Sebastiaan Schabon

Ironborn is een Belgische heavymetalband uit Waregem. Ze bestaan nog maar drie jaar, maar vergaarden toch al wat bekendheid binnen de Belgische metalscène. Op 15 april werd een zes tracks tellende, zelfgetitelde ep op de wereld losgelaten. Dit gebeurde in eigen beheer maar ook in samenwerking met Hardlife Promotion. Ondanks het feit dat de band nog maar pas bestaat, weten ze mij nu al omver te blazen.

Drifting Away begint met een gitaarsolo waarna de drummer zich bij de muziek voegt. De intro zwelt aan en barst daarna los in een snel nummer waar zowaar rauwe vocalen benut worden. Dat hoor je niet vaak bij heavy metal maar het past wel goed bij de muziek. Naast rauwe stukken is de zang ook vaak clean, wat dan weer typerend is voor deze muziekstijl. De rest van het album bevat meer van datzelfde recept. Na de interlude Dawn Of Destiny vliegen we er weer stevig in met The Curse. Als je goed luistert hoor je zelfs wat thrashelementen terug in de riffs, dat hoor je ook niet vaak bij een heavymetalband zoals Judas Priest, om nu maar een band op te noemen. Het is meteen het snelste en beste nummer van de ep. Met een eerbetoon aan wijlen Lemmy Kilmister en alle andere – al dan niet dode – metalgrootheden onder de vorm van Rock ’n Roll Is Dead wordt de ep afgesloten.

Ironborn kan zich met deze ep gerust meten met de grote jongens binnen dit genre. En dat is niet overdreven, want als je dit na drie jaar kan neerzetten? Dan moeten ze echt wel talent bezitten. Rock ’n Roll is nog lang niet dood, dat merk je hier wel duidelijk aan.

Tracklist: