Door de promo van We Saw Worlds Collide in huis te halen bewandelde ik een tot op heden onbekend pad, het pad van de post-hardcore. Deze Duitsers uit Augsburg brachten op 7 april hun tweede volwaardige studioplaat op de markt die de titel Apeiron meekreeg. De titel is meer dan waarschijnlijk afgeleid uit het Grieks en betekent oneindig oftewel grenzeloos. Laten we eens kijken, of liever gezegd luisteren, of het de moeite zou lonen om deze plaat aan je collectie toe te voegen.

Chaos is al meteen een stevige opener. Na een korte intro wordt er genadeloos geschreeuwd en vliegen de gecompliceerde riffs je om de oren. Maar dat is niet het enige wat zo boeit aan de muziek. Het melodieuze gehalte ligt ook heel hoog met veel cleane zangstukken en af en toe wat elektronische toevoegingen. Er wordt ook moeiteloos afgewisseld tussen verschroeiend harde ritmes en trage, haast melancholische stukken, zo van die momenten waardoor je al gauw snakt naar wat meer stevigheid. Een passender voorbeeld dan New Beginning kan je hier niet opnoemen.

Het album heeft enorm veel te bieden. Het is leuk om te horen hoe cleane zang bij harde, meedogenloze riffs past. Het is ook evengoed een aparte stijl, die post-hardcore. Maar wel een stijl die me heeft weten vast te grijpen om me daarna niet meer los te laten. Er gebeurt veel ineens  en net daarom is We Saw Worlds Collide een zo boeiende band in een boeiend genre. Tijdens het nummer Construction wordt er op bepaalde momenten gebruik gemaakt van driedubbele zang, iets wat niet evident is daar op zo een momenten alles perfect op elkaar afgestemd moet zijn. De rest van het album bevat meer van datzelfde recept. Er was geen enkel moment dat ik de schijf vervroegd had willen afzetten.

Het doet deugd om te horen dat er nog steeds bands zijn die er wel in slagen om zich te onderscheiden van de rest. We Saw Worlds Collide is een band die met zijn tweede worp Apeiron de nagel wederom op de kop slaat. Een plaat die voor elke (post-) hardcorefan verplichte aanschaf is.