Jurgen Callens

Het was al een tijdje geleden dat ik zelf nog eens een release van een band uit Canada besprak, terwijl dat gebeuren enkele maanden geleden nog schering en inslag was. Nu komt hier verandering in, want ik kon mijn klauwen zetten in de nieuwe van het female fronted heavymetalgezelschap Unleash The Archers. In 2015 wist de band mij aangenaam te verrassen met Time Stands Still, dat zowel sterke songs afwisselde met wat mindere, maar duidelijk potentieel liet horen. Nu, twee jaar later is er Apex, de vierde plaat inmiddels en die wordt opnieuw uitgebracht via het Napalm-label. Wij hoorden ze al (ik draaide ze zelfs al lichtgrijs). Jullie kunnen dat doen vanaf 2 juni.

Het lijkt er wel op alsof Unleash The Archers (het blijft een machtige bandnaam) zijn tienjarige bestaan in stijl wou vieren. Het strijdvaardige, en dat mag je ook in de letterlijke zin nemen, brengt op Apex vanaf opener Awakening tot en met de laatste cymbaaltik van het titelnummer de luisteraar in een roes met een furieuze trip doorheen veel uptempo songs, met vet gitaarwerk (dat bij momenten nostalgische proporties aanneemt), snedige riffs en uitmuntende solo’s van de beide gitaristen. De grootste stap vooruit heeft echter zangeres Brittney Slayes gemaakt, zonder meer! Haar vocalen komen op deze plaat als heel verslavend over, hoewel het nog steeds niet de allerbeste zangeres in het genre is. Maar niets anders dan haar vocalen passen bij deze muziek. Zowel naar melodie als de overbrenging ervan in de nummers. En waar ik bij momenten de vorige plaat, Time Stands Still, al heel sterk vond, overklast Apex deze zonder enige moeite. Met hun ‘battle metal’ overtuigen de Archers op imponerende wijze. Anthem na anthem krijgen we op ons bord gekwakt, zo een beetje à la carte, maar op zodanige wijze dat we er nooit genoeg van gaan krijgen. De plaat bevat ook veel meer melodie, passie, drama, gevoel, extase en power dan het voorgaande werk. Check bijvoorbeeld maar even Call Me Immortal, ik ben er zeker van dat je die track direct nog een keer of tien keer na mekaar zal spelen. Evenals het machtige Ten Thousand Against One, wat toch wel het machtigste deel van dit werkstuk geworden is. Vuisten in de lucht, benen gespreid en zwiepen met die haren, jonguh! En eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik de verwachtingen voorgaand aan dit album niet te hoog gelegd had. Dan kan je wel aangenaam verrast worden natuurlijk. En dat is nu net wat hier gebeurt. Bij momenten hap ik naar adem door de onvervalste en pure Canadese heavy metal in top-notch stijl. En we kunnen hier best ook wel spreken over een ‘all killer, no filler’ album, wat van de voorganger dan weer net niet gezegd kon worden. Als ik nog een paar luistertips mag geven dan kan ik graag Shadow Guide aanbevelen, dat naast de vrouwelijke zang ook wat growls bevat en dat geen mens onbetuigd zal laten. Ook de andere cleane mannelijke vocalen tijdens Earth And Ashes zijn een aangename afwisseling en ook tijdens dit nummer horen we weer massa’s schitterende wisselende leads. Intussen kan je ook al twee video’s bekijken online, voor de songs Cleanse The Bloodlines en The Matriarch.

We kunnen dus besluiten, hoewel we er eigenlijk moeilijk genoeg van krijgen, met zeggen dat dit een toppertje geworden is. Dit zou zomaar eens poorten kunnen openen naar een breed publiek en de band naar een hogere status catapulteren. Dit is zonder meer van het beste van Unleash The Archers, en een plaat die elke no-nonsens heavymetalfan in zijn kast moet hebben staan. Een album dat bij mij zeker de top drie van 2017 gaat bestoken, maar zo ver zijn we ook weer nog niet.

Tracklist: