Jurgen Callens

Het ziet er naar uit dat ook dit jaar weer een boel Belgische bands met nieuw werk op de proppen zullen komen. Dat is bijvoorbeeld ook het geval bij het female fronted Mental Circus, dat met Divine aan zijn tweede worp toe is. Divine is de opvolger van het in 2013 verschenen zelfgetitelde debuut. De plaat verschijnt op 4 februari en bevat dertien songs en zal worden uitgegeven door het UNB-label. Dat we niet te maken hebben met een zoveelste femalefrontedgezelschap wisten we al. En ook vanaf de eerste tonen van dit album merkten we al dat het allemaal op de goeie weg zit.

In vergelijking met het vorige album is Mental Circus nog wat vrouwelijker geworden. Met Stefanie Geerts op gitaar kreeg zangeres Sanne Marico er een vrouwelijke collega bij. Op drums is er nog steeds Phil Weinhold, maar de band heeft ook een nieuwe bassist in de gelederen: Dimitry Vermeire. Mental Circus, voor de mensen die ze nog niet kennen, speelt een modernere vorm van metal, met vrouwelijke zang en invloeden uit de elektronische dansmuziek. Het nieuwe album zou volgens de bijgeleverde info opener klinken en minder complex gearrangeerd. Wij vinden het album vrij gevarieerd klinken en volgens Belgische normen heel sterk. Dit is nu eens iets anders dan het zoveelste dertien in een dozijn gothic female fronted metalbandje. Zelf gaat de band graag de vergelijking aan met toppers als Evanescence, Within Temptation en In This Moment. En hier kunnen wij ons heel goed in vinden. Wij horen er vooral de gelijkenissen met de eerstgenoemde band. Vanaf de opener Merciless Angel valt te horen dat deze formatie meer dan een beetje potentieel heeft. Let Me Be Your God heeft een leuke drive en heeft een melodie die snel blijft hangen. Er is ook een toffe wisselwerking tussen de elektronica, de keyboards, de samples en de heavy gitaren. En natuurlijk is er dan de zang van Sanne, die er ook alleen maar is op vooruit gegaan. Soms klinkt het hier en daar nog een ietsje fragiel, maar de zangeres weet haar stem zodanig te gebruiken zodat alles perfect in het nummer past. In feite klinkt Mental Circus Amerikaanser dan de gemiddelde Europese femalefrontedband. Er zitten ook meer elementen in de muziek verweven die het boeltje hiermee veel interessanter maken. En zoals al gezegd: een topper als Evanescence is nooit echt veraf, hoewel ik het in een song als Sleepwalker ook wel eens durf te linken aan Delain. Maar het is vooral in een ballad als Someday die grotendeels bestaat uit piano en zang waar ik de link met de zondagse headliner van Graspop leg. Hier neigt de stem van Sanne helemaal naar Amy Lee. Ik merk er zelfs dezelfde getormenteerde en verwrongen emoties in. De aangehaalde Within Temptation invloeden zal je zelf kunnen ontwaren in de track Eyes of Evil. Falling Deeper Down is nog één van die nummers die op geen enkel Evanescence-album misstaan zou hebben. En eigenlijk staan er nog wel meer van die hoogtepunten op deze plaat, die meestal bestaat uit compacte, pakkende songs die alle aandacht weten vast te houden en waar toch ook die broodnodige variatie in zit. Zo goed als alle dertien songs zijn even sterk, enkel Heroin vinden we hier wat uit de toon vallen en kan ons niet zozeer bekoren als de rest van het materiaal.

Kortom, Mental Circus heeft prima gescoord met deze nieuweling. Dit is een album dat niet misstaat tussen hetgeen de groten afleveren. Hopelijk kan de band hiermee in het circuit wat nieuwe paadjes gaan bewandelen. Onze zieltjes heeft de band er intussen wel al mee gewonnen. En er zullen er ontgetwijfeld nog vele andere volgen.

Tracklist: