Dik een maand eer While She Sleeps voor een derde keer in zes jaar tijd op Graspop aantreedt, ging Amped-Up de band live polsen in Birmingham op de vooravond van zijn laatste show van de Britse tour die hen in alle hoeken van het Verenigd Koninkrijk bracht waarbij op één na alle optredens uitverkocht afficheerden. Net als bij de meeste tours is het de bedoeling om hun nieuwste plaat voor te stellen, You Are We, die ze in eigen beheer uitbrachten en best wel goed ontvangen werd door de internationale pers waaronder een 8/10 in het vermaarde Britse tijdschrift Metal Hammer.
Om de band aan het werk te zien moesten we dus de kleine plas oversteken en vervolgens nog een dikke 300 km noordwaarts rijden naar de West Midlands, meer bepaald naar Birmingham, de tweede grootste stad van Engeland na Londen en bij metalheads bekend als de wieg van de heavy metal met Black Sabbath, Judas Priest en de helft van Led Zeppelin die Bromwhicham als thuishaven hebben.
The Asylum is de zaal waar de show op vrijdag 12 mei al vanaf 18:15 uur van start gaat met als opener van dienst Fizzy Blood uit het naburige Leeds. Nog nooit had ik van hen gehoord terwijl de WSS-buschauffeur noch de zaaleigenaars me er iets meer wisten over te vertellen in afwachting dat het optreden begon.
De vijf jonge Loiners verzorgen het eerste voorprogramma tijdens de ganse Britse tournee en lijken mij een hardere versie van indie band The Kooks. Zelf noemen ze hun muziek retro-inspired rock, mij lijkt het indie meets grunge.
Heel enthousiast steekt het vijftal om 18:15 uur van wal voor een korte show die niet eens een half uur gaat duren en in mijn geval eigenlijk wel lang genoeg was. Het zijn vooral de jeugdige fans van While She Sleeps die de band wel kunnen appreciëren, anderen verkiezen een pint te drinken op de terras of achteraan in de best wel leuke venue. Fizzy Blood’s muziek klinkt vrij poppy met een stevige toets maar helaas voor hen blijft er niets hangen.
Even later is het de beurt aan In Hearts Wake die net als Parkway Drive uit het Australische Byron Bay afkomstig zijn, een kustdorp dat niet eens 5.000 zielen telt buiten de zomermaanden.
De show begint met de vorig jaar uitgebrachte single Refuge in een letterlijke wolk van mist die gans de show zal blijven hangen waardoor deftige scherpe foto’s maken onmogelijk was.
De metalcore die het sociaal geëngageerde gezelschap brengt is bij momenten bovenmaats geïnspireerd op hun bekendere dorpsgenoten met zanger Jake Taylor die de kroon spant. Bassist Kyle Erich zorgt voor de cleane vocals die jammer genoeg soms behoorlijk de hoogte ingaan.
De band maakt van deze tour niet enkel gebruik om hun op til staande vierde full cd, Ark, die eind deze maand verschijnt bij UNFD voor te stellen maar presenteren ook Conor Ward als hun nieuwe drummer.
Terwijl bij Fizzy Blood nog maar weinig enthousiasme te bespeuren viel, op de voorste rijen na, kan het met adrenaline geladen In Hearts Wake genieten van een meebrullend publiek en een eerste salvo crowdsurfers. Nummer drie van het repertoire van vanavond is Warcry en is de eerste single van de op til staande nieuwe opus, een nummer dat handelt over het milieu en vooral over het feit dat het mensdom onze leefwereld naar de kloten helpt.
Na het nieuwe nummer volgen nog zes nummers uit eerder verschenen ep’s & lp’s van de milieubewuste band die hun set eindigt met Jake Taylor die op een opblaasbare krokodil op de handen van het Britse publiek surft. Jammer van die onnatuurlijke mist.
Om 20:15 uur is het tijd voor While She Sleeps om een voorlaatste keer tijdens deze Britse tour het volle pond te geven. De zaal is ondertussen afgeladen vol wat goed is voor een dikke 600 fans in alle leeftijdscategorieën, inderdaad alle leeftijden. In Groot-Brittannië is metalcore al lang geen taboe meer bij de oudere metalheads wat helaas niet kan gezegd worden in onze contreien.
De temperatuur in de zaal is amper nog te harden, gelukkig blijven de twee deuren naar het terras geopend waardoor een verfrissende bries door de zaal blaast. Al snel loopt de temperatuur nog een paar graden hogerop richting het kookpunt en daarvoor zorgt het gezelschap uit Sheffield dat in Engeland al een zekere status bereikt heeft niettegenstaande While She Sleeps eigenlijk nog maar drie albums op hun actief hebben, echter best wel succesrijke albums.
You Are We is het titelnummer van de laatste worp van de band en zet vanaf het begin de keet in vuur en vlam. De security heeft meteen de handen vol met crowdsurfers en –surfsters.
De band speelt op een podium dat versierd is met een aantal hangende lampen in een metalen traliekoker en met graffiti opgesmukte Marshall versterkers met op de achtergrond een podium vullende witte backdrop met de afbeelding van de jongste album.
Er volgt meteen nog een nummer uit dat album dat in hun eigen studio opgenomen werd – een voormalig leegstaande supermarkt in Sheffield – na een financieringscampagne via PledgeMusic nadat de band besloten had hun platenmaatschappij vaarwel te zeggen.
Na twee nummer uit hun You Are We wordt met Seven Hills en Brainwashed teruggegrepen naar hun twee vorige platen alvorens zanger Lawrence “Loz” Taylor het publiek kort toespreekt en bedankt om afgekomen te zijn.
Loz Talyor is niet meteen een spraakwaterval en evenmin een Fidel Castro van het metalgenre waardoor weinig zeggende vooraf ingestudeerde orakels niet aan hem besteed zijn. In de plaats van prietpraat te verkopen volgt een best of van bijna een uur waarbij de sfeer alleen maar crescendo gaat in het op en neer gaande publiek die alles meeheeft van een woelige zee.
Tijdens This Is The Six staat de zanger samen met de shredders te springen in de reinste Freedom Call stijl en trekt de zanger vervolgens zijn T-shirt uit om zijn volgetatoeëerde bast te tonen aan zijn vrouwelijke fans.
Het laatste nummer van de reguliere set is het poppy Silence Speaks dat we in de namiddag al mochten horen tijdens de soundcheck, het zesde nummer al uit de nieuwe plaat dat live weliswaar zonder Oli Sykes van Bring Me The Horizon – stadsgenoot van de jongens van While She Sleeps – gebracht wordt. De uitverkochte zaal neemt met genoegen de rol van Sykes over en zingt uit volle borst het nummer mee.
Na een korte onderbreking komen Loz Taylor en de zijnen terug om Four Walls uit Brainwashed te spelen. Het nummer begint traag en zacht maar na dik een minuut barst het uiteen net als de IJslandse vulkaan Eyjafjallajökull het deed in de zomer van 2010.
Na een vulkaanuitbarsting niets beter dan een orkaan om alles uit te doven. Hurricane, het zevende en laatste nummer vanavond uit You Are We, sluit de voortreffelijke show van een klein uur en een kwartier af. Bij het verlaten van de zaal, het is dan 21:30 uur, zie ik niets anders dan tevreden en bezweette gezichten na een avond die beetje bij beetje groeide naar een climax.
Een aanrader voor op Graspop voor de amateurs van metalcore. Die zijn op zaterdag om 18:25 uur te zien op de kleine Jupiler Stage, jawel België ligt nog altijd aan deze kant van de kleine plas.
0 reacties