Tijdens een weekend waar familieverplichtingen en nieuwjaarsrecepties tering en inslag zijn, waren wij van Amped-Up maar al te blij dat we ergens anders uitgenodigd waren. In Antwerpen namelijk, om er de passage van The Last Tour van Sabaton mee te maken. Dat we de mannen vooraf ook nog even aan de tand konden voelen, maakte het alleen maar interessanter. En helemaal leuk werd het, omdat ook de voorprogramma’s nog eens de moeite loonden, Twilight Force is nieuw en dus altijd een moment waard om eens te checken, en met de ervaren rotten van Accept koop je nooit een kat in een zak. Het showverslag van deze avond kan je hieronder verder lezen.

Op de middag had ik ook nog een receptie, annex nieuwjaarsfeest gepland staan. Ik werd echter ook al om kwart na vier in Deurne verwacht voor mijn interview met Pär Sundström van Sabaton en omdat je het verkeer richting Antwerpen nooit ofte nimmer mag vertrouwen, besloot ik om toch ruim op tijd vanuit West-Vlaanderen te vertrekken. Gelukkig hoefde ik dit keer op deze miezerige zondag geen verwenselijke files te trotseren en arriveerde ik perfect op schema. Groot was mijn verwondering dan ook dat er al een dertigtal die-hards samen hokten voor de ingang, terwijl de deuren pas twee uur later open gingen. Bleek dat die jongens daar al sinds negen uur ’s morgens stonden. Van toewijding gesproken…

Klokslag 19.00 uur was het de beurt aan het Zweedse Twilight Force om de spits van de avond af te bijten. Amper een uurtje nadat de eerste mensen de zaal binnen gespurt (jawel) waren, stond de Lotto Arena bij aanvang van dit eerste concert toch al mooi vol. Wellicht zal de niet geringe inkomprijs ook wel mee gezorgd hebben, dat de mensen ten volle waar voor hun centen wouden krijgen. Vooraf had ik het recente album Heroes of Mighty Magic van dit Scandinavische zestal al een paar luisterbeurten gegund. Ik wist dan ook ongeveer wat ik te horen zou krijgen: snelle fantasy en power metal, met veel flitsend gitaarwerk en keyboardpartijen.

Twilight Force

Muzikaal doet het me soms wat aan een hyperversie van Rhapsody, Sonata Arctica en Stratovarius denken. Wat ik echter nog niet wist, is wat ik visueel te zien zou krijgen, want zo diep in de geschiedenis van de band had ik nu ook weer niet gespit. Ikzelf, en ook nog wat mensen rondom me die de band niet kenden, krabden ons even in het haar bij het zien van zoveel Lord of the Rings fantasie. Gehuld in kostuums met hoogste Dungeons and Dragonsgehalte wat je je maar kan inbeelden bestormden de Zweden het podium om zes songs en dertig minuten lang hun kunnen te vertonen.

En hoewel ik heimelijk toch steeds moet gniffelen om alles wat met draken en elfen, ridders en zwaarden te maken heeft, kon de set me toch wel bekoren. Maar dan vooral omdat de band muzikaal heel wat in zijn mars heeft. De zang is sterk, de gitaarduels om duimen en vingers bij af te likken en de stageperformance staat ook als een huis. En die gesproken tussendoortjes tussen de songs (je weet het wel, met een stem die recht uit de oudheid kon komen), die horen er gewoon allemaal bij. Het is totaal over de top, maar heel genietbaar. Deze gemaskerde en verkleede kornuiten hebben me op een amusante wijze verrast.

Setlist:

1. Intro
2. Battle of Arcane Might
3. To The Stars
4. Riders of the Dawn
5. Flight of the Sapphire Dragon
6. Gates of Glory
7. The Power of the Ancient Force

Na een korte ombouwpauze was het dan de beurt aan het van oorsprong Duitse heavymetalcollectief Accept. Het is een toch wat vreemde gewaarwording om vast te stellen dat  deze pioniers met hun curriculum heden ten dage het voorprogramma verzorgen van Sabaton. Anderzijds, wanneer je even nuchter denkt, dan weet je dat Accept nooit nog op zijn eentje voor 4000 man zal spelen, en deze tour dus een mooie kans was om zich aan een nieuw publiek te bewijzen. Voor de oudere fans hoefde dat natuurlijk al lang niet meer, want zij weten dat de band altijd kwaliteit aflevert, maar vanavond waren er dus opvallend veel jongelui en ook wel best veel ouders met kleine kinderen. Accept gaf er dan maar weer een ouderwetse lel tegen. En dit op de van de Duitsers geheel gekende wijze.

Mark Tornillo – Accept

Zanger Mark Tornillo is intussen een ingeburgerd begrip binnen de band, maar het is nog steeds gitarist en bandleider Wolf Hoffmann die visueel met alle credits gaat lopen. Wat heeft deze man toch nog steeds een enthousiasme en presence op het podium! De spelvreugde spat er van af en hij weet ook met deze positieve ingesteldheid de rest van zijn troepen aan te vuren. Logisch dat dit enthousiasme ook een vonk doet overspringen naar het publiek, dat helemaal los gaat op een killer setlist met nummers als Stampede (de opener), Restless and Wild, London Leatherboys, Princess of the Dawn en Metal Heart.

Wolf Hoffmann – Accept

 Alle nummers worden even uitbundig onthaald, maar het is toch de afsluiter Balls to the Wall die de arena helemaal in vuur en vlam zet. Accept doet het zonder maskers, attributen of make-up maar enkel en alleen met de muziek. En hiermee was de band voor mij vanavond de winnaar van de avond. Heel veel respect voor deze veteranen! Hopelijk zien we ze deze zomer ook nog wel ergens te velde terug.

Accept

Setlist:

1. Stampede
2. Stalingrad
3. Restless and Wild
4. London Leatherboys
5. Final Journey
6. Princess of the Dawn
7. Fast as a Shark
8. Metal Heart
9. Teutonic Terror
10. Balls to the Wall

Nog een pauze later was het dan de beurt aan de band waar toch wel bijna iedereen voor gekomen was. Het is frappant te zien hoe fanatiek de aanhang van deze band is. Mensen komen uren voordien naar de show, de merchandise wordt met spreekwoordelijke bakken aangevoerd en er worden spurtjes getrokken van de inkom naar de hal, om toch maar zeker te zijn van de perfecte spot. Nee, na al die jaren zit er nog geen sleet op deze oorlogsmachine en zet de band zijn veroveringstocht gestaag verder.

Sabaton

Groot was dan ook het jolijt toen de band tijdens de show aankondigde opnieuw van de partij te zijn op Graspop Metal Meeting 2017. Velen zullen dit graag horen, de haters lieten het op de sociale media intussen ook al blijken. En dit heb je dus wel met Sabaton natuurlijk. Dit is een band waar je voor bent, of waar je je radicaal tegen keert. Ach, wij leven en laten gewoon leven. De Zweden zorgen gewoon iedere keer voor een vermakelijke avond, waarbij iedereen nadien tevreden naar huis keert. Lust je ze niet, dan ga je gewoon naar iets anders kijken toch? Klaar. Al van voor de show was duidelijk dat de songkeuze deze avond vooral nadrukkelijk uit de recentste plaat The Last Stand zou komen. Aan de ene kant niet slecht natuurlijk, want The Last Stand is geen slecht album, en de rest van de setlists van de Zweden konden we intussen al dromen. Maar aan de andere kant vond ik zes songs uit dat nieuwe album nu ook weer wel wat veel. Maar bon, je kan natuurlijk niet voor iedereen goed doen, en ik zag dat de fans er gewoon van smulden.

Joakim Brodén – Sabaton

Het leek ook wel alsof nieuweling Tommy Johansson op gitaar al eeuwen in de band zit en intussen een deel van het meubilair is. De man werd door de fans gewoon al op handen gedragen. Die loyaliteit lijkt dus echt wel typisch voor het Sabatonlegioen. Voor de eigenlijke show kregen we twee intro’s te horen. Het door Joakim Broden ingezongen In The Army Now en The March to War, om echt af te trappen met Ghost Division. Een knallende opener, waarna een horde Spartanen het podium innam om Sparta in te zetten. Gehuld in Griekse kledij, met speren, helmen, schilden en zwaarden nam ook de band positie. Tof om zien, maar wat vreemd aandoend als je de cammouflagepakjes gewend bent.

Joakim Brodén – Sabaton

Die waren er gewoon terug bij de volgende song Blood of Bannockburn, waarna de tank pas echt op dreef kwam. De klank kon beter volgens ons, maar de rest van de show leek ons gewoon af. De lichtshow was de max, het vuurwerk en de vlammen alom aanwezig en de band stond zoals gewoonlijk heel enthousiast te musiceren. De fans sprongen, zongen en klapten mee en het leek wel één groot feest. En dit op een zondagavond, waarna iedereen op maandag gewoon weer naar het werk toe moest.

Nieuweling Tommy Johansson

Zoals gezegd, deden de nieuwe songs het niet slecht, maar zijn het nog steeds nummers als Carolus Rex, Night Witches, Resist and Bite of To Hell and Back die het meest populair waren. Ook The Final Solution, dat accoustisch gebracht werd, was een voltreffer. De publiekslieveling van de set werd zoals gewoonlijk tot ver op het einde van de avond gespaard, toen het eindelijk het moment was voor Primo Victoria. Dat de zaal toen al, na de aankondiging voor deze zomer, in een euforische stemming verkeerde, is een understatement.

Sabaton

Wat wij van deze avond onthouden, is dat dit misschien niet de beste show ooit was van Sabaton, maar wel de grootst opgezette. De band weet duidelijk waarmee ze bezig is en stippelt het concept netjes verder uit. Benieuwd welke set we deze zomer in Dessel te horen gaan krijgen.

Setlist:

1. In The Army Now
2. The March to War
3. Ghost Division
4. Sparta
5. Blood of Bannockburn
6. Swedish Pagans
7. Carolus Rex
8. The Last Stand
9. Far From the Fame
10. Winged Hussars
11. The Final Solution
12. Night Witches
13. Resist and Bite
14. Lion From The North
15. The Lost Batallion
16. Union
17. Primo Victoria
18. Shiroyama
19. To Hell and Back

Moe, voldaan en tevreden konden wij terug naar huis, met de gedachte dat metalheads toch nog steeds buiten komen als ze een band willen zien en dat de jeugd hier ook opnieuw op afkomt. Voor ons was de avond geslaagd, al mochten de prijzige pilsjes soms iets kouder en verser van de tap. Drie euro is namelijk al deftig voor een plastieken beker bier nietwaar?

Met dank aan Hughes Vanhoucke voor de foto’s.