Vosselaar, 2 maart ’17
Vanavond is het de laatste avond van de Europese Immortals tour van de Griekse powermetalband Firewind, met onze Waalse landgenoot Johan Nunez (°Charleroi) achter de drumkit en gitaarvirtuoos Konstantinos Karamitroudis, beter bekend als Gus G. als shredder van dienst.
Bij mijn aankomst staan er al een aantal mannen uit Brussel te wachten voor de meet & greet met Firewind, even later komen er nog een paar Nederlandstalige mensen zich bij het groepje Brusselaars aansluiten, waaronder nogal wat plectrum- & drumstickjagers.
Om 19:30 uur worden de debatten geopend met Scar of The Sun, een band die net als headliner Firewind uit Griekenland afkomstig is, niet uit Thessaloniki maar uit de hoofdstad Athene, een band die ik al een tijdje volg, één met twee interessante langspelers, zijnde A Series of Unfortunate Concurrencies uit 2011 en In Flood, dat vorig jaar in mei uitgebracht werd.
Wat Scar fo the Sun brengt, is moderne metal met een progressieve toets die heel goed in de oren klinkt. Jammer dat de zang zo goed als niet doorkomt, zanger Terry Nikas met zijn merkwaardige toon heeft anders wel gevoel voor looks, de eerste twee nummers zingt hij met een zwart afgesloten cyber brilletje met ronde donkere glazen en gedecoreerd met spijkers, voor de rest is die nogal gothic uitgedost.
De eerste schijf uit 2011, A Series of Unfortunate Concurrencies, vind ik een sterke plaat, In Flood is het tweede album dat vorig jaar in mei uitgebracht werd en hier de hoofbrok uitmaakt van hun half uur durende set waar ook twee nummers uit hun eersteling in verweven werden, Ode To A Failure en slotnummer Gravity. Een heel leuke technische set met twee uitstekende gitaristen voorzien van 7-string Schecters die mij in ieder geval doet verlangen naar meer, veel meer.
Manimal betreedt het podium om 20:15 als tweede en laatste opwarmer voor Firewind.
Deze Zweedse band is voor mij de grote onbekende van de avond niettegenstaande het gezelschap uit Göteborg al sinds 2001 bestaat. Het laatste jaar hebben de heren nauwelijks voor een publiek gespeeld terwijl hun laatste en tweede wapenfeit, Trapped In The Shadows, ook al anderhalf jaar oud is.
Wanneer drummer André Holmqvist plaats neemt achter zijn drumstel krijg ik de impressie dat we hier af te rekenen zullen krijgen met een black metal band wat eigenlijk niet meteen in analogie is met de twee andere bands. Mijn vermoeden wordt nog versterkt als de andere leden eveneens het podium betreden met body paints, vanaf de eerste muzieknoot moet ik echter mijn gedachten compleet herzien.
De stem van showbeest bij uitstek Samuel Nyman is erg gelijkaardig met deze van Rob Halford van Judas Priest, zeker als de hogere zangnoten aangesproken worden. Verder is de zanger nogal bedreven in het gesticuleren terwijl zijn bandgenoten Henrik Stenroos & Kenny Boufadene af en toe van plaats wisselen op het kleine podium terwijl ze toch wel sterke power en heavy metal nummers brengen. De lat wordt behoorlijk hoog gelegd voor Firewind, de link tussen de drie bands is zonder twijfel de kwaliteit van de gitaristen, al zijn de andere bandleden ook best wel aardige muzikanten.
Alvorens het laatste nummer aan te vatten verdwijnt Samuel Nyman eventjes van het podium om even later terug te keren in een zelfgemaakte dwangbuis die hij in de loop van Irresistible van zich losschudt, één van de sterkste nummers van de tweede opus van Manimal.
Twee dagen geleden mochten we met Amped-Up nog de tour opener meemaken van Asking Alexandria in het Antwerpse Trix dat net als dit optreden georganiseerd werd door Biebob Concerts.
Vandaag zijn we wederom van de partij al gaat het deze keer om het afsluiten van een tournee die dik twee weken duurde. Ongetwijfeld krijgen we ook heel wat meer kwaliteit met de headliner van vandaag, één band per week met zatte bandleden is meer dan genoeg.
De melodische powermetalband uit de Griekse havenstad Thessaloniki heeft nog maar pas een nieuw en achtste album op de markt gebracht, Immortals, vijf jaar nadat het vorige opus het licht zag.
Het eerste nummer dat de band rond de gitarist van Ozzy Osbourne brengt is de nieuwste single, Ode to Leonidas, dat helemaal geen lofzang is over de kwaliteit van Belgische pralines met Griekse roots. Al van het begin krijgen we een aantal solo’s van zowel opperhoofd Gus G. als van Bob Katsionis, die keyboards afwisselt met ritmegitaar. In het volgende nummer, We Defy, eveneens afkomstig uit de nieuwste schijf, krijgen we een mooi staaltje virtuositeit van de volledig in leder uitgedoste Konstantinos Karamitroudis (Gus G.).
Die laatste heeft vorig zijn contract beëindigd met ESP en is tegenwoordig onder dak bij Jackson, dat speciaal voor de Griek een nieuwe gitaar ontworpen heeft, de Jackson Star, een schitterend instrument met de zwarte body in de vorm van een ster ontworpen door dezelfde shaper als die van de eerste Jackson gitaar van wijlen Randy Rhoads, één van Gus G’s illustere voorgangers bij The Prince of Darkness.
Vanaf het derde nummer keren we wat verder terug in de tijd toen onze landgenoot Johan Nunez en de nieuwe Duitse zanger Henning Basse nog geen deel uitmaakten van het Grieks Macedonische gezelschap met nummers als Head Up High, waarin het publiek volledig uit zijn dak gaat, Few Against Many en Between Heaven and Hell uit de allereerste schijf van de band met een aantal snedige gitaarsolo’s.
Na vijf nummers is het weer even de tijd om terug te keren naar 2017 met vier nieuwe nummers (Back On The Throne, Hands of Time, Wars of Ages en Lady of 1000 Sorrows), vier best wel aardige nummers waarbij we ook de kwaliteit van het drumwerk van onze landgenoot mogen aanhoren, naast de virtuositeit van Gus G. Allemaal nummers uit conceptalbum Immortals die handelen over de Griekse geschiedenis, meer bepaald over de slagvelden tijdens de oorlog tussen Griekenland en het Perzische Rijk ruim voor onze era.
Wars of Ages is daar een mooie illustratie van over een veldslag 480 jaar voor Christus waarin Ozzy’s gitarist meerdere malen rond zijn as wentelt terwijl hij vingervlugge solo’s blijft brengen.
Voorbij halfweg krijgen we een verlengde versie van de intro van Lady of 1000 Sorrows met soleerwerk van toetsenman Bob Katsionis, meermaals uitgeroepen tot de beste Griekse toetsenist, en Gus G., een cheesy ballad uit de nieuwste opus.
Om de set af te sluiten keren we nog een ultieme keer terug naar ouder werk met World On Fire waarbij Gus G. het hand schudt van een aantal fans op de eerste rij gevolgd door The Fire and The Fury. Met Mercenary Man en Tyranny zorgen de laatste twee nummers van de reguliere set voor een explosief slot.
We krijgen uiteraard nog de obligate bisnummers waarbij Gus G. nog eens zelf het woord neemt en het eerste van twee bisnummers aankondigt, Live And Die By The Sword uit de jongste langspeler. Het elf jaar oude Falling To Pieces, de eerste single ooit van Firewind, sluit de geslaagde avond af, een avond om duimen en vingers af te likken, eentje waar veel te weinig volk op afkwam.
0 reacties