en snijdend mooi en de songs maken zich meester over jou. Deze muziek overstijgt dus eigenlijk wel enkele grenzen en zal niet bestemd zijn voor fans van één enkel genre. Ik moest me er ook even voor open stellen, maar ik ben blij dat ik me hier even aan gewaagd heb.

Het jaar is dus nog maar goed en wel begonnen en ik kan al beginnen met een toch wel indrukwekkende release. Fans van melodieuze metal, met een sombere, naar depressiviteit neigende inslag, moeten hier zeker even naar luisteren. Het is geen pure heavy metal, noch is het doom. Het is gewoon een schitterende variant er tussen in.

Tracklist: