Nog niet al te lange tijd geleden kwam ik in aanraking met de eerste releases van het Duitse label W.T.C. (World Terror Committee). Een label naar mijn hart dat vooral veel black metal uitbrengt van sommige van de meer obscure bands in het genre. Op W.T.C. vind je geen Watain of Dark Funeral, voormalig ‘gevaarlijke’ bands die het nu vooral goed doen bij het wat bredere metalpubliek, maar meer de donkere nis bands als Acherontas, Dysangelium en in dit geval het Italiaanse duo Fides Inversa.

Dat duo’s in black metal verdienstelijke prestaties kunnen leveren wisten we al langer. Zo hoeven we maar naar de laatste plaat van het gelauwerde tweetal Inquisition te luisteren om te horen wat twee getalenteerde muzikanten samen kunnen verzinnen en dan zal ik nog zwijgen van het oer-blackmetalduo Darkthrone die het genre zowat op de kaart gezet hebben. Als we dan ook nog weten dat de drummer/zanger (Thorns a.k.a. Omega A.D.) van deze band sinds een paar jaar ook de trommels mag geselen bij atmosferische grootheid Blut Aus Nord, dan moet het dus wel snor zitten.

Dat je toch ook gebruik mag maken van hulptroepen is bij de bovengenoemde duo’s niet onbekend. Fides Inversa heeft dan ook een bassist en extra vocalist in dienst genomen om deze release wat meer body te geven. Wie denkt dat dit dan resulteert in materiaal vergelijkbaar met Blut Aus Nord komt op het droge uit. Fides Inversa tapt uit een ander vaatje. Het oude vertrouwde Satanische vaatje welteverstaan. Een vergelijking met het eerdergenoemde Inquisition is beter op z’n plaats. Snoeiharde blastbeats waar Inferno zich de vingers bij af kan likken, duistere stemmen en klagende geesten die zich door je hersenpan persen en bloedsnelle, bloedstollende riffs om het geheel compleet te maken. Ome Anomander mag hier graag van smullen.

Het rauwe randje wat er aan deze release zit is erg op zijn plaats. Niets artsy fartsy aan deze band. Black metal zonder franjes of tierlantijnen en dat in tracks van rondom de tien minuten elk. Hoe dat toch spannend kan blijven is het kunstige aan deze mini-lp. Dat is misschien ook wel meteen het antwoord. Als mini-lp duurt hem ook maar twintig minuten in totaal, of het als full length album ook werkt valt nog even te bezien, de plaat Mysterium Tremendum et Fascinans (2014) vond ik iets minder spannend. Op deze release vind ik persoonlijk de tempowisselingen en hier en daar het verspringen van de zangstijl bijdragen aan de diversiteit binnen de tracks. Het houdt het geheel interessant tot op de laatste minuut. Ook ben ik erg benieuwd naar wat deze band live kan brengen.

Ook het artwork ademt wat mij betreft negentiger jaren second wave black metal. Een (aangepast) klassiek kunstwerk met duister thema doet het al jaren goed in blackmetalland, denk maar aan album hoezen als Hvis Lyset Tar Oss of Anthems tot he Welkin at Dusk. Het past bij de plaat en het genre en zet een traditie voort zonder al te veel poppenkast.

Al met al nodigt deze mini uit tot meer luisteren en ik ben dan ook benieuwd of de heren de tijd en ruimte kunnen vinden om met dit project tot een nieuw langspeler te komen. Dit diende in ieder geval als een goede warmhouder.

Tracklist:

1. First Congress
2. Rites of Inverse Incarnation