Astral Doors is ook alweer toe aan zijn achtste album. Aan het nieuwe Black Eyed Children werd twee jaar gewerkt en nu is het epos klaar om op de wereld losgelaten te worden. Het Zweedse zestal heeft in totaal elf nieuwe songs opgenomen, waaronder één bonustrack. Fans van de band hebben met recht en reden iets om naar uit te kijken op 28 april, want wat wij te horen kregen kon ons alleszins heel positief stemmen. Het nieuwe album komt er via het Metalville label.

Met acht platen in de kast, zou je denken dat deze band ondertussen al heel wat paden platgetreden heeft. Toch is deze band voor wat mensen blijkbaar nog steeds een goed bewaard geheim. En dat zou eigenlijk niet meer mogen. Vooral niet voor de liefhebbers van oerdegelijke klassieke heavy rock en metal. Op Black Eyed Children horen we de band op zijn best. De muziek is wat zwaarder geworden, de teksten zijn iets donkerder gepend en de songs zijn sterker dan ooit tevoren. In 2003 debuteerde Astral Doors met Of The Son and the Father, en wilde daarmee de geest verderzetten van oude glorieuze helden als Rainbow, Dio, Black Sabbath en Deep Purple. En eerlijk gezegd, sommige bands pretenderen veel en strooien graag in het rond met naampjes, maar in dit geval wordt hier zeker geen oneer aan gedaan. Astral Doors ondernam in het verleden al tours met onder meer Grave Digger en Blind Guardian maar lijkt me nu wel klaar voor het grote werk. De gigs op Wacken en Sweden Rock zullen geen toeval geweest zijn en getuigen van het niveau. We Cry Out zal je onmiskaar onmiddellijk aan de zo gemiste Ronnie James Dio doen denken, een uptempo rocker met heel erg sterke vocalen van Nils Patrik Johansson, die onlangs nog maar de deuren van zijn andere band Civil War achter zich dicht sloeg. Het navolgende Walls is dan weer veel dreigender, logger en slepender, maar luistert oh zo heerlijk weg. Dit is klassieke hard rock op zijn paasbest. Het gitaarwerk is prachtig, de keyboards vervullen een dienende rol en de ritmesectie laat geen gaatjes ongevuld. Nieuws onder de zon komt Astral Doors dan wel niet vertellen, ze voeren ons gewoon terug mee op een nostalgische trip naar het verleden. Met een eigentijdse sound dan wel moet gezegd, want op deze prima produktie valt niets af te dingen. Nummers als Die On Stage bijvoorbeeld: we waren er dertig jaar geleden allemaal gek op toch? En verdorie, wat gaan op op live-concerten samen toch weer keihard verbroederen en -zusteren op een song als Tomorrow’s Dead. Voorwaar op deze plaat ben ik geen enkele mindere song tegengekomen. Als toemaatje op het reguliere album kregen we nog de bonustrack Jesus Christ Superstar te horen.

Black Eyed Children is dus zonder meer meer een plaat geworden die we elke fan van prima melodieuze klassieke hard rock kunnen aanraden. All killer, no filler overgoten met een smaakvolle nostalgische saus. Zo hebben we onze hard rock het liefst.

Tracklist:

1. We Cry Out
2. Walls
3. God is the Devil
4. Die On Stage
5. Tomorrow’s Dead
6. Good Vs Bad
7. Suburban Song
8. Lost Boy
9. Slaves to Ourselves
10. Black Eyed Children
11. Jesus Christ Superstar