Cover_Voltax_No_Retreat.You_Surrender[1]

Jurgen Callens

Is de wereld klaar voor een tweede release van het Duitse Iron Shield Records in één week tijd? Misschien wel, alleen wist ik niet of ik dat ook zou zijn. Die nieuwe van Indian Nightmare lag me immers nog steeds zwaar op de maag. Het voordeel deze keer was dat ik nu wel wist in welk straatje ik me begaf, namelijk in dat van de goeie oude vertrouwde heavy metal. Voltax zijn ook geen nieuwelingen meer in de scene. Met No Retreat … You Surrender brengen ze op vrijdag 14 april al hun vierde album uit. Of het de moeite loont? Je leest het hieronder.

Deze Mexicaanse band werd opgericht in 2006 en bracht vrijwel onmiddellijk een eerste demo Discharge uit. Een jaar later volgde dan hun zelfgetitelde debuut. Drie jaar later kwam Fugitive State of Mind, terwijl Hiding Into Flames uit 2013 het laatste wapenfeit was voor deze nieuweling uitgebracht wordt. De legende vertelt dat Voltax in 2012 mocht openen voor een show van Metallica in Mexico. Iets wat voor de band en de moeders van die jongens waarschijnlijk een hoogtepunt in hun leven geweest is. Maar dit toont wel aan dat de band in het thuisland dus een woordje mee te spreken heeft.

Voltax speelt traditionele heavy metal met heel wat NWOBHM invloeden erin verwerkt. Zo hoor je veel twingitaarpartijtjes en -solo’s, galopperende ritmes en hoge vocalen, die echter soms wat schreeuwerig kunnen overkomen. Het klinkt allemaal heel erg begin jaren tachtig, zowel naar sound, productie en vibe toe. Niets mis mee toch, hoor ik jullie nu allemaal denken? Niet echt nee, ware het niet dat de meeste songs toch datgene mankeren om de band te kunnen onderscheiden van pakweg de Europese collega’s. Het klinkt wel aanstekelijk, hier en daar, maar niet genoeg om me van mijn sokken te blazen of het dak eraf te knallen. Al moet ik zeggen dat het live met een song als Deadly Games zeker wel zou moeten lukken. Een snelle track die je wel bij je kladden trekt. Denk je vertrokken te zijn, dan volgt er echter weer een lied als Go With Me, waarop je merkt dat alles toch wel heel dunnetjes klinkt. Ik ben van mening dat de band op haar best is, wanneer ze voluit gaat en het tempo hoog houdt, zoals op Starless Nights bijvoorbeeld, maar dan verlegt het euvel zich weer richting zanger, die hierop net niet uit de bocht gaat.

Feitelijk is dit geschikte muziek voor een festival als Keep It True, heavy metal waar je van houdt of die je verfoeit dus. Hoewel het nu en dan op het randje is, helt voor mij de balans uiteindelijk toch wel door naar de positieve kant. Uiteindelijk heeft Voltax wel de juiste ingesteldheid en de nodige Mexicaanse cojones gebruikt om een goed totaalproduct te maken. Een laatste voorbeeldje van het Spaanse temperament? Check dan even het in de moedertaal gezongen Explota.

Fans van de gekende Keep It True metal kunnen met dit album zeker hun voordeel in huis halen. Met vier albums in de schappen, zijn ze bij enkelen wellicht al wel bekend. Zoniet, check dan even de eerder genoemde songs vooraf.

Tracklist: