Op Valentijnsdag stond er een boel romantiek op de planning, maar ook de langverwachte zaalshow van de Amerikaanse band A Day to Remember. Op de koop toe brachten de heren ook Neck Deep en Moose Blood mee. Toen de Ancienne Belgique dan uiteindelijk het bordje “uitverkocht” kon bovenhalen waren de verwachtingen enorm hoog en beloofde het een warme avond vol muziek te worden.

Al rond vier uur, drie luttele uurtjes voor Moose Blood het podium zou betreden, stond de trouwe schare fans van A Day to Remember al te wachten tot de deuren gingen opengaan. Om zeven was het dan eindelijk de tijd voor Moose Blood. Voor de Britse poppunkers was het ondertussen al het derde bezoekje aan België in iets minder dan een jaar. Het valt op dat de heren zeker niet stil hebben gezeten en wisten ondertussen al redelijk wat mensen te overtuigen om vroeger naar de zaal te komen. Toen hij aan zijn set begon, wist de band de AB toch al half te vullen; niet slecht voor een opener. Spijtig genoeg zat het geluid in het begin niet mee en klonk alles toch net iets te scherp. Gelukkig werd dit probleem goed opgelost, al bleef de zang de hele avond toch net iets te fel naar achteren in de mix gezet bij alle bands. De band werd goed onthaald en overstelpt met applaus tussen de nummers door, maar echt meezingen werd toch nog niet gedaan. Misschien was het publiek zijn stem nog aan het sparen voor de andere bands?

Na een korte ombouw was het dan de beurt aan Neck Deep. De band speelde voor een bijna volledig volle AB en dat ze een van de populairste nieuwe poppunkbands zijn, viel af te lezen aan het aantal mensen die merch van de band aanhadden. Al tijdens opener Gold Steps ontstond een bescheiden moshpit en probeerden mensen naar voren te geraken om de tekst zo hard mogelijk mee te zingen. De band had er duidelijk zin in en stond het hele optreden met een glimlach te spelen. Toen Ben Barlow, de zanger, vroeg wie de band al eerder had gezien bleek dat toch al meer dan de helft eerder een optreden had bijgewoond. Om de fans te bedanken voor hun steun tijdens alle jaren speelden ze toen What Did You Expect?, het eerste nummer dat ze ooit geschreven hadden. Al snel werd de pit groter en zongen steeds meer mensen mee met de muziek. Het publiek werd met het nummer uitzinniger en het hoogtepunt werd dan ook bereikt bij het laatste nummer, Can’t Kick Up the Roots. Neck Deep wist veel beter te overtuigen dan bij eerdere passages en toonde aan dat hijlive een veel betere band is geworden. Dit optreden smaakte zeker naar meer!

Tijdens het wachten op A Day to Remember, toch wel dé band waarop iedereen zat te wachten, werd uit volle borst meegezongen met de vele rock- en metalnummers die werden afgespeeld. Hét kippevelmoment kwam er toen de hele AB samen Chop Suey van System of a Down meezong tot de lichten plots uitgingen en het tijd was voor de headliner. Met twee gigantische LED-schermen en meerdere attributen mocht de podiumsetting er zeker zijn. De AB werd een aantal graadjes warmer en onder de tonen van Mr. Highway’s Thinking About the End werd iedereen heen en weer geslingerd en kreeg de band een kolkende mensenmassa voor zich die zin had in een stevig feestje. Het geluid zat zeer goed al vanaf het begin van de set en er werd naar hartenlust gemosht, meegezongen, gesprongen…

Wanneer de band dan aan de lead single van het nieuwe album komt, Paranoia, vraagt Jeremy om een grote circle pit en deze krijgt de band ook. Iedereen die niet meedeed werd tegen de muren aan geslingerd en de zaal werd een grote pit tot aan de geluidstafel. De band was in topvorm en vloog door de setlist tot ze aankondigden dat For Those Who Have Heart tien jaar geleden uitkwam en dat ze dat wouden vieren. Speciaal voor de gelegenheid stoften ze Fast Forward to 2012 nog eens af, iets wat een heleboel fans in extase bracht. De band bouwde ook enkele rustpunten in zijn set op, met onder andere We Got This, Have Faith In Me en Naivety. Bij dit laatste nummer maande Jeremy de fans aan om te crowdsurfen op een crowdsurfer: een van de twee personen crowdsurft terwijl de ander op deze persoon staat alsof hij een surfplank is. Enkele waaghalzen wisten dit tot een goed einde te brengen en en werden met applaus onthaald door het publiek en de band. Met The Plot to Bomb the Panhandle liet de band nog een bommetje los op het publiek waarbij de hele zaal trilde en iedereen bezweet achterbleef. Na het gebruikelijke wachten kwamen Jeremy en Kevin terug het podium op om If It Means a Lot to You akoestisch te brengen. Het nummer werd opgedragen aan alle vrouwen in het publiek. Deze laatsten zongen dan ook uit volle borst mee. Met All Signs Point to Lauderdale werd de pit terug geopend en gingen ook de kelen van de vele mannen terug open. In plaats van de gebruikelijke toiletrollen die tijdens dit nummer het publiek ingegooid worden, waren het voor de gelegenheid een heleboel rozen. Tijdens afsluiter Downfall of Us All gingen zowel de band als het publiek nog eens voor een laatste keer door het lint en gaven alles wat ze hadden.

Wederom wist de Ancienne Belgique een zeer mooie avond voor te stellen waarbij we vooral het te korte optreden van Neck Deep en de topvorm van A Day to Remember nog lang zullen blijven herinneren. Voor wie de band gemist heeft: ze staan later dit jaar nog op Graspop.

Een speciaal dankwoordje ook voor Cardinals Media. Alle foto’s in bovenstaande verslag zijn genomen door en zijn eigendom van hem. Bezoek zeker zijn site, Facebookpagina, Twitterpagina of Instagramaccount.