Jurgen Callens

Heaven’s Guardian is een Braziliaanse band die met Signs haar derde album op de markt brengt. In Brazilië was het al een tijdje uit via Megahard Records, maar nu verschijnt het ook in Europa via Pure Steel Promotion. De zevenkoppige formatie speelt power metal met een symfonische en progressieve inslag en wisselt vrouwelijke met mannelijke vocalen af. Dit album maakt een einde aan een albumluwte van tien jaar. Signs ligt vanaf vrijdag 27 januari in de schappen.

Intussen weten we dat wanneer Pure Steel met iets op de proppen komt, dat dan meestal wel spul van prima kwaliteit is. Die hebben een neus voor talent, en weten dat ook in de meest verre uithoeken van deze aardkloot te vinden. Nu horen we dus iets uit Brazilië. Heaven’s Guardian maakte voorheen al twee full albums en presenteert nu Signs. Sinds de vorige release heeft de band wat wissels doorstaan en probeert het nu op een andere manier: het combineren van mannelijke en vrouwelijke vocalen. Met zangeres Olivia Bayer heeft de band een toppertje in huis. Een stem die perfect zou passen in menig female fronted symfonische metalorkestje. Van haar mannelijke tegenhanger Flavio Mendez zijn we dan weer iets minder gecharmeerd. Die kunnen we in de ondersteunende stukken wel appreciëren, maar wanneer hij zelf het hoge woord mag voeren, is het voor ons direct al heel wat minder interessant. Muzikaal krijgen we op deze tien songs een mix van power metal, symfonische en progressieve metal te horen. De riffs zijn heavy, er wordt gebruik gemaakt van keyboards en er is krachtig dubbel baswerk. De band vergelijkt zich in de begeleidende info zelf graag met groepen als Angra, Nightwish, Brainstorm en Mystic Prophecy. Ik hoor die zelf niet echt zo doorklinken maar soit. Soms klinkt het muzikaal wel leuk: hier en daar is het catchy en melodieus en vaak is er ook leuk twingitaarwerk. De ritmesectie is ook heel solide. Maar ik heb meer problemen met de songs op zich. Ik had het liever helemaal power metal gehoord ofwel helemaal symfonisch. Voor die laatste optie hebben ze met de getalenteerde zangeres alvast de beste optie in huis, terwijl Mendez dan weer meer zou liggen voor wat powermetalmateriaal. Nu botst het nogal eens. Ook aan de sound moest ik wat wennen, die vond ik niet zo denderend. Maar echt objectief zal dit niet zijn, want ik had net daarvoor een tiental tourtjes Kreator erop zitten. Ook wat selectiever zijn in bepaalde dingen zou helpen. Zo hoeft een intro als Religion voor ons niet. Een nummer als Strength of iets als Dream kunnen we best pruimen, maar vaak is het te middelmatig om onze aandacht lang vast te houden. Een track als Change, die meer proggy invloeden bevat, vind ik zelfs ronduit saai.

Heaven’s Guardian: een band met best wel potentieel, maar op dit album komt dat nog te zelden naar boven. Van het label zijn we beter gewoon, maar misschien ligt onze standaard daardoor wel weer te hoog. Ben je fan van de bands die Heaven’s Guardian beinvloed hebben, luister dan eerst eens ergens naar een trailertje van zijn muziek.

Tracklist: