Jurgen Callens

Lunar Shadow is een Duits vijftal dat voor de verandering eens niet opereert in het gekende traditionele power- of thrashmetalstraatje. Nee, het debuut Far From Light, van dit gezelschap bevat acht songs boordevol epische, melodieuze, weldoordachte en (jawel) regressieve metal. Die acht songs worden vertolkt in een tijdsspanne van een goed uur, dus hapklare brokjes moet je niet verwachten. Maar dat het de moeite is, zal je vanaf 10 maart zelf kunnen constateren, want dan komt de plaat uit via het Cruz Del Sur label.

Het is niet echt makkelijk om een labeltje te kleven op Lunar Shadow. En dat kan dan wel eens tot leuke speculaties leiden natuurlijk. Zo horen we heel veel tempowissels en heel veel solo’s. De muziek en de sound klinken traditioneel. Er wordt bijvoorbeeld teruggegrepen naar de melancholische sound van een traditionele band als Warlord bijvoorbeeld. Daarnaast probeert de band haar werk een eigen persoonlijke touch mee te geven door middel van epische ballads die wijd opengesponnen worden, een vleugje doom hier en daar en zelfs sporadisch wat blackmetalelementen. Leidraad blijft echter de melodie. Zo zijn alle riffs en solo’s, al dan niet op de twinmanier gespeeld, heel catchy. Muzikaal zou deze band fans moeten kunnen aanspreken van groepen als Solstice, Atlantean Kodex, Dark Forest, oude Manowar, Bathory, Dissection en Slough Feg. Een breed spectrum zeg maar. Opener van het album, Hadrian Carrying Stones, bevat met zijn bijna tien minuten tellende tijdsduur al zodanig veel verschillende lagen en elementen dat het de luisteraar toch wel meerdere luisterbeurten zal vergen om mee te zijn in het verhaal. Lange stukken hoeven echter niet noodzakelijk saai, langdradig of chaotisch te zijn. Integendeel, alles luistert heel vlot en aangenaam weg door de coole melodietjes en de al even melodieuze solo’s. Ook de zang wordt op gepaste wijze afgewisseld: nu een helder en clean, dan weer naar het grunten toe. Zanger Alex Vornam kan je dan misschien wel niet echt tot de absolute wereldtop rekenen, zijn zanglijnen weet hij toch maar mooi met de muziek te laten matchen. Gone Astray is een heerlijk zweverige ballade, die de ideale achtergrond zou kunnen zijn voor de fans van wat pittige kruidentabak onder ons. Lunar Shadow zijn ook meesters in opbouw van een song en in heerlijke sferen scheppen. Check hier als voorbeeld maar eens The Hour of Dying voor. Het is bewonderenswaardig dat een band ellenlang durende songs kan schrijven, die toch geen seconde gaan vervelen. Dan kan je alleen maar zeggen dat dit een heel getalenteerd gezelschap is, dat niet langer onopgemerkt mag door het leven gaan. Melig is het nooit, echt heavy ook niet, maar als metalfan kan je hier gewoon perfect van genieten. Het ‘korte’ akoestische Earendil is ook weer heel sfeervol en laat dit sterke album op een prima manier uitdeinen.

Dit is zeker voer voor fans van voornoemde bands. En daar waar ik vroeger niet zo vaak ging pluizen tussen dergelijke groepen, heeft Lunar Shadow alvast mijn hart gewonnen. Het album zal voor mij in de toekomst nog vaker in de lader gaan tijdens komende donkere autoritten. Dikke aanrader!

Tracklist: