Jurgen Callens

Fight the Fight is een Noors vijftal dat op 27 januari zijn gelijknamige debuut mocht uitbrengen via het Indie Recordings-label. Als wij aan Noorwegen denken, gaan onze gedachten al snel uit naar black metal en het in brand steken van heilige huisjes. Hiermee heeft dit echter allemaal niet veel te maken. Deze band, prille twintigers allemaal nog, spelen een hippere stijl van muziek die meer de metalcorerichting uitgaat. Wij onderwierpen de acht songs van Fight the Fight aan de nodige kritische luisterbeurten.

Eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik niet echt een fan ben van core en al zijn aanverwante dingen. Ik zal wel proberen een objectieve mening te geven over hetgeen deze jonge Noren op hun debuut bewerkstelligd hebben. Vooreerst zou ik de muziek willen omschrijven als een mix van rock, metal en metalcore. Er zijn goeie hooks, catchy zanglijnen en best wel sterke refreinen. Naast de daarnet genoemde invloeden hoor ik hier en daar ook flarden uit de punk en soms zelfs uit de black metal (je komt namelijk uit Noorwegen voor een reden). De band heeft massa’s ervaring gedaan middels talloze liveshows, vooral in eigen land, maar ook werd er al een tour ondernomen met Satyricon. Het resultaat is nu dus Fight the Fight, met acht nummers, gegoten in een goeie dertig minuten muziek. De plaat begint alvast sterk met twee goeie openers: de titelsong en lijflied (waarvoor er ook een video gemaakt werd) en The Edge. Hierin zit veel melodie verweven, zodat de nummers al snel herkenbaar klinken. Er zit venijn in en live zullen die twee wel voor de nodige bloedneuzen zorgen. Extra troef van de band zijn de backings en de toegevoegde vocalen van Agnete Kjolsrud, die me soms doet denken aan een mindere versie van onze eigen Iris Goessens van Spoil Engine. De rest van de mannelijke vocalen, gaan van clean, over screams, tot grunts en zelfs hier en daar blackmetalgekrijs. Feit is dat na dit duo songs mijn aandacht verslapt en dat dit een aantal nummers lang zo zal blijven. Het is pas bij de voorlaatste track My Emperor dat ik weer wakker schiet. Een prima liedje, en ook het navolgende, afsluitende en opruiende Patient Zero mag er zijn. Als we de balans maken, dan moet gezegd dat er best wel potentieel in deze band zit, maar dat er ook nog werk aan de winkel is. Met dit soort muziek moet je gewoon dertig minuten lang kunnen overtuigen, en dat is hier nu nog niet het geval. Hier en daar beschikt de band over songs die live goed zullen aanslaan en splinterbommetjes zullen vormen. Nu enkel nog het kaf van tussen het koren ziften mannen.

Fans van melodieuze, hippe metalcoredingetjes zullen zeker hun gading vinden met Fight the Fight. Dit is volgens mij voor voor fans van bands als Bring Me The Horizon, Asking Alexandra en aanverwanten. Op hetzelfde schavotje staan ze nog niet, maar ze hebben het potentieel om er ook te geraken. We blijven deze sloebers in de gaten houden.

Tracklist: