Ashley Bickx

Het is weinig metalbands gegeven om met één enkel album een duidelijke stempel op het metalgenre in zijn totaliteit te drukken. Zeker in de overbevolkte jaren tachtig, wat thrashmetal betreft, was het een helse opgave om op een constructieve manier bij te dragen tot het genre. Dertig jaar geleden verscheen het debuutalbum van het Canadese thrashgezelschap Infernäl Mäjesty, dat tot op vandaag door vele liefhebbers van het betere thrashwerk hoog in het vaandel gedragen wordt. Jammer genoeg is deze band er nooit in geslaagd om éénzelfde muzikale carrière uit te bouwen als andere grootheden in het genre. Dit weerhoudt Infernäl Mäjesty er echter niet van om na een lange periode van windstilte opnieuw ten tonele te verschijnen. Op 14 april 2017 bracht de band immers zijn nieuwe album uit via het label High Roller. Een album dat gelet op de huidige maatschappelijke crisis de ietwat gevoelige titel No God heeft meegekregen.

Blackened thrash metal zoals het hoort! Een statement dat meteen met de deur in huis valt, maar dat wel perfect omschrijft wat Infernäl Mäjesty op deze No God de luisteraar te bieden heeft. De kunst van het ‘met de deur in huis vallen’ is blijkbaar iets wat deze Canadezen met verve beheersen, want opener Enter The World Of The Undead zet meteen de toon voor een thrashmetalrit die maar liefst 61 minuten zal aanhouden. Snel, beukend en galopperend zijn de codewoorden voor dit openingsnummer. Codewoorden die trouwens van toepassing zijn op het merendeel van de elf nummers dat dit comebackalbum rijk is. Luister maar eens naar No God of Systematical Extermination en U zult perfect begrijpen wat ik bedoel.

Naast furieuze, zwartgeblakerde thrashmetal is er op No God ook een prominente plaats weggelegd voor het melodieuze aspect. Signs Of Evil kan hier als perfecte voorbeeld naar voor geschoven worden. House Of War, dat eerder al van een videoclip werd voorzien, is misschien wel het meest in het oog springende nummer. Een tragere opbouw in combinatie met een verfrissend, duister gefluisterd refrein zorgen voor een prima spanningsboog om uiteindelijk het thrashgeweld op een gecontroleerde manier los te laten.

False Flag, één van de weinige momenten trouwens waarop Infernäl Mäjesty de luisteraar even de tijd geeft om op adem te komen, brengt de herinneringen naar 9/11 naar boven onder de vorm van enkele nieuwsfragmenten net na de noodlottige impact. Nation Of Assassins is dan weer een regelrechte knaller van formaat. De weergaloze structuur, het dito riffwerk en fenomenale soleerwerk maken dit nummer tot de persoonlijke favoriet van ondergetekende.

Na een muzikale pauze van maar liefst dertien jaar is Infernäl Mäjesty er wonderwel in geslaagd om dijk van een thrasmetalalbum af te leveren. Zowel het gitaarwerk als het drumwerk is van een ongelofelijk hoog niveau. Bovendien bewijst Chris Bailey over een stem te beschikken die, net zoals het een goede wijn beaamt, beter wordt met de jaren. Het album mag dan wel afklokken boven het uur, toch is er nergens sprake van enige luistermoeheid. Infernäl Mäjesty is er namelijk op briljante wijze in geslaagd om de aandacht van de luisteraar van de allereerste noot tot de allerlaatste seconde vast te houden. Met deze No God heeft Kreator er een te duchten concurrent bij voor de award ’thrashalbum van 2017′!