Jurgen Callens

Ghost Avenue is een klassieke hardrock-, heavymetalband uit Noorwegen, die op 3 februari via Pitch Black Records zijn derde album zal releasen. Het tweede intussen voor dat label en een verderzetting van de al bewandelde weg. De opvolger van de zelfgetitelde voorganger uit 2013 laat opnieuw prima in het gehoor liggende metal horen die veel associaties oproept met de jaren tachtig. Kenners van het genre zullen deze band waarschijnlijk al wel kennen, maar voor de nieuwe fans zal dit allicht ook een aangename kennismaking zijn.Veel verkeerds over Ghost Avenue kan ik niet gaan zeggen. Totaal niets verkeerds eigenlijk, want dit vijftal speelt klassieke hard rock en heavy metal die zo heersend was een paar decennia terug. Overal merk je die geest van de klassieke grote namen van de jaren tachtig terug. En mensen die bands als Iron Maiden, Scorpions, Judas Priest en andere legendes een warm hart toedragen, zullen heel tevreden zijn met deze nieuwe van Ghost Avenue. Het duurde een tijdje voor de band zijn eerste album opnam (opgericht in 2002, maar pas debuterende in 2010) maar sindsdien wisten deze Scandinaven blijkbaar toch al een mooie fanschare op te bouwen. Dit Impact is een conceptalbum geworden, over de invasie op aarde van buitenaardse wezens. Niet dat ons dat nu zo erg interesseert. Het is ons om de muziek te doen en dit klinkt wel zo verdomd ouderwets lekker. Natuurlijk klinkt het voor geen meter origineel, maar dat kan ons nu eens geen hol schelen. De uitvoering is uitmuntend, met zanger Kim Ishak Sandvik heeft de band een topper in de rangen en de gitaartandem André Berger – Oystein Wiik is bovengemiddeld getalenteerd. Songs als de titeltrack, het op Iron Maidenesque riffs drijvende The Prison of het aan voornoemde grootheden refererende Dancing with the Devil zullen je ongetwijfeld niet onberoerd laten. De sfeer van de glorietijden wordt op een perfecte manier opgeroepen en weergegeven. Dit album kent ook geen enkel minder moment. Zelfs een powerballad als Construction is van hoog niveau en bevat een killer melodie. Ze zal wel zelf die rokerige clubsfeer kunnen snuiven die de oude tijden typeerde. Doordat er geen zwakke momenten op deze vrij melodieuze plaat staan, luister je ze gewoon ook in één ruk uit en voor je het weet heb je al op de replay-knop geduwd. Dit is zo typisch een album die een tijd in je speler in de auto blijft hangen voor je dit vervangt.

Fans van ouderwets goeie hardrock/heavy metal, die een broertje dood hebben aan trends van vandaag weten waarvoor ze hun centjes op vrijdag moeten voorzien. Zonder meer een van de betere albums van het begin van het jaar en een aanradertje in het genre en in het bijzonder voor de liefhebbers van de grote namen in het genre.

Tracklist: