Metalrockx

Inglorious zijn vijf jonge gasten met een gemeenschappelijke liefde en respect voor de hardrock klassiekers uit de seventies, met zware gitaarriffs en soulvolle zang. Ondanks dat deze muziek dateert van voor hun geboorte, werden ze aangetrokken door het machtige organische geluid van deze platen. Ze zweren dan ook het gebruik af van overdubs, clicktracks en autotune. Alle songs werden live opgenomen, met alle muzikanten in één ruimte, opdat ze de bijzondere energie konden vastleggen.

Nathan James heeft een hemels keelgat, een stem waarvoor je alleen al dit album zou kopen. Ondanks dat hij de dominante figuur is, is dit geen soloproject. Hij heeft zich weten te omringen door uitstekende muzikanten, die een evenredige inbreng hebben in de composities. Een speciale vermelding evenwel voor drummer Phil Beaver, die een Jason Bonham-geluid (Led Zeppelin) weet te creëren; een power die ik niet meer gehoord heb sinds Vinnie Appice (Last in Line, Heaven & Hell).

Het schrijfproces verliep heel vlot, nadat ze veel tijd met elkaar hadden doorgebracht bij het toeren en reeds aan nieuwe songs werkten; er kwamen dit keer geen gastschrijvers aan te pas. Het album werd opgenomen in één stuk in de Parr Street Studios Liverpool, geproduceerd door de band en gemixt door de gereputeerde producer Kevin Shirley (Led Zeppelin, Aerosmith). Volgens deze laatste hebben we hier te maken met de beste Britse band sinds Led Zeppelin(!).

Eerste single I don’t need your loving opent krachtig, met vurig gitaarwerk en een mooie melodielijn in de beste Whitesnake-traditie. Read All about it drijft op een coole Jimmy Page-riff. Ondanks dat er af en toe keyboards te horen zijn, zoals in Change is Coming, zit er geen toetsenist in de band. Making me Pay had zo op een Bad Company album kunnen staan. Hier klinkt Nathan in de lage regionen als een jonge Paul Rodgers en in de hogere regionen als een kruising tussen Klaus Meine (Scorpions) en David Coverdale (Whitesnake).

Het stormende Hell or High Water zit vol Led Zeppelin / Whitesnake invloeden met een duister begin, gevolgd door zeer intensieve gitaren en geschreeuw; het stevigste nummer van de plaat. No good for you is, in tegenstelling tot de titel, een heel goede snelle song, met Vivian Campbell-gitaarlijnen uit de eerste Dio-platen. Faraway kent een akoestisch begin, begeleid met bas en percussie, waarna de band invalt en een stomende liefdessong zich openbaart. Afsluiter High Class Woman is een uptempo hardrocker met een fijnbesnaarde slaggitaar.

Het gaat hard voor een formatie die nog maar een drietal jaren bestaat. Dit is een band van uitzonderlijke kwaliteit, die catchy songs schrijft, een groot publiek aanspreekt en de potentie heeft om heel groot te worden. Inglorious II overtreft het reeds uitstekende debuut en vergroot hun reputatie. Gitarist Brian May (Queen) ziet in hen de nieuwe Deep Purple. Als dat geen adelbrief is om je te overtuigen eens te luisteren…

Wil Taylor heeft de band verlaten na de opnames en werd als permanent lid vervangen door origineel gitarist Drew Lowe. Nadat we ze vorig jaar reeds konden aanschouwen op de Lokerse Feesten, waar ze een (te) korte set speelden, spelen ze op 18 juni op Graspop Metal Festival, waar ondergetekende zeker van de partij zal zijn!

De deluxe versie bevat een extra dvd met live opnames van het Download Festival 2016 en videoclips van de singles I don’t need your Loving en Taking the Blame.

Tracklist:

Line-up: