Black_Oak_County_album_cover_(1400×1400)

Jurgen Callens

Het jaar is nog maar goed en wel gestart en er zijn er al een paar die zin hebben om er meteen in te vliegen. Zoals de vier Denen van Black Oak County bijvoorbeeld. Dit kwartet brengt op 13 januari zijn zelfgetitelde debuut uit via Mighty Music. Voorafgaand aan deze release werd er echter al heel wat opgetreden, wat mede ook geresulteerd heeft in een heel natuurlijk klinkende heavy-/hardrockplaat. Wij onderwierpen de tien songs van deze formatie uit Esjberg aan de nodige luisterbeurtjes en kwamen tot de volgende conclusie.

Denemarken heeft altijd wel een goede voedingsbodem gehad voor hardrock- en heavyrockbands. Een van de betere voorbeelden hiervan is bijvoorbeeld D.A.D., een band waar Black Oak County trouwens al wat voorprogramma’s voor verzorgde. B.O.C. is relatief nieuw, want pas opgericht ergens in 2012. Toch slaagde het kwartet er in om in relatief korte tijd tien songs bijeen te schrijven voor een toch wel remarkabel debuut. Zo blaast de band meteen al wat voetjes uit de sokken met de opener Someone Else. Dit nummer puilt uit van de vuile riffs, bevat vette en ruige zang van Niels Beier (die trouwens ook gitaar speelt) en beschikt over flink wat power en drive. Het album werd trouwens opgenomen in de Hansen Studio’s van Jakob Hansen (die onder meer werk verrichtte voor Volbeat, Amaranthe en andere Pretty Maids) en klinkt zoals het hoort. Alleen zit er soms wat te veel vervorming op de zang, zodat je er al eens het tekstboekje moet bijnemen om de lyrics te kunnen volgen. Over het algemeen klinken de tracks allemaal vrij potig, heel Amerikaans en bij momenten ook modern aandoend. Het album telt zowel ruige rock and roll-anthems als hard knallende songs, als je If You Only Knew buiten beschouwing laat, want dat is het vreemde, meer ballad-aandoende, eendje in de bijt. Niet direct mijn favoriete song trouwens. De debuutsingle Mad Dog zullen sommigen intussen misschien al wel gehoord hebben, want daarvoor circuleert er ook een video. Raakvlakken met andere bands zijn er altijd. Zo hoor ik bijvoorbeeld Slash, Zakk Wylde en de hardere Nickelback passeren. Eén naam die me echter het ganse album lang door het hoofd schiet is Black Stone Cherry. Want hier heeft deze muziek dus echt wel heel veel van weg. De bands zouden broers van mekaar kunnen zijn, of zoiets. Ook de Denen pogen uit te pakken met die grootse refreinen en massieve riffs, gevolgd door vele solo’s. Maar het klinkt niet slecht en dan hebben wij nog altijd iets van: beter goed gejat, dan slecht zelf gefabriceerd. Punten voor originaliteit gaan ze er wel niet mee scoren natuurlijk. Hier en daar houdt alles zelfs wat het midden tussen grunge en southern rock, zoals je op Rated R For Redneck zal kunnen horen. Laughing With The Crows drijft dan weer op, en wordt gedreven door de gitaren. Persoonlijk stip ik zelf The Bogeyman als mijn favoriet aan op de plaat.

Black Oak County heeft met dit zelfgetitelde debuut een prima visitekaartje afgeleverd. Bijster origineel is het allemaal niet, daarom klinkt het te veel als het al eerder genoemde voorbeeld, maar de heren weten wel zeker een song te pennen en zowel zang en muziek zijn van een hoog niveau. Of ze er de wereld mee gaan veroveren, is weer een andere vraag.

Tracklist: