Jurgen Callens

Het Nederlandse female fronted gezelschap End Of The Dream wist in 2015 met zijn debuut All I Am al indruk te maken en daarmee een mooie fanbase op te bouwen. Het was toen al onmiskenbaar duidelijk dat er veel potentieel in deze band huisde en het enkel een kwestie van tijd was dat die helemaal zou komen bovendrijven. Nu zijn we twee jaar verder en ligt de opvolger Until You Break in de rekken – een release van het Painted Bass Records label. De symfonische metal, die zo kenmerkend is voor bands uit de Lage Landen, klinkt beter als ooit tevoren en verdient het om wijd opgenomen te worden. Dat is althans onze mening hierover.

End Of The Dream werd pas in 2013 opgericht en is in feite het geestkind van drie mensen, de oprichters Micky Huijsmans (zang), gitarist en keyboardspeler Armen Shamelian en gitarist Robert Van Ekeren. Het debuut All I Am werd opgenomen met producer Joost Van Den Broek, die we wel van meer bekende bands in het genre kennen, en ook deze keer zat dezelfde man weer achter de knoppen. Het dient gezegd dat hij er iets heel moois van gemaakt heeft, want zowel de songs als de produktie komen veel beter tot hun recht dan op het debuut. Alles klinkt veel voller, krachtiger en helderder. Dit heeft het geheel meer power mee, waardoor de vocalen ook optimaal tot hun recht komen. Die vocalen uiten zich in alle toonhoogtes en zijn heel gevarieerd. Micky mag dus best wel tot de toppertjes in het genre gerekend worden intussen. Je hoort ook dat het vele optreden, onder andere met Leaves Eyes, Van Canto, Delain en Liv Kristine, zijn vruchten afgeworpen heeft, want deze band klinkt ook echt als een hecht geheel intussen. Er zit ook veel variatie in de songs zelf ook, waar de tempo’s elkaar mooi afwisselen, maar alles toch steeds heel atmosferisch blijft klinken. De wisselwerking tussen de gekende female fronted muziek en de gebruikte elektronica lijkt ons ideaal en de songs nodigen uit om ze verder te blijven ontleden. De hoge dosis melodie is hier ook een doorslaggevende factor is. Alles blijft ook steeds heel catchy klinken. Zo geven openers Until You Break en Who Do You Think You Are je al een aardig beeld van wat je van de rest van het album mag verwachten. Ook leuk zijn de goeie solo’s die steeds op de gepaste momenten komen en gaat het geheel (zoals misschien van tevoren verwacht werd) helemaal niet te progressief gaan klinken. Een song als The Heart In Me klinkt heel volwassen en kan zich zonder meer meten met het werk van landgenoten en vaandeldragers in het genre Within Temptation en Delain. Stemgewijs doet het me soms allemaal nog steeds wat aan Amy Lee van Evanescence denken, maar ook dat dient enkel als een compliment opgevat te worden. Zelfs de ballad I Am Nothing is met zijn apart instrumentarium heel sterk uitgedraaid. Het nummer bevat mooie twists en is heel emotioneel geladen. Maar ook Defile, dat heel gedreven en veel nerveuzer klinkt, is een luistertipje waard. Nee, Until You Break veveelt nergens en geen enkele seconde en is dan uiteraard ook een flinke stap voorwaarts in de evolutie van deze Nederlandse band.

End Of The Dream mag stilaan tot de grotere spelers in het female fronted genre gerekend worden, en zal met deze release ongetwijfeld heel wat nieuwe zieltjes winnen. Voor ons een winner van de maand en een van de betere platen die er in het genre de laatste tijd verschenen is.

Tracklist: