Jurgen Callens

Tot mijn eigen grote scha en schande ga ik maar meteen toegeven dat ik voorafgaand aan deze release nog onbekend was met de Sloveense formatie Eruption. Initieel stelde ik me er zowaar een coverband van Van Halen bij voor, afgaande op de naam. Wat een fout. Deze band, die al sinds 2004 actief is, speelt thrash, maar dan wel van die besmettelijke en ongelooflijk riffgerichte en vermengt daar doorheen ook nog eens US metalinvloeden van de bovenste plank. Cloaks of Oblivion is de derde langspeler, de Live Transmissions ep niet meegerekend. Waarom moet ik kletsen krijgen omdat ik deze band niet kende? Dat lees je hieronder.

Het is dus echt niet meer zo dat de betere bands uit de traditionele metallanden komen zoals de Verenigde Staten, Zweden, Engeland of Duitsland. Nu komt er zowaar eentje uit Slovenië. Maar dat is er hoedanook niet aan te merken. De besmettelijk aanstekelijke en riffgerichte thrash die deze vier gasten en een dame brengen is zo opwindend als de heetste Baywatch chicks in hun beste dagen. De negen songs verschijnen ook dit keer opnieuw via Xtreem Music, maar dat mocht van mij gerust via een groter label gegaan zijn. Want dit is een band die het verdient om breed onder da aandacht te komen. Stel je gewoon even de precisiethrash van de Bay Area grootheden als Forbidden, Vio-Lence en Testament voor en voeg daar een flinke geut Sanctuary, Helstar en Vicious Rumors aan toe. Toegankelijk klinken als een popsong doet het natuurlijk niet, maar de muziek is wel even aanstekelijk in die zin dat je zin krijgt om in je huiskamer een pit op je eentje te beginnen en van het balkon je vijver in te diven. Zoiets, begrijp je? Een album zonder minpuntjes is dit, en enkel en alleen omdat het misschien nog iets vetter qua sound mocht, kreeg dit album niet helemaal het maximum. Met Klemen Kalin heeft de band een goeie vocalist in huis, die op het ene moment thrash zingt als de besten, maar op andere momenten klinkt als ene Warrel Dane in zijn betere dagen. En dan weet je het wel. Dit album is zowel interessant als heel opwindend. Een nummer als Drones is pure speed metal en thrash, maar het is vooral vet door de US metalinvloeden die overal op de juiste manier opduiken. Dat hoor je ook op de titeltrack terug. Vaak heb je het dat bij bepaalde thrashbands na een tijdje de verveling toeslaat. Hier echter niet, hoor maar eens een track als The Yearning aan: dit klinkt dus echt als Sanctuary en Nevermore in hun hoogtijdagen. Tijdens This Barren Existence gaat de band gewoon nog een beetje verder op dit élan. Soms klinkt het echt akelig dicht als deze bands, maar who cares? Dit zijn gewoon heel grote en dikke bands waarvan ikzelf groot fan ben en mocht het dan al gejat zijn, dan is het gewoon goed gedaan en daar kan ik heel goed mee leven.

Cloaks of Oblivion is gewoon een topalbum geworden van A tot Z. Een plaat die elke fan van één of andere of alle van de voornoemde bands in huis zou moeten halen. Voor mij dan ook een reden om op zoek te gaan naar het eerdere oeuvre van deze helden. En ik zal zoeken tot ik het vind. Eruption laat ons negen titels lang genieten en is een must have voor elke speed- , thrash- en US Metalfan, of zelfs voor elke muziekfan tout court. Jaarlijstmateriaal!

Tracklist: