Woensdag 8 februari – 013 – Tilburg – Nederland

De meester van de progressieve metal, Dream Theater, viert dit jaar het 25-jarige bestaan van zijn eersteling met de Canadese zanger James LaBrie, Images & Words.

Met dit tweede album forceerde de band de internationale doorbraak; in eigen land slaagde de single Pull Me Under er zelfs in de top 10 van de Amerikaanse charts te bereiken, niet meteen iets wat alle dagen geschiedt met progmetalsingles. Als die er ook al zijn.

De Europese tour is nog maar een week van wal gestoken, in Nederland mag de New Yorkse band spelen voor een uitverkochte 013, goed voor in theorie 3.000 bezoekers maar volgens een beminnelijke jonge dame van de security kan het best zijn dat er maar 2.800 man toegelaten werd om optimaal de beschikbare plaats te benutten.

Een opwarmer heeft Dream Theater niet meegebracht, zijn drie uur lange show is avondvullend en wordt vanavond in drie delen opgedeeld.

Op de tonen van het epische The Colonel, een nummer van Two Steps From Hell, komen bassist en stichtend lid John Myung net als de voormalige Berklee College of Music professor Mike Mangini, ondertussen al ruim zes jaar lid van het gezelschap, het podium opgewandeld.

Mike Mangini – Dream Theater @ 013 – Tilburg – NL

De wizard Jordan Rudess en gitaarvirtuoos John Petrucci volgen kort na hem en worden op een denderend applaus onthaald, je voelt de euforie uit het publiek stromen. En dan krijgen we de rijzige James LaBrie die van rechts met grote stappen het podium komt opgewandeld.

De heren zijn allemaal uitgedost in jeansbroek en sober T-shirt op James LaBrie na, die draagt een zwarte jeans met een aantal prints waarvan de doodshoofden het meest opvallen, net als de reusachtige doodskop op zijn shirt.

Het is iets na 8 uur, de show kan beginnen.

John Petrucci – Dream Theater @ 013 – Tilburg – NL

Deze nieuwe show begint met The Dark Eternal Night, een nummer uit Systematic Chaos.

Het podium is vrij sober ingericht, achter de magistrale Pearl drumstel van Mike Mangini geen klassieke backdrop zoals vele bands plegen te gebruiken, maar een muur van 24 vierkante witte doeken waar schaduwen worden op geprojecteerd, tussen de grote schermen krijgen de verbindingsstukken een lichtinval die van ver doet denken aan nerven van boomstammen.

Rechts van het drumstel een muur van zes Mesa geluidsversterkers in de rug van John Petrucci en links van Mangini de keyboards opstelling van Jordan Rudess, een opstelling bestaande uit een 360° draaibare Korg Kronos 88 synthesizer, een Roli Rise 49 en een Haken fingerboard. Van klankmonitors vooraan het podium is er geen sprake, op twee na die in V opgesteld zijn net voor het microfoonstatief van de meester Petrucci.

Halfweg het schitterende tweede nummer, The Bigger Picture, treedt Jordan Rudess naar voor met zijn draagbaar muzikaal toetsenbord die hij hanteert al ware het een elektrische gitaar, de man gaat op zijn zestigste nog heel buigzaam door de knieën terwijl hij zijn instrument blijft bespelen en vervolgens aan beide kanten van het podium het publiek gaat opzoeken waar hij nog meermaals knielt.

Jordan Rudess – Dream Theater @ 013 – Tilburg – NL

Met het instrumentale Hell’s Kitchen keren we voor een eerste keer vanavond terug naar de nineties om meteen daarna terug te keren naar de tegenwoordige tijd met het prachtige The Gift of Music uit de laatste langspeler van de band waarmee ze vorig jaar op tour waren en een speciale show rond het conceptalbum The Astonishing brachten. Het daaropvolgende nummer, Our New World, komt eveneens uit hun laatste album.

Tijdens het veertig jaar oude nummer Portrait of Tracy krijgen we een knipoog naar de Paganini van de basgitaristen en een muzikaal voorbeeld en inspiratiebron voor menig bassist waaronder John Myung, wijlen Jaco Pastorius, een nummer dat heel ingetogen begint na een mooie gesproken introductie door James LaBrie.

John Myung – Dream Theater @ 013 – Tilburg – NL

Met As I Am uit Train of Thought bereiken we stilletjes aan het einde van de eerste set. Een nummer werd geschreven door Petrucci nadat hij tips kreeg van Queensrÿches gitarist Mike Stone waarmee ze in 2003 op tour waren, een nummer waarin Petrucci’s virtuositeit breed uitgesmeerd wordt en eigenlijk een beetje de draak steekt met Mike Stone.

Op het einde van het nummer verlaten de heren eventjes de progressieve muziek om een stukje thrash te spelen: Enter Sandman van een zekere Metallica.

Het eerste deel van de show wordt afgesloten met een resem aan technische hoogstandjes tijdens Breaking All Illusions, een nummer uit A Dramatic Turn of Events.

James LaBrie wuift na een vol uur het publiek uit en belooft een kwartier later terug te komen voor deel twee van de hoogstaande voorstelling.

James LaBrie – Dream Theater @ 013 – Tilburg – NL

Om 21:20 uur krijgen we korte stukjes te horen van nummers die in 1992 in de hoogste rangen van de Amerikaanse Billboard te vinden waren zoals Under The Bridge van Red Hot Chili Peppers, November Rain van Guns N’ Roses of Smells Like Teen Spirit van Nirvana.

Nadat Dream Theater haar eigen voorprogramma verzorgd heeft, komt de band vijf minuten later dan beloofd terug het podium opgelopen om Images and Words in zijn geheel te brengen. Het eerste nummer van deze memorabele schijf is Pull Me Under, een commercieel zeer succesvol nummer dat het zoals eerder gezegd schopte tot de top 10 van de Amerikaanse mainstream hitparade, iets dat tot op heden niet meer gerealiseerd werd. Een nummer dat de ouderen onder ons nog kennen uit de nineties en wellicht ook het nummer waarmee veel jongeren kennis maakten met Dream Theater dankzij het razend populaire Guitar Hero muziekspel.

Het melancholische en bloedmooie Another Day sluit aan bij Pull Me Under, op het einde van het nummer krijgen we een keyboardsolo waarbij Jordan Rudess zijn toestel als een saxofoon laat klinken. Mooi!

Jordan Rudess – Dream Theater @ 013 – Tilburg – NL

Tijdens het derde nummer van de succesplaat, Take The Time, neemt het publiek graag de tijd om op de tonen van de song in de handen te klappen terwijl meester John Petrucci nogmaals aantoont waarom de zaal vanavond uitverkocht is en uit dank een knipoog gooit naar het publiek terwijl hij de snaren van zijn blauw gespikkelde Music Man behaagt. Wat een talent, een mens zou koude rillingen krijgen van het soleerwerk van de meester.

John Petrucci – Dream Theater @ 013 – Tilburg – NL

Surrounded volgt zonder dat de heren er veel woorden aan vuil maken, Metropolis Pt. 1: The Miracle and the Sleeper wordt evenmin aangekondigd wat wellicht ook niet hoeft, het blijft live één van de populairste nummers van de band. Halfweg het nummer krijgen we een drumsolo uit de oude doos, een zeer technische drumsolo van 4’ voorzien van een aangepaste lichtshow. Naadloos wordt Under A Glass Moon gebracht.

Mike Mangini – Dream Theater @ 013 – Tilburg – NL

Een op een lage kruk gezeten James LaBrie kondigt vervolgens het voorlaatste nummer van de plaat aan, Wait For Sleep, een song dat helemaal anders klinkt dan de rest van het album en ingeleid wordt op piano door Jordan Rudess die samen met de Canadees het nummer voltooit zonder inbreng van gitaar noch ritmesectie. Ik word wellicht vervelend als ik vertel dat ook dit nummer bloedmooi is.

Learning To Live is het laatste nummer van de plaat, een nummer waarin we op het einde een voortreffelijke muzikale battle krijgen tussen Jordan Rudess met zijn draagbare synthesizer en John Petrucci.

James LaBrie – Dream Theater @ 013 – Tilburg – NL

Kort nadat de bandleden afscheid genomen hebben van het 013-publiek staat Dream Theater al terug op de planken om de afdanker te spelen die door Atlantic Records destijds geweigerd werd: A Change of Seasons.

Het 23 minuten lange nummer geschreven door Mike Portnoy na de dood van zijn moeder moest oorspronkelijk op de twee schijf van Images & Words staan, maar Atlantic gaf geen groen licht voor een dubbele cd waardoor deze later als ep uitgebracht werd bij East West Records.

Een uitgebreid applaus volgt na het lange bisnummer waarbij de vijf bandleden naar het voorplan van het podium treden en het publiek bedanken.

John Myung – Dream Theater @ 013 – Tilburg – NL

We werden vanavond getrakteerd op een eerste set die de carrière van Dream Theater overlapte, een tweede deel met het volledige album Images & Words en als uitsmijter het prachtige nummer A Change of Seasons.

Dat de vier instrumentalisten als niemand anders hun instrumenten beheersen hoef ik wellicht niemand meer te vertellen, het goud in de vingers van de heren zorgt voor onnavolgbare muzikale hoogtepunten van het begin tot het einde van de show, drie uur lang. Drie delen met heel wat technische hoogstandjes van bandleden die er zichtbaar van genoten en zichzelf geen stoer imago moeten aanmeten om geapprecieerd te worden. Meermaals zochten verschillende bandleden elkaar op om samen te soleren of gingen die alleen of met hun tweeën aan de rand van Mike Mangini’s podium staan met hun rug naar het publiek om samen met de meer dan waardige vervanger van Mike Portnoy te dollen.

Na drie uur keer ik, en samen met ik wellicht tegen de drieduizend andere muziekliefhebbers, zeer tevreden terug naar huis en kijk al uit naar hun optredens in Antwerpen en Bilbao eind april.

James LaBrie & John Petrucci – Dream Theater @ 013 – Tilburg – NL