Doorstoten naar de metalen ‘hall of fame’ is de droom van elke, beginnende metalband. Een droom, die naast een portie muzikale genialiteit en een uitmuntende werkethiek, ook vaak een nodige dosis geluk vereist. De dag van vandaag bepalen de belangrijkste platenlabels in grote mate welke bands het zullen maken en welke bands de grote podia nooit zullen halen. Toch zijn er ook metalbands die er steevast voor geopteerd hebben om hun eigen pad uit te stippelen. Desultory is daar ongetwijfeld één van. Wie het ontstaan van de Zweedse deathmetalscene op de voet gevolgd heeft, zal ongetwijfeld al van deze jongens gehoord hebben. Op 23 juni 2017 brengen zij hun nieuwste telg op de markt, genaamd Through Aching Aeons. Dat dit album niet zomaar de zoveelste, nieuwe deathmetalrelease van 2017 is, kan U in onderstaande review zelf ontdekken.

In 1993 verscheen Into Eternity, het debuutalbum van Desultory, dat een jaar later reeds voorzien werd van een opvolger, genaamd Bitterness. Twee sterke albums die aantoonden dat de broodjes van deze Zweden lang genoeg op de juiste temperatuur in de oven hadden gezeten. Enkel het uithalen met de nodige voorzichtigheid lag nog in het verschiet. Uiteindelijk zou het, mede door een aantal determinerende keuzes, helemaal anders uitdraaien. Desultory verdween van het grote toneel en het werd muisstil rond de band. Toch bleef de fanbase trouw en na handvol optredens op enkele grote Europese festivals, werd een nieuw album aangekondigd. Een nieuw album dat meteen ook het afscheid zou betekenen…

Na Through Aching Aeons onderworpen te hebben aan een resem luisterbeurten, valt het toch zwaar om te moeten concluderen dat deze jongens er, na een carrière van 25 jaar, een punt achter zetten. Desultory is er namelijk met verve in geslaagd om de luisteraar terug te voeren naar de beginjaren van de death metal, maar eveneens ook verfrissend uit de hoek te komen. Zo zijn Silent Rapture en Slither pure, rechtdoorzee nummers die werkelijk door de speakers knallen. Beneath The Bleeding Sky is een dan weer meer uitgesponnen nummer waarbij de songstructuur duidelijk primeert op het pure gebeuk. Getuige daarvan de spetterende gitaarsolo en de intieme, ingetogen outro.

Divine Blindness is misschien wel het beste nummer dat deze Zweden ooit neergepend hebben. Een rustige piano-intro betekent het begin van een zes minuten durend vakje puur meesterschap. Brute death metal wordt even makkelijk afgewisseld door gitaarlijnen die bij momenten neigen richting het doom genre. Brutaal, maar toch met de nodige portie gevoel.

Our Departure betekent ook meteen het definitieve afscheid van Desultory. Een traag meeslepend nummer waarmee deze Zweden op een prachtige wijze hun muzikale carrière weten te beëindigen. Een muzikale carrière van 25 jaar waarin ze mee hun stempel op het Zweedse, muzikale erfgoed hebben weten drukken. Stoppen op een absoluut hoogtepunt heet zoiets! Klasse!

Tracklist:

1. Silent Rapture
2. Spineless Kingdom
3. Through Aching Aeons
4. In This Embrace
5. Beneath The Bleeding Sky
6. Slither
7. Divine Blindness
8. Breathing The Ashes
9. Our Departure