Brutus + Eleanora + Darqo / De Zwerver / 19-05-2017

Bart Vereecke

13450227_694973670641831_5766431023584612289_n

Op vrijdagavond trekken we richting De Zwerver. In Leffinge staan vanavond maar liefst vijf bands op het programma. Voor een ticketprijs van twaalf euro krijgt men waar voor zijn geld, met Darqo, Yung, Eleanora, It It Anita & Brutus. Een mooie opkomst en zoveel talent op het podium vormen het decor voor een geslaagde start van het weekend.

Vijf optredens verspreid over minder dan vier uur kan je best een druk programma noemen. We kiezen er dan ook voor om de optredens van bands die het podium van Zaal De Zwerver betreden volledig uit te kijken en hier een verslag van neer te pennen.

Het lijkt erop dat iedereen mooi op tijd naar Leffinge is afgezakt. Grote reden hiervoor is het aantreden van sludge/noiseband Darqo. Dit jaar nog kwam deze band met zijn meesterwerk Night In The Scullery aankloppen. Het eigenzinnige werk telde één enkele track van 45 minuten die grotendeels opgenomen werd in eigen kamer. Een album dat ons zeker kan bekoren. We zagen Darqo al meerdere keren aan het werk dit jaar. Meestal tref je deze band aan in een café of in het jeugdhuis om de hoek. Het moet dan ook de eerste keer zijn dat ik Darqo op een podium weet optreden. De zeskoppige band neemt om 20u30 zijn plaats in op het podium, en doet dit in zijn gekende stijl. Hierbij gaat zanger Bjørn Bossu (ex-Mindstab) met de rug naar het publiek staan. Piramides On The Moon vormt de start van een noisy trip. De eerste drumslagen van de hand van Jelle Reynaert (ex-MIAVA) weerklinken en het is meteen duidelijk hoe goed de geluidsman zijn werk voor elkaar heeft. De ruwe, organische klanken van dit sludgemonster klonken nog nooit zo goed. Ook de visuals van Tjalle dienen vermeld te worden. Op een podium als dat van De Zwerver komt ook zijn werk beter tot zijn recht. Het is dan ook knap dat Darqo de keuze maakt om Tjalle mee op het podium te laten plaatsnemen. Meer dan ooit tevoren merk ik dat Darqo een totaalbeleving is. Het unieke recept waarbij sludge en noiseriffs op je afgevuurd worden, in combinatie met de duistere visuals slaat dan ook aan in Leffinge, zoveel is zeker! Darqo brengt er integraal zijn album Night In The Scullery en krijgt na de laatste tonen van Demon With A Glass Hand dan ook de handen op elkaar. We kunnen stellen dat Darqo ook op een podium imponeert, en dat het geen toeval is dat de band halverwege de avond het bordje sold out kan ophangen bij hun usb-sticks waarop het zijn plaat verkoopt. Dat de band uit Lichtervelde een mooie toekomst te wachten staat, is een feit!

Setlist:

Piramides On The Moon
Icarus
ZAAT
Sandkings
Demon With A Glass Hand

Ook het Gentse Eleanora mag even later aantreden. Dit vijftal onder leiding van Mathieu Joyeaux kwam vorig jaar met een eerste langspeler Allure. De sound van Eleanora heeft veel weg van AmenRa. Het is dan ook niet vreemd om horen dat Eleanora post vat bij het label Consouling Sounds. We moeten ons al reppen om deze show nog te kunnen meepikken, en My Scepter, Sword Of Vengeance weerklinkt al door de zaal. Dat De Zwerver op zijn grondvesten davert is een feit. De mix van sludge, screamo en post-hardcore die Eleanora brengt is echter niet voor iedereen een hapklare brok. De Gentenaren doen hun stinkende best om ons toch mee te nemen in een trip doorheen hun duistere gedachten. Met Mammon brengt deze band nog een nummer van op zijn EP Eleanora. Daarna vervolledigen de heren de set met de overige nummers van het album Allure. De drums van Stijn Witdouck laten bijna geen spaander heel van De Zwerver. Ook mooi is de rauwe energie die zanger Mathieu Joyeaux uitstraalt. Een vergelijking met Colin H Van Eeckhout is ook daar moeilijk weg te denken. Liefhebbers van AmenRa hebben ongetwijfeld een aardige kluif aan deze band. We zijn benieuwd wat het vervolg wordt op de debuutplaat. De band rondt zijn set af met het krachtige Telos en krijgt applaus. Er is ondertussen ook al wat heen en weer geloop tussen de zaal en het café, waar het Deense Yung aan zijn set begint.

Setlist:

My Scepter, Sword Of Vengeance
Mammon
Menis
Sovereign In Mind, Subjected In Kind
Telos

Omstreeks 23u15 is het tijd voor Brutus. Dit powertrio rond frontvrouw Stefanie Mannaerts, die zowel drums als vocals voor haar rekening neemt, kwam dit jaar met debuutplaat Burst. Deze plaat zorgde dat de band een contract tekende bij het label Sargent House, waar ook Russian Circles & Deafheaven onderdak vinden. Dat een Europese doorbraak niet veraf is, mag duidelijk wezen. Hier in Leffinge draait deze avond rond de voorstelling van het album Burst. Openen doet Brutus met March. Meteen voel je aan dat dit optreden alweer een voltreffer wordt. Stefanie Mannaerts is goed bij stem en doet enkele monden openvallen wanneer ze haar drumstel onder handen neemt. Wat een energie spat daarvan af zeg! Vervolgens krijgen we Horde II en Bearclaws op ons afgevuurd. Het geluid is best goed, al valt op dat de gitaar van Stijn Vanhoegaerden soms wat minder doorkomt. Op korte tijd lijkt dit euvel echter opgelost. Met Drive krijgen we misschien wel het beste en meest energieke nummer van de plaat te horen. Dat Mannaerts haar stem onder controle weet te houden op dit nummer getuigt van grote klasse. Brutus houdt er een stevig tempo op na en de nummers volgen elkaar snel op. Met Justice De Julia II zijn we alweer toe aan een volgende hoogtepunt. Het publiek geniet, en Brutus is dankbaar voor het spontane applaus. Drie nummers later is het tijd voor het moment waarop half Leffinge op zat te wachten. Met de hit All Allong en aansluitend Horde zijn we meteen ook toe aan het einde van een ijzersterke vertoning die Brutus hier afleverde. Op het ritme van Eviva España kunnen we tevreden de zaal verlaten. Allen op weg naar de Merchstand, waar Peter Mulders en Stefanie Mannaerts met de glimlach handtekeningen komen uitdelen.