Ongelooflijk hoe relevant en invloedrijk Phil Lynott en zijn Thin Lizzy vandaag nog zijn. De charismatische frontman mag dan wel in 1986 overleden zijn aan een uit de hand gelopen drank- en drugverslaving, vergeten is hij nog lang niet. Het hoogtepunt van Thin Lizzy ligt in de jaren 70 met een hele rits meesterwerkjes. Ronkende albumtitels zoals Fighting, Jailbreak, Johnny The Fox, Bad Reputation en Black Rose zouden bij elke zichzelf respecterende muziekfan als, euh, muziek in de oren moeten klinken. In de jaren 80 begon het bergafwaarts te gaan met de Ieren. Toch wisten ze nog twee sterke, weliswaar zwaar ondergewaardeerde platen uit hun mouw te schudden, namelijk Chinatown en het bij momenten snoeiharde Thunder and Lightning. Het werd meteen ook het laatste wapenfeit. Wat waren we dan ook euforisch toen we hoorden dat voormalig Thin Lizzy gitarist Scott Gorham de unieke sound nieuw leven in blies via Black Star Riders! Heavy Fire is al hun derde plaat, en wat ons betreft mogen ze er nog duizend maken.

Black Star Riders brengt het soort ongecompliceerde rock ‘n’ roll waar je nooit genoeg van krijgt. Een beter eerbetoon kon Phil Lynott zich echt niet wensen. Daar waar het debuut All Hell Breaks Loose nog voorzichtig uit de startblokken schoot, was The Killer Instinct meteen een schot in de roos! Wat een verslavende uitwerking had die plaat zeg! We waren dan ook zwaar benieuwd of dit vroege hoogtepunt in hun nog ‘prille’ carrière nog zou overtroffen worden. Want ondertussen is Black Star Riders veel meer dan de muzikale erfgenaam van Thin Lizzy. Om maar met de deur in huis te vallen, Heavy Fire is een knaller van jewelste! Een ferme kopstoot van een hard rock plaat is het, die zijn voorganger daarom niet overtreft maar wel nog verbetert in de breedte.

Heavy Fire opent in stijl met het keiharde titelnummer. Meteen valt op dat de sound een stuk moderner, helderder en vooral meer ‘in your face’ is. Ze hebben dan ook niets aan het toeval overgelaten en gebruik gemaakt van topproducer Nick Raskulinecz, beroemd om zijn prachtige geluidcollages voor bands als Foo Fighters, Rush en Deftones. Aanvankelijk vond ik de sound wat ‘kil’ in vergelijking met die van de voorganger. Na enkele luisterbeurten komt de werkelijke sterkte van de songs echter bovendrijven en is het echt genieten. When The Night Comes In is een stevige rocker geruggensteund door opvallende backings. Black Star Riders maakt tegenwoordig gebruik van een klein vrouwenkoor, en dat is nu eens echt een meerwaarde voor hun al rijke sound. Ze gebruiken die koortjes niet te pas en te onpas maar plaatsen ze gericht in de songs. Geniale ingeving!

We genieten verder met Dancing With The Wrong Girl, een song die zo op de vorige plaat kon gestaan hebben. Hier komen de Thin Lizzy ‘invloeden’ sterk bovendrijven. Wat zijn die twingitaren toch fantastisch! En frontman Ricky Warwick levert zijn beste prestatie ooit af. De liefde voor muziek spat werkelijk uit zijn stembanden. De man verdient een standbeeld om op zo’n bescheiden doch overtuigende manier Phil te eren. Je hoort namelijk duidelijk de stem van Phil doorklinken maar dat stoort nu eens geen moment, integendeel. Ricky gaat doorheen de plaat erg hard te keer, zoals in Who Rides The Tiger, een mokerslag van een song.

Na al dat geweld is het tijd om een te bekomen met het prachtige en sfeervolle Cold War Love. Het is verre van een ballad, het blijft namelijk rocken, maar de song is zo doorleefd dat hij van begin tot eind voor kippenvel zorgt. En dan hebben we de eerste single, Testify Or Say Goodbye nog niet gehad! Het is dé feel good song om ons door de koude winter te loodsen. Het nummer is zo catchy en pakkend dat het je alle ellende van de wereld doet vergeten. Dat is nu eens muziek. Muziek moet een bepaalde emotie teweeg brengen, een gelukzalig gevoel dat niet kapot te krijgen is. Black Star Riders slaagt daar in. Daarom maken ze zich nu al onsterfelijk.

Thinking About You Could Get Me Killed is een lekkere rocker met een leuke tekst ter ere van de man in de straat. Zo staan er op de plaat wel meer mooie teksten die maatschappij kritische inhoud bevatten zonder prekerig over te komen. We gaan hier niet verder op in omdat iedereen maar eens de plaat moet kopen en zelf de teksten moet lezen. True Blue Kid gaat op hetzelfde elan verder. Ticket To Rise is een dampende rocker, ideaal om te draaien in een rokerige bruine kroeg waar grote vazen bier gedronken worden. Ook hier horen we trouwens weer die mooie achtergrondkoortjes. Black Star Riders sluit deze knaller van een album af met het felle Letting Go Of Me. En dan is het tijd om nog eens te luisteren, en nog, en nog, en…

Bij Black Star Riders ligt het hart van de hedendaagse rock ‘n’ roll. Tien songs, tien knallers. Niets tegen in te brengen. Een schot in de ‘black rose’. Zo simpel kan het leven zijn.