Kort voor het festivalseizoen organiseert Avocado Booking de twee weken durende The Heaven And Hell Tour, die langs een aantal Europese landen komt, waaronder ook ons Belgenlandje. Zappa was bij ons de zaal waar het concert doorging, een best wel leuke zaal op het Antwerpse Kiel met plaats zat om je wagen kwijt te geraken. Een concert dat georganiseerd werd in samenwerking met HeartBreakTunes.

Tekenen present op de bill: de Britten van Casey, de Amerikaanse band Miss May I, uit Down Under  Thy Art Is Murder en als headliner voor de Belgische avond het voortreffelijke Amerikaanse spoken word post-hardcoregezelschap Being As An Ocean.

Een kort verslag van een leuke avond en een mooie opwarmer voor Groezrock.

Het volledige fotoverslag is te vinden op https://incakola.smugmug.com/Music/International-Bands en wordt eveneens op de facebookaccount van Amped-Up geplaatst.

In tegenstelling tot het Nederlandse publiek in Nijmegen heeft men op het Antwerpse Kiel meer geluk wat Casey betreft. Twee dagen voor deze show, op Paaszondag, moest de band verstek geven voor het Hollandse luik van de tour nadat ze in Duitsland met pech te kampen kregen, hun tourbus liet het afweten en kon niet snel genoeg hersteld worden om naar Doornroosje in Nijmegen af te zakken waardoor hun kat daar de show verzorgde.

Tom Weaver – Casey @ Zappa – Antwerpen

Het is op niet eens de helft van het podium dat Casey uit het Britse South Wales, de jongste band uit het gezelschap (°2015), de show mag openen om 19:45 uur. Of het zeemannen zijn weet ik niet, maar op uitzondering van zanger Tom Weaver na dragen alle bandleden een wit T-shirt met marineblauwe horizontale strepen.

Casey @ Zappa – Antwerpen

De jongeren beginnen twijfelachtig aan hun set maar gaandeweg gaat het crescendo, de post-hardcore invloeden en donkere teksten zijn twee aspecten van hun muziek die me wel kunnen bekoren. Donkere emotionele teksten van Tom Weaver en dito gitaarlijnen, vormen hoofdingrediënten van de melodieuze (post) hardcore van Casey die het helaas moet doen voor een allesbehalve volgelopen zaal, ik schat dat er ergens tussen 80 en 100 man aanwezig is in de zaal, en heel erg wild zijn die ook al niet. Een meer dan bevredigende show van de Welshmen.

Levi Benton – Miss May I @ Zappa – Antwerpen

Band nummer 2 van de avond is Miss May I en komt uit het Amerikaanse Ohio.

Het metalcoregezelschap bestaat inmiddels tien jaar en heeft in die tijd vijf albums uitgebracht, een zesde plaat, Shadows Inside, is gepland voor begin juni en zal de eerste zijn bij SharpTone Records, een onafhankelijke Amerikaans label dat halfweg vorig jaar opgericht werd door onder andere de CEO van Nuclear Blast en waar ondermeer While She Sleeps haar nieuwste album uitbracht en We Came As Romans of Emmure eveneens onderdak vonden.

BJ Stead & Levi Benton – Miss May I @ Zappa – Antwerpen

De band steekt snoeihard van wal met I.H.E. uit hun laatste plaat en al gauw wordt een moshpit gevormd. Helaas komt de klank op de eerste rijen niet goed door, een euvel dat met mondjesmaat opgelost wordt terwijl de band verder raast met nummers als Forgive And Forget of het sprankelende Turn Back The Time. Na een tweede nummer uit het Deathless album krijgt het Antwerpse publiek een nagelnieuw nummer te horen, Lost In The Grey, dat uiteraard op de nieuwe plaat staat die op 2 juni uitgebracht wordt en een paar dagen geleden als video uitgebracht werd.

Justin Aufdemkampe – Miss May I @ Zappa – Antwerpen

Na het nieuwe nummer keren we nog eventjes terug in het recente verleden met het stevige titelnummer uit het laatste opus. Afscheid nemen doet Miss May I met Relentless Chaos na een relatief korte set die overschaduwd werd door de slechte klank en me met gemengde gevoelens achterlaat.

Chris “CJ” McMahon – Thy Art Is Murder @ Zappa – Antwerpen

Technische problemen zorgen ervoor dat Thy Art Is Murder iets later dan oorspronkelijk voorzien op het podium verschijnt. Inderdaad, Thy Art Is Murder treedt aan als derde band en niet als headliner zoals overal verschenen was.

Being As An Ocean is vandaag de hoofdbrok en niet de Aussies uit West Sydney, een domper op de vreugde van menig aanwezige deathcorefan, het is duidelijk dat het gros van de fans  naar Zappa afgezakt is om de vaandeldragers van de Australische deathcore aan het werk te zien.

Andy Marsh – Thy Art Is Murder @ Zappa – Antwerpen

Ongeduldig scandeert het publiek de naam CJ, CJ, CJ, … die zelf staat te ijsberen op de bühne. Chris McMahon is na een onderbreking van twee jaar terug de brulboei van dienst bij de Sydneysiders.

De heren uit Blacktown hebben nog maar pas een nieuwe single uit, het andere goede nieuws is dat later dit jaar een nieuwe langspeler volgt die al gecomponeerd is maar nog ingeblikt moet worden.

Het eerste nummer is nog niet goed ingezet of de grootste moshpit van de avond is al een feit. Muzikaal worden snoeiharde nummers na elkaar afgevuurd terwijl verloren zoon CJ tussen nummers nu en dan het publiek te woord staat en uitnodigt om op de bar te gaan staan, op de schouders van een vriend te zitten of te crowdsurfen, stagediven of minstens zich in de moshpit te storten. Zelf duikt CJ meermaals de kleine massa in om zich crowdsurfend naar de achterkant van de zaal te laten navigeren op de handen van een hoofdzakelijk jong publiek. Op een bepaald ogenblik staat hij zelf van op de lange toog te zingen of laat hij een flesje water bezorgen aan de man aan de merch stand en laat zich vervolgens daarheen brengen op de handen van het publiek.

Chris “CJ” McMahon – Thy Art Is Murder @ Zappa – Antwerpen

Een zonde dat de set ingekort werd omwille van technische problemen maar CJ belooft binnenkort terug te komen en voor hem mag het dan liefst op een vrijdag- of zaterdagavond zijn zodat iedereen zich ladderzat kan drinken en zich niet moet bekommeren over ’s anderendaags, dixit CJ. Eén ding is duidelijk, de band had er zin in en liet dat dan ook merken.

Being As An Ocean @ Zappa – Antwerpen

Het spoken word hardcore gezelschap Being As An Ocean is vanavond voor het eerst tijdens deze co-headline tour de hoofdact.

Frontman en poëet in zijn vrije uren Joel Quartuccio is in mijn ogen één van de merkwaardigste figuren tussen de lading relatief nieuwe hardcore en post-hardcore bands.  De frontman steekt ontzettend veel emotie in zowel zijn act als zijn teksten en vandaag is dat niet anders bij het brengen van de band typerende relatief rustige nummers met stevige muzikale en vocale uitbarstingen.

Joel Quartuccio – Being As An Ocean @ Zappa – Antwerpen

Tijdens de eerste nummers wandelt Quartuccio heen en weer op het podium en slaagt hij er in drie tot vier nummers op het podium te blijven tot wanneer hij de tijd rijp acht om zich tussen de massa te mengen waar hij dan zo goed als de rest van de show blijft, staand, zittend of zich een weg banend door het publiek dat precies splitst als de Rode Zee toen een zekere Mozes er stond met zijn volgelingen. Vanaf dan neemt de spoken word kant van de band het voornamelijk over van het melodische hardcore gedeelte en gaat sentiment een grote rol spelen in de act.

Tyler Ross – Being As An Ocean @ Zappa – Antwerpen

Tijdens bepaalde vocale alteraties hangen trosjes fans rond zijn nek, een poging ondernemend om als backing vocals op te treden, iets dat bij de ene beter lukt dan bij de andere.

Niettegenstaande Being As An Ocean vanavond de top of the bill is duurt hun set niet eens een uur, een spiritueel intensief uur voor een resem fans. Dit was nu de derde keer in anderhalf jaar dat ik de band live mocht aanschouwen en vond ze elke keer beter, geen wonder dat ze de leuke avond mochten afsluiten.

Ralph Sica – Being As An Ocean @ Zappa – Antwerpen