Bart Vereecke

Dat Seether in 2014 op Graspop stond was geen toeval. Dat jaar zag hun laatste album, Isolate And Medicate, het levenslicht. De plaat werd goed onthaald, en doet iedereen hopen dat dit gezelschap met Zuid-Afrikaanse roots deze positieve lijn kan voortzetten. Onder het label Spinefarm Records bracht Seether op 12 mei met Poison The Parish zijn zevende langspeler op de markt.

Dat Seether reeds enkele jaren meedraait met de daarbij horende ups en downs is geweten. De band, opgericht in 1999, heeft reeds een rijke carrière uitgebouwd in de Verenigde Staten. In Europa zette de band ook wel voet aan grond, zij het in mindere mate. Het trio zou nu de ambitie koesteren om ook hier naambekendheid uit te bouwen. Met het vorig album, Isolate And Medicate, zette de band alvast een stap in de juiste richting.

Seether katapulteert ons telkens terug in de tijd met een sound die doet denken aan Staind, Three Days Grace en bij wijlen Nirvana. Het is wel duidelijk dat die laatstgenoemde een grote inspiratiebron geweest is voor Shaun Morgan toen hij Seether oprichtte.

De band, bestaande uit Shaun Morgan (frontman, zang, gitaar), Dale Stewart (basgitaar, akoestische gitaar, achtergrondzang) en John Humphery (drum), ging in het verleden nog op tour met Evanescence. Hieruit bloeide ooit nog een romance tussen Morgan en Amy Lee (zangeres Evanescence). Deze smolt als sneeuw voor de zon, wanneer Morgan kampte met een alcohol- en cocaïneverslaving. Genoeg stof dus om nog heel wat post-grungeplaten mee te vullen.

Nieuw sinds voorgaande platen is dat de band uit Johannesburg zijn album volledig zelf wil produceren. Zo komt dit album uit via Morgan’s eigen label Canine Riot Records. Een gewaagde stap die goed uitpakt, want al na enkele luisterbeurten is duidelijk dat Seether met Poison The Parish een prima album op de markt brengt.

Opener op deze plaat is Stoke The Fire. Een aanstekelijk rocknummer die ervoor zorgt dat we zin krijgen in meer. De sterkte van het album zit in de variatie aan songs. We krijgen met I’ll Survive een catchy nummer die ongetwijfeld een favoriet zal worden bij de trouwe aanhang. Het eerder uitgekomen nummer Let You Down doet ons samen met Count Me Out terugdenken aan eerder werk van de band. De invloed van bands als Nirvana en Alice in Chains hoor je hier duidelijk in terug. Deze nummers zouden zomaar van het debuutalbum Disclaimer geplukt kunnen zijn.

Met Against The Wall krijgen we een stevige rockballad voorgeschoteld. Opvallend is dat Seether wat minder gebruik maakt van de popinvloeden op dit album. Waar de band voorheen een almaar meer poppy sound kreeg, lijken de heren nu op hun stappen te zijn teruggekeerd. Het slepende Emotionless is daar het mooiste voorbeeld van. Op het einde van de plaat krijgen we met Sell My Soul een waardige afsluiter van wat een goed album is geworden. Het is duidelijk dat songschrijver Morgan een andere weg lijkt in te slaan de laatste jaren, en dit kunnen we enkel toejuichen. We zijn benieuwd of Seether de goede vorm waarin ze verkeren zal kunnen vasthouden. Een feit is dat frontman Shaun Morgan schitterend werk levert op deze plaat. Benieuwd wat dit muzikaal brein nog uit zijn hoed weet te toveren komende jaren. Veel zal afhangen of de man zijn eigen leven verder op de rails kan houden.

Seether overtreft zichzelf, en levert met Poison The Parish prima werk. Het lijkt erop dat dit hun meest pure/rauwe werk tot nu toe is. De fans van het eerste uur kunnen deze zonder twijfel aan hun platenkast toevoegen. Ook zij die de band al hadden afgeschreven, moeten hun mening eens durven herzien. Het belooft de heren van Seether nog een mooie toekomst binnen Europa als ze deze weg blijven volgen. Wie de band live aan het werk wil zien moet nog even geduld uitoefenen. Het Zuid-Afrikaanse gezelschap voorziet pas een Europese tour komende herfst.

Tracklist: