Jurgen Callens

The Silent Wedding is een Griekse vijfkoppige formatie die ons een mix brengt van heavy, power en progressieve metal. De band is al sinds 2006 actief en bracht in 2008 een eerste zelfgetitelde ep uit, met daarop onder andere een cover van W.A.S.P.‘s Sleeping in the Fire. Een eerste full length kwam er in 2013 via het FYB label en kreeg de titel Livin’ Experiments mee. Het is via datzelfde label dat op 11 maart het nieuwe album Enigma Eternal verschijnt. Wij checkten de plaat voor jullie al even uit.

The Silent Wedding is een band die haar zaakjes wel goed voor mekaar heeft. In haar carrière kon de groep al meermaals de baan op met mooie bands als Firewind, Fates Warning en Maiden United om er maar een paar te noemen. En dat zal dan heus enkel en alleen maar aan de eigen muziek liggen, want die is goed. The Silent Wedding schotelt ons twaalf titels voor, die allemaal drijven op een bepaalde klasse. Wellicht zullen ze niet voor iedereen weggelegd zijn, omdat de muziek voor bepaald mensen misschien te gevarieerd zal zijn. Zo zal de echte powermetalfan dit misschien te proggy vinden, en de echte progfan in de omgekeerde richting denken bijvoorbeeld. Maar ondergetekende is van van al die genres, en kan hier dus best heel goed mee leven. Onder aanvoering van zanger Marios Karanostasis heeft de band ook een prima vocalist in de rangen en laat dat al meteen horen vanaf de eerste echte song (na een intro) op het album: Shadows and Dust. Dit is eigenlijk een prima luistertip voor wie de rest van de plaat wil gaan verkennen. Sterke zang die gefundeerd wordt door knappe riffs, onderhoudende keyboards en een solide ritmesectie. Ook de tempo’s wisselen vaak, zonder ooit tot in hoogste versnelling te gaan. Vaak is het midtempo, maar ook op gebied van ballads kan de band er een stukje van. Luister maar eens naar het prachtige Loneliness hiervoor: zonder twijfel mijn favoriete track op dit album. Eigenlijk heeft The Silent Wedding eerder een plaat vol metaltracks gemaakt om naar te luisteren, eerder dan op te gaan headbangen en wild doen. Het klinkt misschien raar, maar dit is zo typisch een plaat waar je met een wat dieper gevoel gaat naar gaan luisteren. Het gevarieerde Closer to the End zal dat gevoel enkel maar versterken. Enigma Eternal is ook een album dat geen mindere songs kent. Het niveau blijft hoog genoeg om de 50 minuten zonder grote problemen te blijven uitzitten.

Fans van ‘verzorgde’ en goed gezongen heavy/power metal met flink wat progressieve elementen, moeten hier zeker even naar op zoek. Dit is zeker al één van de betere albums in het (sub)genre die er dit jaar al verschenen zijn. Check het nu al maar even uit via de gekende kanalen.

Tracklist: