Bjorn Wielockx

De Spaanse alternatieve metalband Bostok is bij velen onder ons nog een nobele onbekende. In 2013 startte de band als een zij-project. Anno 2017 staat er een tweede langspeler klaar voor release. Na een kleine luisterbeurt via de sociale media was ik bereid om nog eens buiten mijn vertrouwde genre een album aan te vragen. Of deze Dichotomy me bevallen is kom je te weten in onderstaande review.

Gedeeltelijk. Doordat Bostok wat alternatiever uit de hoek komt weten ze mijn interesse langer te behouden dan de doorsnee metalband. De vocals zijn iets vernufter, iets heviger, de gitaarriffs zijn aanstekelijk en tegelijkertijd ook agressief. Toch is de hele plaat in één keer uit beluisteren een verdomd zware opdracht. Meer dan drie kwartier begeef ik me op onbekend terrein, iets wat me net wat te lang was.

In mijn favoriete genres, hardcore en metalcore is de duur van de nummers veel beperkter. Net iets te veel is er te veel opbouwend geheel waardoor de agressie naar de achtergrond verdwijnt. Een probleem dat ik vaker ondervind bij het metalgenre. Er worden teveel passages herkauwd om naar die ene pointe/solo/breakdown toe te leven.

Het blijft dan ook een alternatieve metalband. Bostok is erin geslaagd om, misschien niet altijd even geboeid, mij hun hele album door m’n strot te rammen. Het ene liedje is al wat trager dan het andere toch waren er verschillende momenten waardoor mijn aandacht weer wat toenam. Met Dichotomy, The Feeling en A Tale als hoogtepunten.

Bostok kent invloeden van Trivium, In Flames en Dream Theater. Op een subtiele manier werden deze grootmachten in hun muziek verwerkt, toch is het geen kopie. Bostok heeft een leuke sound te pakken die menig metalliefhebber zal aanspreken.

Tracklist: