Bjorn Wielockx

Het gebeurt vaak dat bands ervoor kiezen om een album nog eens uit te brengen als deluxe editie, met enkele nieuwe nummers. Persoonlijk vind ik het jammer dat een band door middel van twee of drie nieuwe nummers, die dan vaak ook nog eens remixen of covers blijken te zijn, hun album wat proberen uit te melken. Onlangs ontving ik de heruitgave van het debuutalbum Wireless Slaves van Don’t Try This, dat vanaf vorig jaar januari beschikbaar was.

Op deze deluxe versie zijn vier nieuwe nummers terug te vinden. Akkoord, er staan vier nieuwe tracks op deze versie, alleen jammer dat het om twee demo versies gaat, één verschrikkelijk nummer waar ik later nog op ga terug keren en een piano versie die gelukkig nog een meerwaarde weet te brengen.

De acht tracks die vorig jaar in januari werden uitgebracht, zijn van een goed niveau, dat wisten we al. Deathcore wordt gecombineerd met metalcore wat soms een zeer aparte sound oplevert. Het is jammer dat de Duitsers kiezen om met een paar minimale aanpassingen dit meer dan degelijke schijfje onderuit te halen. Mensen die Don’t Try This hun debuut wisten te appreciëren en de band zijn beginnen volgen, kunnen weleens worden teleurgesteld door dit nieuwste album.

Natuurlijk gaat het album wederom een heel nieuw publiek aanspreken. Hetgeen waarvoor een band natuurlijk al die zware inspanning levert. Maar als je het originele plaatje reeds in bezit hebt moet je al een echte fan zijn om dit schijfje voor een tweede maal aan te schaffen. Leuke toevoegingen zijn The Requiem dat verscheen op hun demo uit 2013 en de pianoversie van I Will Never Forget.

Maar om nu te zeggen dat je hiervoor het album moet aanschaffen? Neen zeker niet. De andere twee extra’s zijn, de demoversie van Falling Deeper dat ook in met zijn vernieuwde sound op het schijfje terug te vinden is en het verschrikkelijke I.W.N.F vs. Polytox. Wanneer je als fan denkt dat het hier gaat om een nieuwe track, moet ik je teleurstellen, het gaat om een remix van I Will Never Forget. Helemaal verneukt door de heer of mevrouw Polytox neem ik aan.

Jammer dat er weer een band kiest voor de centjes. Gelukkig niet door hun muziek te vercommercialiseren, met uitzondering van I.W.N.F vs Polytox dan maar door een oud album als nieuw aan te prijzen. Wie hun album vorig jaar in januari reeds aankocht moet zeker deze deluxe versie aan zich laten voorbij gaan, of je moet een grote fan zijn van de band. Het is misschien een laag cijfer, maar hiermee beoordeel ik de nieuwe elementen die voor dit deluxe album zorgen. Ik vergeet dit schijfje en kijk gewoon weer uit naar echt nieuw werk van de Duitsers.

Tracklist: