Bjorn Wielockx

De Australische metalcoreband Ocean Grove is bezig aan een felle opmars. In minder dan twee jaar wist de band in eigen land een zeer belangrijke speler te worden. Ze staan garant voor een unieke combinatie, die live ontaard in een gigantisch feestje. Met The Rhapsody Tapes is het debuutalbum een feit en proberen de Aussies nu ook de rest van de wereld te verpletteren met, volgens het label, een verfrissende sound binnen het genre. Eens kijken wat ze er van gemaakt hebben.

In eerste instantie komt het geheel nogal nu-metallerig over. Duistere, diepe tonen gaan in de openingsminuut gepaard met een zeer hese en dus ook onduidelijke scream. Dit om tijdens het tweede nummer al de registers open te trekken en furieus uit te halen. Iets wat de Australiërs op het album in de nummers continu als formule toepassen. Rapstukken, de typische sound van gitaren uit het nu-metalgenre worden gecombineerd met het energierijke metalcoregenre. Iets wat meermaals een fantastisch resultaat oplevert.

Met The Wrong Way, When Youre This High You Can Say, Hitachi en Mr Centipede heeft Ocean Grove ook een enkele toegankelijkere nummers uitgebracht. Hier schuilt het gevaar voor de Australiërs als je het mij vraagt. Hopelijk vergeten ze het hardere genre niet, door de tand des tijds en de roep naar beroemdheid en geld. Met de formule van krachtpatsers als Beers, Intimate Alien en These Boys Light Fires heeft het iets om bij zowel een jong en/of startend publiek als bij de fans van bands als Emmure, Attila, Limp Bizkit en dergelijke een belangrijke speler te worden.

Wanneer de laatste tonen uit mijn boxen weergalmen weet ik niet goed of het nu al dan niet een geslaagd debuut is. De hardere liedjes zijn stuk voor stuk steengoede nummers. Daartegenover staan een resem mindere nummers waar de commercialiteit van afdruipt. Deze The Rhapsody Tapes smaakt uiteindelijk naar meer, maar of ze binnen dit en twee jaar nog steeds garant staan voor een stevig feestje zal later moeten blijken.

Tracklist: