Op de tweede vrijdagavond van het het jaar, een best koude avond doorspekt met sneeuwbuien, trek ik voor het eerst dit jaar naar de emblematische zaal Biebob in het voor mij verre Vosselaar. Daar is een heel goede reden voor. Na meer dan een jaar afwezigheid van internationale podia, op uitzondering van de zomerfestivals, komt Insomnium de schitterende Winter’s Tale voorstellen.

De eerste tour sinds 2015 is nog maar pas begonnen, na twee avonden bij onze Teutoonse buren is Vosselaar de volgende halte op de tournee die heel de maand januari inpalmt.

Het is 19:30 uur wanneer Wolfheart de debatten opent.

Wolfheart is een relatief nieuwe band rond zanger en gitarist Tuomas Saukkonen die de stijl van zijn band beschrijft als “Winter Metal”, wat dit ook mag betekenen.

In mijn ogen is het melodische death metal met invloeden uit zowel doom als black metal ontsproten uit het brein van multi-instrumentalist en volledig onthouder Tuomas Saukkonen.

Wolfheart @ Biebob – Vosselaar

Op het eerste album dat de band voor de leeuwen gooide werden alle nummers door Saukkonen zelf ingespeeld, op uitzondering van de gitaarsoli, deze zijn van de hand van Mika Lammassaari, de huidige vaste gitarist van de band.

Vandaag krijgt het Finse gezelschap een half uur om het Belgische publiek op te warmen en te overtuigen van hun kunnen. En dat doen ze in mijn ogen op overtuigende wijze.

Wolfheart @ Biebob – Vosselaar – BE

In de bijna volledige duisternis starten ze hun set met drie nummers uit hun eerste opus, Winterborn. Na de inleiding die bijna de halve set duurt krijgen we een Belgische live primeur, de nieuwe single Boneyard die deel zal uitmaken van de in maart te verschijnen nieuwe album, Tyhjyys (“Leegte” in het Fins). Een leuk stevig nummer met aangenaam klinkende accenten. Wolfheart sluit na een paar behoorlijk recente nummers af met het voortreffelijke Routa Pt. 2, net als de eerste nummers afkomstig uit Winterborn.

Als hiermee de toon voor de avond gezet is dan wachten ons nog een paar aangename uurtjes.

Wolfheart @ Biebob – Vosselaar – BE

De volgende aan zet is Barren Earth, net als de twee andere bands op de affiche afkomstig uit het hoge noorden, meer bepaald Finland. In tegenstelling tot bij de twee andere bands bestaat het gezelschap niet uit vier leden maar zes, niet weinig voor dit kleine podium.

Jón Aldará (Barren Earth) @ Biebob – Vosselaar – BE

Wanneer de Deense zanger uit de Faeröer Eilanden, Jón Aldará, de band voorstelt blijkt dat er heel onlangs een aantal leden binnen de band vervangen werden. Zo zijn zowel lead gitarist, toetsenist als drummer nieuw binnen de band als we de zanger mogen geloven. Enkel gitarist Janne Perttilä en bassist/stichter Olli-Peka Laine  blijven over als oorspronkelijke leden van Barren Earth. De vertrokken leden waren ook actief in andere bands waaronder Kreator of Watari.

De nieuwe lead gitarist van Barren Earth @ Biebob – Vosselaar – BE

De muziek die de band brengt beslaat een heel andere toon dan zowel Wolfheart als Insomnium niettegenstaande het ook gecatalogeerd staat onder de overkoepelende naam death metal. Vanaf de eerste geluiden zijn meteen al progressieve klanken waar te nemen en in bepaalde nummers zelfs wat folk. Net als hun voorgangers op het podium starten ze hun set met nummers uit vroegere werken om nadien over te schakelen op songs uit On Lonely Towers, hun meest recente en succesvolste werk tot op heden. Songs die op bepaalde momenten heel fors zijn om nadien of ervoor heel rustig en atmosferisch te klinken. Eenvoudig is Barren Earth’s muziek niet.

Barren Earth @ Biebob – Vosselaar – BE

Niettegenstaande de muziek van de band uit Helsinki me zeker aanspreekt en fijn vind stond de band als tweede opwarmer naar mijn bescheiden mening niet meteen op haar plaats. De act van Wolfheart slaagde er wonderwel in om het publiek op te warmen maar de veel rustige momenten in de scheppingen van Barren Earth waren niet meteen de beste keuzes om een zaal in de mood te brengen voor meer death metal. Van plaats switchen leek me een meer rationele keuze.

Even voor 21:30 uur is het moment aangebroken waarop heel wat bezoekers zaten te wachten: Insomnium die integraal haar zevende en laatste album, Winter’s Tale, brengt.

Insomnium @ Biebob – Vosselaar – BE

Een episch conceptalbum die na eerdere uitstekende schijven heel goed ontvangen werd nadat deze eind september vorig jaar uitgebracht werd. De uitmuntende plaat bestaat uit één enkel nummer dat 40 minuten duurt. Rare Earth’s Get Ready heeft er geen lap aan wat lengte van een nummer betreft.

De plotse stuitende ziekte van een familielid van zanger en frontman Niilo Sevänen heeft er in de herfst van 2015 voor gezorgd dat een complete tour moest worden afgelast. Vorig jaar werkte Insomnium hier en daar een show af en traden ze aan op verschillende festivals maar na anderhalf jaar is dit de eerste échte tournee sinds kort na de zomer van 2015, dus is het zinloos zich af te vragen of de heren, én het publiek, er zin in hebben.

Insomnium @ Biebob – Vosselaar – BE

De vier bandleden stappen het podium op dat in een muur van rook baadt en beginnen meteen aan Winter’s Tale die ze in zeven stukken zullen spreiden om tussen de delen heel kort achter het podium te verdwijnen. Na het eerste nummer en na bijna drie kwartier is het duidelijk dat drummer Markus Hirvonen wel een Jupiler lust. Meer dan één zelf.

Aan de geluiden die uit de zaal te horen zijn is het duidelijk dat ik niet de enige ben die geniet van het verhaal over een groepje Vikings die op zoek is naar een fabelachtig eiland ten westen van Ierland niettegenstaande de winter voor de deur staat.

Insomnium @ Biebob – Vosselaar – BE

Gedurende heel het lied blijft het podium in de artificiële mist baden wat ervoor zorgt dat de opgekomen fans volledig kunnen focussen op het muzikale aspect van de show. Een muzikaal facet dat heel kwaliteitsvol is, met zowel rustige momenten die het begin van de reis moeten voorstellen tot stevige delen die vermoedelijk de woelige wateren en onvoorziene wendingen muzikaal verbeelden.

Wat de universitaire onderzoeker verbonden aan een Britse universiteit van York, Ville Freman, en Markus Vanhala, onder meer ook lid van Omnium Gatherum, uit hun gitaren schudden is regelrechte kunst in combinatie met het schitterende drumwerk van de Jupiler adept Markus Hirvonen en de bijwijlen subtiele growls en de ijzersterke baslijnen van frontman Niilo Sevänen.

Insomnium @ Biebob – Vosselaar – BE

Na de zeven delen van Winter’s Gate is het tijd om wat oudere nummers op te graven. Versta me niet verkeerd, ik beschouw de laatste opus van één van de toonaangevende melodische death metal bands als een regelrecht meesterwerk die live navenant gebracht werd. In het tweede deel wordt er echter wat meer licht gebruikt, een zegen voor de aanwezige fotografen.

De eerste twee nummers die we geserveerd krijgen zijn afkomstig van Above The Weeping World, het derde album van de Finnen en misschien wel de plaat die hen op het internationale toneel lanceerde, dit album kreeg een 5/5 door het Britse Kerrang! toen het verscheen.

Het is echter pas bij While We Sleep uit het fabelachtige Shadows of the Dying Sun, het eerste album met Markus Vanhala, dat het publiek zich écht gaat roeren om als zangkoor te fungeren en een denderend applaus geeft na afloop van het nummer.

Met Drawn To Black keren we terug naar Above The Weeping World en krijgen we een massieve headbanging sessie, zowel on als off stage.

We krijgen vervolgens nog een vierde nummer uit voornoemde opus gevolgd door het enige nummer van de avond uit One For Sorrow.

The Promothean Song is het laatste nummer van deel twee van de set. Met dit wondermooi nummer zijn we aangebroken aan het einde van de reguliere set, een set om duimen en vingers af te likken. Een meisje naast me laat haar tranen de vrije loop gaan, hoe mooi en emotioneel Finse melodische death metal kan zijn.

De heren uit studentenstad Joensu verdwijnen heel eventjes in de coulissen om al snel terug te keren en de show definitief af te sluiten met drie nummers uit Across The Dark.

Equivalence is het perfecte nummer om The Promothean Song op te volgen. Het begint even vredig maar wordt naarmate krachtiger.

Down With The Sun en Weighed Down With Sorrow zijn de twee laatste nummers van de avond na een set van anderhalf uur.

Insomnium heeft vanavond nog eens aangetoond dat ze niet langer in de schaduw hoeven te lopen van soortgenoten Amorphis.