Frontback-Heart-Of-A-Lion-Album-Cover-3000×3000-RGB

Jurgen Callens

Frontback is een Zweeds viertal dat aangevoerd wordt door zangeres Anlo Front, die in haar thuisland een soortgelijke wedstrijd als The Voice (of toch een rockversie ervan) won, terwijl daar meer dan 1000 mensen aan deelnamen. Zoiets in je bio zetten, schept natuurlijk hoge verwachtingen voor deze relatief nieuwe (hard)rockband. Op 13 januari komt Heart of a Lion uit en is hiermee de opvolger van het debuut Born With A Secret. Het album, met daarop tien songs, verschijnt vrijdag via Dead End Exit Records. Voor ons is dit album de eerste kennismaking met de band. We waren dan ook benieuwd of de band de hooggeschapen verwachtingen zou kunnen inlossen.

Het gebeurt wel eens meer dat een band uitpakt met straffe uitspraken in een bio. Met dingen als ‘de hotste nieuwe band’ of de ‘nieuwe vrouwelijke sensatie’ zal je ons alvast niet snel meer overtuigen. Eerst horen en dan pas geloven. En dit is ook hier nu weer van toepassing. Als er veel geblaat is, dan moet er ook veel wol komen. En hier blijven we wat op onze honger zitten. Frontback kan best een aardig potje rocken hoor, daar niet van, en met de vervanging van de ritmesectie heeft de groep zeker ook wel een stapje vooruit gezet, maar voor ons is het niet genoeg om boven de massa uit te steken. Het album mag dan vanaf begin tot eind swingen en rocken als een bovengemiddelde tiet, uitschieters kunnen we er niet echt op aanduiden. Het materiaal ligt daarvoor allemaal wat te veel in hetzelfde straatje. Het rockt vanaf begin tot eind, zonder veel van tempo te wisselen, laat staan over te gaan naar een of andere ballad. Er is best ook wel wat melodie, maar niet genoeg om de songs vlot te gaan meezingen bijvoorbeeld. De riffs zijn over het algemeen heel gedreven en de ritmesectie heel energiek. En de stem van Front mag dan wel veel attitude bevatten, we begrijpen echter niet waarom er zo een fuzz gemaakt wordt rond de kwaliteiten van deze dame. Laat het ons bij een marketingzet houden. Is dit dan een slecht album? Nee joch, het is rauw, in your face, catchy bij momenten en het rockt. Laten we er eens wat namen tegen gooien en het bij momenten vergelijken met een kruising tussen Halestorm, The Pretty Reckless en AC/DC. Maar als je goochelt met deze termen, dan weet je dat je al van ver moet komen om dit te kunnen toppen. En dit gebeurt hier dus helaas niet.

Heart of a Lion is gewoon een degelijk (hard)rockalbum geworden, dat fans van eerdergenoemde bands misschien wel kan bekoren. Voor ons mist het voorlopig nog de peper en het zout om het allemaal af te maken. De energie en de schwung zijn er. Nu enkel de songs nog bijschaven tot de volwaardige speerpunten die ze zouden moeten zijn.

Tracklist: