Als we op een triestige maandagavond concertzaal De Verlichte Geest betreden is het Vlaamse Goat Torment al aan de show begonnen. Het is opvallend hoeveel zwarte zielen de weg naar Roeselare gevonden hebben. Zoveel volk zou je op een zaterdagavond verwachten maar allerminst op een saaie maandag. Het kan enkel betekenen dat de populariteit van Inquisition nog steeds rijzende is.

Maar eerst Goat Torment dus. De black/deathmetalgroep rond opperhoofd Kwel speelt een verschroeiende set. Het geluid zit behoorlijk goed en ze hebben er duidelijk zin in. Kwel heeft zich omringd met enkele vaste waarden uit het blackmetalwereldje. Torturer mismeestert in het dagelijkse leven de drumvellen bij Bethlehem en Belphegor deed reeds een beroep op hem voor de liveshows. Bassist Silmaeth heeft een zo mogelijk nog indrukwekkender palmares. Op zijn adelbrief staan bands als Satyricon, Mayhem, Abbath en Svart Crown, om maar even de bekendste te noemen. En ‘last but not least’ vinden we op gitaar Saroth die het mooie weer maakt bij Temple Of Baal, The Order Of Apollyon, Aosoth en Hell Militia. Je kan het met mindere goden moeten stellen. Het publiek reageert enthousiast op de furieuze brok metal. De instrumentenbeheersing is van een hoog niveau en Kwel ontpopt zich als de ideale frontman voor dergelijke razernij. Zelf zijn we te weinig vertrouwd met het songmateriaal van de band om het over specifieke nummers te gaan hebben, maar het staat vast dat Goat Torment vandaag heel wat nieuwe zieltjes voor zich heeft gewonnen. Het laatste werkstuk van heerschap Kwel dateert alweer van 2015 en werd Sermons To Death gedoopt. Dat plaatje werd nadien beluisterd en goedgekeurd! Een band om in de gaten te houden dus.

Het optreden van Inquisition begint met de lugubere intro van de laatste plaat met de veel te lange titel. Daarna gaan ze van start met – ietwat voorspelbaar – de eerste song van hun nieuwste wapenfeit, namelijk From Chaos They Came. Een titel die de nagel op de kop slaat! Wat een slecht geluid zeg! Het kost grote inspanning om de song te herkennen. We nemen stelling op verschillende plaatsen in de zaal, doch tevergeefs, het geluid blijft een brij. Het sympathieke Colombiaanse duo Dagon en Incubus heeft er op het podium blijkbaar geen last van. Het tweetal braakt onverstoord de ene song na de andere uit. En de ene song na de andere moeten we ons concentreren om te horen welk nummer ze nu precies aan het spelen zijn. We hebben Inquisition al ettelijke malen mogen aanschouwen en telkens zetten ze een knalprestatie neer. Deze keer is het echter een magere vertoning. Het publiek weet duidelijk ook niet wat ervan te denken want gedurende de hele show is er maar weinig animo. Uit de chaos kunnen we opmaken dat – tot spijt van de oude garde – zo goed als alle songs uit de laatste drie albums komen. Ancient Monumental War Hymn herkennen we als één van de ‘oudjes’, alsook Dark Mutilation Rites en Embraced by the Unholy Powers of Death and Destruction. De vette, majestueuze sound van de laatste drie meesterwerken is in geen velden of wegen te bespeuren. Er werd vooraf gesproken over een optreden van anderhalf uur maar na een uurtje houden de twee het al voor bekeken. Hier en daar wordt nog om een toegift geschreeuwd maar zelfs dat zit er niet meer in. De Colombianen hadden er zelf waarschijnlijk ook meer van verwacht. Inquisition doet regelmatig onze contreien aan, dus een revanche zit er zeker in. We blijven fan, maar vandaag zijn we vooral teleurgesteld. De ‘Monday blues’ zeker?