Met de titel van dit twaalfde studio-album geeft het Zwitserse Gotthard een flinke hint naar de reden van deze release; een feestje bouwen ter gelegenheid van hun vijfentwintigjarige bestaan. En dat het een feestje is geworden, daar mag je met de rist melodieuze rocksongs die op dit nieuwe album terecht zijn gekomen, zeker van zijn. Samen met Krokus is Gotthard een van de weinige Zwitserse metalen exportproducten. Succes in eigen land is al jaren verzekerd, getuige de binnenkomst op één in eigen land. Maar ook in buurlanden Duitsland en Oostenrijk wordt de band gesmaakt en scheren ze hoge toppen in de hitparades.

Dat die drie landen de basis gevormd hebben voor de overlevingskansen van Gotthard gedurende al die jaren is dan ook logisch maar het vijftal weet ook buiten dat landentrio heel wat zieltjes te winnen. Het is misschien geen overdaad aan fans die ze weten te bekoren maar elke rechtgeaarde fan van melodieuze metal kent de band ongetwijfeld en weet dat ze garant staan voor pretentieloze rock ’n roll waar stevige rockers, mid tempo songs en ballads elkaar naadloos aanvullen.

Eind 2010 zag het er naar uit dat het einde voor Gotthard in zicht was, toen zanger en medeoprichter Steve Lee het leven liet tijdens een motorongeval in de Verenigde staten. Een jaar later kwam Gotthard met het nieuws dat ze verder gingen met de Australische zanger Nic Maeder.

Dat heeft de groep alvast geen windeieren gelegd want ondanks de (bijna) cultstatus van Steve Lee bij de band, wist Maeder van bij zijn debuut de harten van de Gotthard fans te veroveren. Maeder is dan ook een geschikte zanger voor de melodieuze heavy metal die het Zwitserse quintet ten gehore brengt. Hij liet dat al horen op Firebirth en Bang! En ook op Silver zingt hij de sterren van het dak.

Met opener Silver River zet Gotthard meteen de puntjes op de i. Melodieuze rock volgens het boekje die je direct pakt en waarvan de melodie onmiddellijk in je hoofd blijft plakken. Daarna gaan de heren op dat elan door in Electrified en de single Stay With Me.

Zijn de eerste drie songs gestoeld op de klassieke melodieuze rock, dan is Beautiful een buiten beentje waarop de band gas terugneemt en een meer poppy weg inslaat maar dan met een lekker rockgitaartje er bij.

Na Everything Inside en Reason For This, trakteert Gotthard ons op een eerste ballad, Not Fooling Anyone. Verwacht geen afgelikte plakker want het nummer is absoluut geen doordeweekse ballad. Daarna drijven ze het tempo opnieuw een beetje op in Miss Me om dan even naar Gotthard normen total loss te gaan in Tequila Symphony N° 5, waarin ze een deeltje van Beethovens vijfde verwerken.

Met Why en Only Love Is Real gaat Gotthard opnieuw de balladeske mid tempo toer op om daarna nog even uit te pakken met My Oh My en afsluiter Blame On Me, het snelste nummer op het album.

Gotthard weet nog steeds de gevoelige rocksnaar te raken en Silver mag zeker tot een van de beste albums van de band gerekend worden, hoewel die vorige elf ook allen een behoorlijk hoog niveau haalden. De fans gaan hier echt hun hartje aan ophalen en liefhebbers van niet al te heftige melodieuze metal zullen hier zeker hun gading op vinden. Afspraak op Graspop heren! Tot dan.