Battle_Beast_-_Bringer_Of_Pain_-_Artwork[1]

Jurgen Callens

Een nieuwe plaat van het Finse Battle Beast is iets waar ik zelf altijd heel hard naar uit kijk. Bringer of Pain is inmiddels het vierde werkstuk van het zestal sinds de oprichting in 2008. Het is ook de opvolger van Unholy Savior, dat overal en unaniem zeer positief onthaald werd. Het is echter ook het eerste album zonder gitarist en componist Anton Kabanen, en net dit feit maakte ons nog een tikkeltje nieuwsgieriger naar hoe de nieuwe songs zouden klinken. Die nieuwe nummers zijn er nu, tien in totaal, en ze worden op 17 februari uitgebracht via Nuclear Blast.

Wie aan Battle Beast denkt, zal in eerste instantie vooral denken aan de flamboyante frontvrouw en zangeres Noora Louhimo, die haar stempel met haar rauwe, krachtige maar heerlijke vocalen meer dan een beetje op de band gedrukt heeft. We mogen echter niet vergeten dat het leeuwendeel van de composities van de hand kwam van Kabanen, die het tijdens de tour met Sabaton en Delain voor bekeken hield. De gitarist is intussen vervangen door Joona Björkroth en voor deze laatste is het meteen zijn vuurdoop op compositorisch vlak bij de band. Dat het niet makkelijk zou worden om de vorige plaat Unholy Savior te overtreffen, wist ik al. Maar de Finnen wisten in de loop van hun carrière wel steeds een groei te tonen, dus de hoop was er wel.

De voorlopende single King for a Day had de neiging om me gerust te stellen, omdat de Battle Beast handtekening er onmiskenbaar herkenbaar in is. Het is een nieuwe potentiële hit in de setlist met dat typische stampende ritme. En ook de opener van het album, Straight to the Heart, had me meteen vast. Een uptempo song die naadloos aansluit bij het betere materiaal van de formatie. Een stijl- of koersverandering is dus duidelijk niet aan de orde. En anders hadden we het zelf ook niet gewild natuurlijk. De band blijft gewoon zo trouw mogelijk aan de roots en de bewandelde paden. We krijgen opnieuw krachtige heavy metal, met krachtige vocalen, veel melodie, catchy keyboards en keytars (jawel) en enkele oorwormen van hits. Ook Beyond the Burning Skies is nog steeds Battle Beast op zijn best: gedreven, melodieus en met een fantastische melodie, vrij dansbaar bij momenten ook. Op Familiar Hell gaat het dan een iets meer poppy richting uit en laat Noora wat andere facetten van haar stem horen (Vixen meets Accept?). Deze dame is echt een supertalent en zonder meer een van de beste zangeressen in het genre. Ruig of clean, het maakt haar allemaal geen sikkepit uit. Muzikaal kan je het omschrijven als een kruisbestuiving tussen de heavy metal uit de jaren 80 en de popmuziek uit diezelfde periode, maar dan in een hedendaags jasje gestoken.

Vrijwel elke song heeft hitpotentie, op de een of andere manier. Sommigen zullen het passé of cliché noemen, ik maal hier geen duim om en blijf ervan genieten. Is het niveau dan hetzelfde als van de voorgangers, hoor ik jullie nu al een tijdje denken? Na vele luisterbeurten, moet ik hier negatief op antwoorden. Slecht is het niet, maar het vorige niveau wordt niet gehaald. Het klinkt vaak wat gepolijster en properder. Daarmee zal de band echter wellicht wel een nog breder publiek bereiken. Het klinkt ook minder gevaarlijk, en net dit vond ik de sterkte in het vorige werk. Zo ben ik bijvoorbeeld geen fan van Lost in Wars. De mannelijke vocalen mochten daar achterwege gebleven zijn. Een zwakker moment op het album dus. Nee, geef ons dan maar het tempo van Bastard Son of Odin, dat veel gedrevener, vuiler en meer uptempo is. Iets minder gas op We Will Fight, een midtempo track die supermelodieus klinkt en na één strofe meezingbaar is. Een ware hymne. Ook Dancing with the Beast is dansbaar. Iets wat Battle Beast wel meer typeert en de band uitlicht uit de rest van de massa. De plaat sluit af met de ballad Far From Heaven en ook deze vinden we niet van het gekende niveau. Een beetje een teleurstellende track zelfs.

Om te besluiten zou ik stellen dat Battle Beast een zonder meer degelijk album afgeleverd heeft. Niet het sterkste uit hun loopbaan, maar toch een geruststelling. Het vertrek van Kabanen is adequaat opgevangen, er werd trouw gebleven aan de roots en we kunnen opnieuw genieten van een flinke portie melodieuze heavy/power metal van toch wel een van de betere bands in dit vrouwelijke subgenre. Battle Beast is klaar om de zegetocht verder te zetten en Bringer of Pain kracht bij te zetten op de aanstaande headlinertour doorheen Europa.

Tracklist: