Het uit Andorra afkomstige Persefone bracht begin dit jaar een voortreffelijk vijfde album uit, een geldige reden om de Europese hort op te gaan en acht landen te bezoeken in het gezelschap van hun Griekse labelgenoten Poem.

België? Nee, dat werd niet bezocht, niemand vond hen goed genoeg om het risico te nemen die te programmeren. Bij onze noorderburen stonden er echter wel twee show geprogrammeerd, jawel twee.

Amped-Up ging de mannen bekijken in Barcelona waar ze hun openingsshow speelden, en in het Duitse Essen waar ze op Paasmaandag metal discotheek Turock inpalmden.

Persefone @ Razzmatazz 3 – Barcelona – Spanje

Na een lange rit die omwille van een verkeersongeval nog langer werd, belanden we om 18:30 uur voor de deur van discotheek Turock in Essen, niet het Antwerpse Essen maar de metropool aan de Pruisische Westfälische Hellweg.

Turock is een leuke zaal en discotheek in omvang vergelijkbaar met Biebob of De Kreun waar met de regelmatig van een Zwitserse klok metalshows gehouden worden.

De meeste shows van deze tour bestaan uit optredens van Poem & Persefone, in Essen wordt er echter nog een derde band aan toegevoegd: Samsara Circle uit het nabije Düsseldorf wordt om 19:45 als voorgerecht geserveerd.

De band bracht in 2014 een ep uit getiteld Sanctum, een best wel leuke opname, jammer voor hen dat bij het begin nog niet bijster veel fans aanwezig zijn, als regio specialiteit had ik toch wat meer fijnproevers verwacht, want wat het vijftal serveert is best wel lekker.

Olli – Samsara Circle @ Turock – Essen – Duitsland

De band bestaat inmiddels vijf jaar en brengt met z’n vijven moderne metal die dicht aanleunt bij metalcore. Opzwepende nummers, rauwe energie en epische melodieën vormen de hoofdingrediënten van de Samsara Circle-set.

Een eerste full-cd, The Dark Passenger, is in de maak en wordt momenteel klaargestoomd om binnen afzienbare tijd voor de leeuwen gegooid te worden.

Als primeur kregen we vanavond Skeleton Key opgediend, de eerste single van het komend album. Na niet eens een half uur en vijf nummer zit hun show er al op en kan het publiek zich opmaken voor Poem.

Samsara Circle @ Turock – Essen – Duitsland

Het warme voorgerecht van deze Paasmaandag komt uit Griekenland en heet Poem, een band die ik twee weken geleden in Barcelona al aan het werk mocht zien als voorprogramma van Persefone en me een nog betere indruk gaf dan toen ik die voor het eerst aan het werk kon zien als eerste opener voor Amorphis bij hun voorlaatste passage door Tilburg.

Poem @ Turock – Essen – Duitsland

Vanaf de eerste noten die de Poem speelt merk je dat deze band er heel erg zin in heeft, zanger-gitarist George Prokopiou is een minzaam vat vol energie die het publiek opzweept tijdens zijn bindteksten die opvattend veel het bekende Engelstalige 4-letter scheldwoord bevatten.

Terwijl bassist Stratos Chaidos de meest actieve is op podium blijft de talentvolle lead gitarist met Zweedse roots Laurence Zervas Bergström rustig zijn snaren bespelen in zijn hoek van het podium aan de zijde van frontman George Pokopiou.

De soms lang uitgetrokken progressieve nummers zijn zodanig gevarieerd dat ze op geen enkel moment gaan vervelen, nummers die uit hun twee albums komen die ze tijdens hun 11-jarig bestaan uitbrachten. Hun vorig jaar uitgebrachte album Skein Syndrome is trouwens een leuke progressieve plaat met één van de beste artworks van vorig jaar en vormt de hoofdbrok van deze set.

De intense en gedifferentieerde set van de Grieken kreeg de aandacht van de ondertussen goed gevulde Turock en maakte ongetwijfeld een resem nieuwe volgelingen.

George Prokopiou – Poem @ Turock – Essen – Duitsland

Even later is het dan de beurt om het hoofdgerecht te serveren, één van de heetste bands van het moment op het gebied van progressieve metal: Persefone uit Andorra.

Binnen de selectieve progressieve metalwereld klinkt de naam Persefone als een klok dankzij de intensieve liveoptredens en stuk voor stuk excellerende releases.

De band bestaat inmiddels al 16 jaar en is één van de weinige exportproducten uit het kleine Andorra dat meer bekendheid geniet als skioord en taksvrije shoppingwarboel waar je onderweg naar Barcelona via een kleine omweg voordelig kunt tanken.

Onlangs werd na een crowdfunding campagne met Aathma vier jaar na Spiritual Migration een vijfde opus uitgebracht en wat voor één. De band steekt ondertussen in een nieuw kleedje met de incorporatie van drummer Sergi Verdeguer en gitarist Filipe Baldai, beiden afkomstig van de eveneens Andorrese metalband Nami.

Filipe Baldai – Persefone @ Turock – Essen – Duitsland

Elke nieuwe plaat manifesteerde een nieuwe groeifase in hun bestaan om in februari voor de dag te komen met één van de beste progressieve platen van dit jaar, ik stel mij de vraag welk album hen zal overtreffen in mijn top 10 van 2017, die gaan in ieder geval van verder moeten komen dan van Andorra La Vella.

Op de tonen van One of Many … staan de bandleden met hun vieren broederlijk naast elkaar te spelen voor het drumstel van Sergi Verdeguer en de sobere backdrop voorzien van LED-lichtjes die doet denken aan het hemelgewelf bij een wolkenvrije avond.

De technisch hoogstaande intro brengt van meet af aan het publiek in de goede stemming, een publiek dat al goed opgewarmd werd door het voortreffelijke Poem. En dan dondert zanger Marc Martins het podium op als een wild beest op zoek naar een prooi. Van het moment dat hij op het podium staat maalt hij kilometers af door onophoudelijk en onvermoeibaar heen en weer te lopen terwijl hij grunts & growls op het Duitse publiek loslaat en toetsenist Miguel Espinoza de clean vocale partijen voor zijn rekening neemt. Een start om duimen en vingers af te likken en het gaat zo voort tot wanneer de laatste noot uit Carlos Lozano’s gitaar gespeeld is.

Tussendoor 80’ virtuositeit en boeiende progressieve nummers met een toets death metal gebracht door de Andorrese muzikanten waarbij schitterend technisch gitaarwerk, een solide ritmesectie, afwisselende grunts en growls van Marc Martins met cleane vocals van Miguel Espinoza en zeker niet te vergeten de subtiele toetsen van deze laatste op zijn keyboard die allemaal samen een solide geheel vormen dat tegen de ergste storm bestand is.

Ondanks een uitmuntende nieuw schijf brengt de band ook nummers uit vorig werk met een resem nummers uit Shin-Ken (2009) en Spiritual Migration (2013). Instrumentale nummers waar bij Marc Martins even kan uitpuffen worden gealterneerd met energieke songs waarbij de zanger zich volledig uitleeft.

Een van de laatste nummers van de show is er één met inbreng van Paul Masvidal van Cynic waarbij zijn opgenomen zang tijdens Living Waves afgespeeld wordt.

Superlatieven ontbreken om deze show te illustreren, de optredens van Persefone brengen live wat ze recent op plaat vastlegden: bovennatuurlijke uitmuntendheid. Jammer dat geen enkele promotor hen goed genoeg vond om ze te programmeren in een Belgische zaal.