Vrijdag 31 maart was de dag waarop de Zweedse melodische deathmetalband Arch Enemy haar eerste werk in drie jaar tijd uitbracht. Een album met nieuwe nummers werd het echter niet, wel een livealbum, As The Stages Burn!, in afwachting van de verschijning van nieuw werk. Op donderdag 30 maart was Amped-Up aanwezig op de voorstelling van de cd annex dvd en dit in discotheek Zeche in het Duitse Bochum.
Als opwarmer werd het eveneens Zweedse gezelschap The Haunted opgetrommeld. De band bestaat ondertussen al dik twintig jaar en werd destijds opgericht door een aantal At The Gates oudgedienden.
Discotheek Zeche is volgepakt voor Arch Enemy en dat is uiteraard leuk voor The Haunted die met een vrij stevige start de tour op gang schieten en hoofdzakelijk oude nummers spelen van voor de grote personeelswissel uit 2012.
Veel plaats hebben de flink uit de kluiten gewassen heren uit Gotenburg niet op het kleine podium dat volgepakt staat met materiaal van Arch Enemy wat hen niet belet om al vanaf het eerste nummer het publiek mee te hebben. Muzikaal zit alles alvast goed in elkaar, de nummers volgen elkaar aan een razendsnel tempo.
Halfweg de set kondigt zanger Marco Aro nieuw werk aan voor later dit jaar en raast vervolgens gewoon verder zodat een half uur later de discotheek omgetoverd is tot een ware heksenketel.
Om 21:15 uur is het tijd voor Arch Enemy om de nieuwe live-cd + dvd voor te stellen aan een overvolle Zeche in het hart van het Duitse Bochum, het vijfde livewerk al in de geschiedenis van de Zweedse band, een opname van hun grootste liveshow tot op heden die ze vorig jaar brachten op Wacken Open Air.
Op de tonen van Tempore Nihil Sanat komen één voor één de bandleden het podium opgewandeld met als laatste de ravissante Canadese zangeres waarna stevige witte rookpluimen vanaf de rand van het podium de hete lucht van Discotheek Zeche ingeblazen worden.
Alissa White-Gluz, uitgedost in identiek hetzelfde aansluitend pakje als tijdens de opnamen van de dvd en nog steeds met gedeeltelijke blauwe haarlokken gaat van meet af aan tekeer als een wild beest en wanneer ze toch eventjes stilstaat speelt ze met haar micro en laat deze rond haar vingers wentelen al was het een majorette die haar baton laat twirlen.
De twee nummers waarmee de show aangevat worden, Enemy Within en Revolution Begins, staan niet op het livealbum waardoor de show zeker geen blauwdruk wordt van wat ze op Wacken brachten, het podium is vandaag trouwens een stuk bescheidener dan tijdens hun grootse show op de Black Stage van Wacken. Het schitterende War Eternal uit de laatste cd en Ravenous staan dan wel op As The Stages Burn! Dat laatste nummer is trouwens één van de favoriete nummers van Alissa White-Gluz, dixit de bevallige deerne uit Montreal.
Na vier nummers wordt met Stolen Life voor een tweede keer teruggegrepen naar werk uit War Eternal en daarvoor trekt Alissa White-Gluz een wit gilletje aan boven haar nauw aansluitende jumpsuit terwijl shredders Michael Amott en Jeff Loomis het beste van zichzelf geven met hun gitaren. Beide heren zoeken trouwens regelmatig elkaars gezelschap op midden het podium om solo’s te brengen waar de vonken ervan afspringen.
Even later halen ze Heart of Darkness nog eens boven, het derde nummer al van Wages of Sin en eentje die voor het eerst in vijf jaar live gebracht om vervolgens weer verder te bollen met klassiekers uit het repertoire van de Zweedse band en dat is You Will Know My Name met een intro die me doet denken aan Placebo maar al snel gevolgd wordt door een voortreffelijke riff van Jeff Loomis en waarbij Alissa White-Gluzz en kap aangetrokken heeft alvorens deze weg te gooien en vooraan het podium te headbangen waarbij haar blauwe, geblondeerde en donkere haarlokken door de lucht dwarrelen.
Ik sta perplex over het feit dat een band als Arch Enemy in zo’n kleine zaal speelt, kleiner dan Trix bijvoorbeeld en naar mijn bescheiden mening niet 100 % geschikt voor een optreden, maar buiten onze landsgrenzen is het nogal gebruikelijk om optredens in discotheken te organiseren, zeker in Spanje en Duitsland. Een grotere zaal zou naar mijn bescheiden mening toch beter geschikt zijn, bewijs daarvan de uitverkochte zaal lang voor de show.
Voor As The Pages Burn vraagt de 31-jarige zangeres de medewerking van het publiek. Iedereen mag doen wat hij of zij wenst behalve stilstaan.
De band brengt tijdens een laatste tour rond War Eternal waarmee ze extensief op tour geweest zijn de laatste drie jaar en een mix van heel haar carrière met vooral nummers uit Wages of Sin en uiteraard War Eternal, alle platen passeren echter de revue met uitzondering van de eerste drie albums uit de nineties. De bandleden spelen overtuigend en vol agressiviteit alsof hun leven ervan afhangt ondersteund door de voormalige zangeres van de Canadese melodische deathmetalband The Agonist die voor Avanlanche nog maar eens een kap aantrekt.
Met No Gods No Masters uit Khaos Legions gaat het dak definitief van de discotheek en wordt een kleine aardbeving veroorzaakt door de springende menigte terwijl Michael Amott en Jeff Loomis rug aan rug soleren om vervolgens samen met Sharlee D’Angelo en Alissa White-Gluzz naast elkaar te headbangen. We Will Rise maakt een einde aan de reguliere set van dik 75’.
Na veertien nummers verdwijnt de band eventjes van het podium om zichzelf en het publiek wat tijd te gunnen om eventjes uit te blazen. De pauze is echter van korte duur en luttele seconden later krijgen we het gezelschap terug voor de afscheidsnummers met als onvoorwaardelijke uitblinker Nemesis, zonder twijfel één van de succesvolste nummers van Arch Enemy.
Dit was een aangenaam terugzien met de band die je elk jaar wel ergens in de regio kunt zien maar toch bleef ik wat op mijn honger naar nieuw werk zitten in de veel te hete discotheek. Een nieuw nummer mocht van mij zeker voorgesteld worden, een nieuw album wordt voor september verwacht en met Jeff Loomis in de rangen staan bij mij en ongetwijfeld menig ander melodeathmetalliefhebber de verwachtingen hoog.
0 reacties