Jurgen Callens

Thrash metal van het Punishment 18-label, meestal durft dat nogal eens goed mee te vallen. Ondergetekende was er dan ook als de kipjes bij om dit produkt te kunnen gaan reviewen. Tot voordien was dit IN.SI.DIA. een voor mij onbekende band. Blijkt dat ze uit Italië komen, en toch al een stukje geschiedenis achter de kiezen hebben. Het feit dat ze uit de vergetelheid gekropen komen, heeft er simpelweg mee te maken dat ze aan de weg terug timmeren na een vrij lange split. Het comebackalbum is nu echter af en verschijnt op 31 maart via eerder vermeld label.

IN.SI.DIA. werd al opgericht in 1987, toen nog onder de naam Inviolacy. Onder die vlag werd één album ingeblikt en stonden zowel nummers die in het Italiaans als het Engels gezongen werden. Omdat de band succesvoller bleek met de Italiaanstalige songs, werd meteen ook maar de bandnaam veranderd tot degene die het vandaag nog steeds is. In 1993 werd het eigenlijke debuut uitgebracht: Istinto E Rabbia. Twee jaar later werd dit gevolgd door een tweede full length met als titel Guarde Dentro Te. Hierna kwam er discussie over de te volgen koers en werd de band opgeheven in 1997. Hoofdstuk over? Nee hoor, in 2011 worden namelijk beide albums opnieuw uitgebracht door het Jolly Roger label, op grote aanvraag van het jongere Italiaanse metalvolkje en kan de band zelf niet aan de druk weerstaan om de instrumenten weer op te nemen. Het resultaat is er nu en mag zeker gehoord worden. IN.SI.DIA. speelt onmiskennelijk thrash metal, maar ook met andere invloeden erin verwerkt. Zo gaat de voet niet constant op het gaspedaal, maar wordt er al eens wat vaart teruggenomen om uit te pakken met meer dreigende stukken zoals in A Causa Tua bijvoorbeeld, dat tragere en meer atmosferische delen bevat. Die sfeer kom je ook wel in alle songs tegen, waardoor de band een eigen gezicht draagt. Op de titelsong is het dan wel weer doorhakken geblazen, maar op een nummer als Sogno Reale kom je ook tribalinvloeden tegen die heel goed uitpakken. Het is ook genieten geblazen met de melodieuze leads. Het dient gezegd dat het op geen enkel moment stoort dat dit in het Italiaans gezongen wordt, integendeel, het geeft alleen maar een extra twist aan deze muziek. Hoewel de elf songs allemaal een behoorlijk lange tijdsduur hebben – het geheel klokt af op een speelduur van een uur – gaat het ook nooit vervelen. En dat wil ook veel zeggen. Zo kennen alle nummers een goeie opbouw. Check bijvoorbeeld eens Sintesi, dat helemaal instrumentaal is maar zelfs één van de leukere tracks van de plaat is. Ik kan dus heel goed geloven dat de band in Italië op handen gedragen wordt.

We kunnen dus alleen maar blij zijn met deze terugkeer van IN.SI.DIA. Dit is een band, die naast de oude garde originele fans, nog een nieuwe fanschare kan aanboren. Misschien lag de taal in het verleden nog wel in de weg, maar anno 2017 kan dit enkel maar meer als een toevoeging gezien worden. Ben je fan van technisch goed gespeelde thrash, met leuke leadpartijen en wat gevarieerdere en sfeervolle stukken ertussen, dan moet je dit zeker eens opsnorren. Mijn ziel hebben ze gewonnen.

Tracklist: