Na de gebruikelijke fileproblemen voor, in en voorbij de Kennedy tunnel geraken we nog ruim op tijd aan zaal Trix in Borgerhout waar er voor de laatste dag van februari een avondje metalcore geprogrammeerd staat. Bijna een half uur eer de deuren openzwaaien staat al heel wat jong volk voor, in en rond het sas van de emblematische Antwerpse zaal, een goed teken.

Asking Alexandria @ Trix – Antwerpen – BE

Met Silent Screams als eerste opwarmer wordt de Europese tour van Asking Alexandria in gang gefloten, een wat minder klinkende naam binnen het genre maar wel een band die al heel wat ervaring opgedaan heeft door te touren met onder meer Parkway Drive, Bring Me The Horizon of Emmure.

De band uit het Britse Coventry die nog maar net een nieuwe bassist en backing vocals in de persoon van Mikey Scrivens ingelijfd heeft doet haar uiterste best en kan rekenen op een positieve respons van het publiek.

Mikey Scrivens – Silent Screams @ Trix – Antwerpen – BE

Komt het door het vroege uur of is de ster van Asking Alexandria tanend, maar de grote zaal van Trix is amper voor een dikke helft gevuld met voornamelijk late tieners en prille twintigers.

De afwisseling tussen grunts, screams en melodische cleane vocals mag er best zijn, de goed vol getatoeëerde zanger Joel Heywood, die blijkbaar zelf in een tattooshop werkt, is best wel een goede entertainer en laat het jonge publiek uit zijn hand eten dat het blijkbaar nog wat te vroeg vindt om al een circle pit te vormen ondanks de verschillende uitnodigingen van diezelfde Joel Heywood.

Joel Heywood – Silent Screams @ Trix – Antwerpen – BE

Na drie nummers opgenomen met de huidige zanger en twee van voor 2012 met een andere zanger, James Ryan, is het moment aangebroken om een laatste en nagelnieuw nummer te brengen, Love//Less. Het nummer werd  pas vorige week uitgebracht, met videoclip op YouTube, en is het eerste wapenfeit sinds hun tweede langspeler uit 2014. Een groot deel van dat nummer brengt Joel Heywood door midden in het publiek. Een overtuigende set.

Fans @ Trix – Antwerpen – BE

De volgende aan zet is de Amerikaanse band The Word Alive uit Phoenix, Arizona.

De band komt haar nieuwste album Dark Matter voorstellen maar in realiteit wordt het een ‘best of’ uit de geschiedenis van het gezelschap met een nieuwe drummer, Matt Horn, die nog maar pas ingelijfd werd.

Aanvankelijk loopt het nogal wat stroef, de présence op podium kan beter maar dit is pas hun eerste show dit jaar waardoor het gebrek aan schwung begrepen kan worden. De muziek en vooral de vocals zijn wat zachter en een stuk meer emo dan bij Silent Screams, gaandeweg worden de nummers wat overtuigender en duikt bassist Daniel Shapiro de frontstage in om de snaren van basgitaar te plukken leunend tegen de crash barriers.

Daniel Shapiro – The Word Alive @ Trix – Antwerpen – BE

Bij het vierde nummer brengen ze Misery, een fonkelnieuwe song die ze voor het eerst voor een publiek brengen en naar mijn bescheiden mening het beste lied is dat ze tot zover brachten in Antwerpen. Life Cycles dat even later gebracht wordt mag er zeker ook wezen, een sterk metalcore nummer.

Na zowat veertig minuten krijgen we de eerste song van de laatste plaat te horen, Made This Way dat ook als single uitgebracht werd.

Tyler “Telle” Smith – The Word Alive @ Trix – Antwerpen – BE

Bij het aanvatten van het nummer laat zanger Tyler “Telle” Smith het publiek door de knieën gaan, het teken horns up maken en vervolgens recht veren op zijn commando. De eerste circle pit van de avond is wat verder tijdens het nummer een feit.

De show wordt afgesloten met Trapped, de eerste single van de vorig jaar uitgebrachte vierde langspeler en met Life Cycles één van de beste nummers die de band vanavond bracht.

Zack Hansen – The Word Alive @ Trix – Antwerpen – BE

In afwachting van de show van Asking Alexandria krijgen we nummers te horen van Lady Gaga, Eminem en ander gezever dat hartelijk meegezongen wordt door de vele jonge meisjes op de eerste rijen.

Asking Alexandria @ Trix – Antwerpen – BE

Het is met dik tien minuten vertraging dat Asking Alexandria haar eerste set van de Europese tour aanvat die over ruim anderhalve maand eindigt in het Russische Jekaterinaburg.

De bandleden komen één voor één het podium opgelopen met als laatste twee lead gitarist en stichter Ben Bruce en de eind vorig jaar teruggekeerde Danny Worsnop nadat hij naar de VS verhuisde en daar zijn eigen band We Are Harlot oprichtte en vorig jaar ook nog een eigen countryplaat op de markt bracht.

De eerste vier nummers komen een voor een uit het tweede album van de band, Reckless & Relentless uit 2011 gevolgd door Run Free uit From Death To Destiny, een eerste nummer die de voor twee derde gevulde zaal opzweept.

Benjamin “Ben” Bruce – Asking Alexandria @ Trix – Antwerpen – BE

De volgende nummers, The Death of Me, Moving On en The Road zijn eveneens afkomstig uit de derde plaat met Danny Worsnop waarop niet één schreeuw of gutturale klank te horen is, een goede plaat die een meer de heavy metal sound geniet maar de echte metalcore fan niet meteen kan bekoren.

Na de Reckless & Relentless en From Death To Destiny episodes keren we verder terug in de tijd en wordt het Stand Up and Scream gedeelte aangebroken met opnieuw stevigere nummers zoals A Prophecy en Not The American Average, twee singles uit die eerste langspeler waarbij Danny Worsnop eventjes gitaar speelt. Na die twee singles verdwijnen de heren uit York eventjes om terug te keren met de allereerste single van de band, eentje vol grunts en growls uit 2009.

A Single Moment of Sincerity is het laatste nummer van de avond, de show is niet eens 50’ oud.

Danny Worsnop – Asking Alexandria @ Trix – Antwerpen – BE

Is het ego van Danny Worsnop dan zo groot dat hij geen nummers wenst te brengen uit de laatste langspeler van Asking Alexandria, The Black, een plaat die opgenomen werd met de Oekraïense Denis Stoff en misschien wel hun beste van vier platen is en alvast het van ver best genoteerde album van de Britse band.

Danny Worsnop – Asking Alexandria @ Trix – Antwerpen – BE

Bepaalde nummers kwamen vanavond beter uit de verf dan andere, er ontbrak iets aan de nummers en de sfeer rond de band, dit was voor mij zonder twijfel één van de zwakste optredens van het millennium.

De bindteksten tussen een aantal nummers lieten me sterk vermoeden dat minstens Danny Worsnop en Ben Bruce voor de show al stevig aan de drank gezeten hadden, op een bepaald moment slaagde Danny Worsnop er niet eens meer in een woord in zijn moedertaal correct uit te spreken. Kan gebeuren, jammer voor het publiek.

Wat mij betreft was Silent Screams de winnaar van de avond en mochten de rollen gerust omgekeerd worden.

James Cassells – Asking Alexandria @ Trix – Antwerpen – BE