Ashley Bickx

Texas is in het milieu van het wielrennen onlosmakelijk verbonden met ene Lance Armstrong en bij de fans van het horrorgenre zal deze Amerikaanse staat ook meteen een belletje doen rinkelen gelet op de horrorfranchise genaamd The Texas Chainsaw Massacre. Daarnaast heb je dan nog de band Of The Sun. Op 14 april verschijnt hun tweede langspeler, Before A Human Path, welke uitgebracht zal worden onder eigen beheer. Persoonlijk had ik nog nooit van dit Texaanse trio gehoord, maar aangezien ik wel een zwak heb voor beginnende, onbekende metalbands sloot ik mijn audiosysteem aan op mijn smartphone om dit digitale schijfje aan een luisterbeurt en bijhorende review te onderwerpen.

Volgens Of The Sun zelf is hun album aan te raden voor iedereen die fan is van de bands Lamb Of God, Machine Head en Pantera. Persoonlijk ontgaat mij de logica hierachter volledig. Nergens is de ruwheid en agressie van Lamb Of God te bespeuren. Laat staan dat er een spoor terug te vinden is van de snelheid en intensiteit waarmee Machine Head naambekendheid verworven heeft. De vergelijking met Pantera vind ik al helemaal van de pot gerukt en getuigt bovendien van onwaarschijnlijke hoogmoed. Aan heilige huisjes mag immers niet geraakt worden.

Dat deze drie muzikanten hun instrument beheersen, staat vast als een paal boven water. Dat zij bovendien bruisen van de ideeën en creativiteit, ook. Jammer genoeg zijn deze drie heren er niet in geslaagd om hun talrijke ideeën te vertalen naar een degelijk, genietbaar album. Het hele schijfje, dat bovendien redelijk magertjes uitvalt, lijkt wel een smeltkroes van alle verschillende subgenres die de metal rijk is. Nergens is er een duidelijke, rode draad te bespeuren. Het klinkt allemaal veel te complex waardoor het beluisteren van het volledige album een regelrechte opgave wordt.

Het is pijnlijk om vast stellen, maar jammer genoeg is er over deze tweede worp van Of The Sun weinig positiefs te vertellen. Het is dan ook begrijpelijk dat dit album onder eigen beheer uitgebracht wordt, want de plantenlabels zullen er niet om staan te vechten om dit Texaanse trio vast te leggen. Het zou al een spreekwoordelijke slok op de borrel schelen, mochten ze eerst duidelijk hun muzikale identiteit bepalen. Volgende keer beter, jongens!

Tracklist: