Zondag 18 juni staat met stip aangeduid in mijn agenda, want dan komt – onder andere, maar wel vooral – Opeth naar Graspop Metal Meeting. En nu we daar toch beiden zijn, kunnen we evengoed een babbeltje slaan. Lees hier alles over de meeting tussen proggod Mikael Åkerfeldt en Amped-Up.

Hallo, hoe gaat het ermee?

Met mij alles goed. En met jezelf?

Alles perfect. Bedankt om even de tijd te nemen om enkele vragen te beantwoorden.
Het is reeds de vijfde keer dat jullie Graspop aandoen; wat vind je van dit festival?

Dit is een goed festival, denk ik. Een goede hospitality, goed eten, een goede backstage. En nu hebben we nog goed weer ook. Het is zeker goed!

Heb je al tijd gehad om enkele bands mee te pikken?

Voor ik naar hier kwam, was ik van plan om hen te zien (en wijst naar een scherm waar Steel Panther het beste van zichzelf staat te geven), maar ik ben tot halt geroepen door mijn platenfirma.

Mijn excuses.

Geen probleem, joh.

Welke bands wil je zeker nog zien vandaag?

Er is maar een band die het waard is te vernoemen: Scorpions. Ik hou enorm van die band.

En het is dan nog de laatste tour van Scorpions.

Dat zeggen ze allemaal. Ze hebben dat tien jaar geleden al gezegd. En ze zijn er nog steeds.

Mag ik je feliciteren met de laatste Opeth-schijf: Sorceress?

Dank u.

Ik vind de plaat minder progressief en meer neigen naar de stampende rock. Of ben ik verkeerd?

Nee. Het is minder proggy, maar het is moeilijk voor mij om dat te zeggen. Als je het zo bekijkt: Heritage: proggy, Pale Communion: ook proggy. Ja, Sorceress is dan eerder meer recht voor de raap.

De transformatie van Opeth heeft ervoor gezorgd dat er meer ruimte is voor epische metalsolo’s en niemand is beter in dat dan Fredrik.

Oh, hij is fantastisch. Het is zo leuk om met hem samen te werken, want hij kan echt alles. Ik moet alleen iets zeggen als: “Hier is jouw solo en je moet iets spelen alsof je mensen haat.” En er verschijnt een glimlach op zijn gezicht en zegt: “Yeah!”

We hebben een lied genaamd Slither en destijds bij de opnames keek ik naar hem en zei: “Blackmore?” en hij zei: “Blackmore!”. Hij kan echt alles.

Sorceress klinkt ook meer als een band.

Dat is het ook. Ik schrijf al de muziek en dan geef ik hen de ruimte om dingen te doen. Ik neem demo’s op; goed opgenomen demo’s om hen te stimuleren en te intimideren, zodat er steeds op hoog niveau wordt gemusisceerd, dat wel, maar ik vind het erg belangrijk dat iedereen mag meedoen, dat het een band is. Maar het zijn fantastische muzikanten en dus geef ik ze veel ruimte.

Vergeet jezelf niet, jij bent ook niet te onderschatten als muzikant.

Ach, daar denk ik zelfs niet aan. Ik schrijf de liedjes en ik zing. Dat is al genoeg. Mijn ego is daar reeds mee gestreeld (lacht).

Fredrik Åkesson – Hughes Vanhoucke

Weet je al hoe het volgende album gaat klinken?

Niet echt. Al heb ik het er vandaag al over gehad met Steven Wilson…

Kijk, tegenwoordig luister ik veel naar klassieke muziek. Ik geraak er geïntimiteerd door en het pept mij op. Het zal mijn platencollectie ook een stuk kleiner maken. Dus, ik was aan denken om een volgend album helemaal open te trekken. Dus het lied niet meer rond een riff of zo bouwen, maar iets uitgerekter, iets zonder structuur. De structuur zou dan meer de non-structuur zijn.

Voor een Opeth-plaat?

Ja!

OK.

Dat is iets waar ik nu aan het denken ben, maar we zullen wel zien waar het op uitloopt.

Ik heb op jullie website gezien dat het deze zomer erg druk is voor Opeth. Is er nog tijd over om iets anders te doen in de tussentijd of tijdens?

Ja, hoor. We hebben ergens een maand vrij na de festivals en clubshows en dan ga ik op vakantie ergens op een eiland in de East Coast voor een week. En daarna “back to business”.

Welke bands hebben een grote invloed gehad op jou als muzikant?

Oh, het zijn er zovelen. Toen ik jong was luisterde ik, net zoals waarschijnlijk iedereen hier, naar metalbands. Allerlei soorten van metal en Kiss. Ik hou nog steeds van Kiss. Scorpions. Je weet wel van de wereldwijd verspreide metal.

Toen ik ouder werd zocht ik naar iets zwaarder en dan stuik je op Sodom en Kreator en gelijkaardige bands en van daaruit ga je dan naar death metal, black metal. En dan pas ben ik naar prog beginnen luisteren ergens begin de jaren ’90.

Mikael Åkerfeldt – Hughes Vanhoucke

Ik dacht dat je reeds van jongs af into prog was.

Nee, joh, ik had geen idee wat dat was. Ik ben altijd al een fan geweest van Sabbath. Ik verzamel nog steeds alles wat met Black Sabbath te maken heeft. Dus ik begon te zoeken naar bands die een beetje er uitzagen als Sabbath en zo ben ik bij Kring Crimson, Genesis, Yes enzovoort gekomen en ik was vertrokken in die richting. Ik heb nog een tijdje gewerkt in een platenwinkel in Stockholm die gespecialiseerd was in progressieve muziek. De eigenaar bleef mij maar plaat na plaat meegeven. “Luister hier naar en luister daar naar,” dus ben ik ook een grote verzamelaar van dat genre geworden.

Mijn vriendin is een grote fan van jazz – Coltrane en Mingus en van die dingen – dus ik luister ook veel naar jazz. Ik hou van singer-songwriters zoals Joni Mitchell en Nick Drake en nu luister ik dus ook naar klassiek.

Een brede waaier dus?

Ik luister inderdaad naar vele dingen; mijn huis puilt uit van de muziek.

Bestaat de kans dat er binnenkort nog een nieuwe live-dvd verschijnt?

Ja. We hebben in Red Rocks, Colorado gespeeld – dat is waar U2 en de The Beatles en iedereen gespeeld heeft – en we hebben die show opgenomen.

Echt? Ik dacht eerst dat het The Opera House in Sydney zou geweest zijn.

Ja, we hebben daar gesprekken over gevoerd, maar om zo’n productie daar op poten te krijgen is onbetaalbaar, dus hebben we het niet gedaan. Wel jammer eigenlijk, want het was een goed optreden.

Dat was het. Ik wens je een fantastische show toe straks. Bedankt voor het interview.

Jij bedankt. Cheers!

Met dank aan Hughes Vanhoucke voor de foto’s en Jaap Wagemaker (Nuclear Blast) en Jurgen Callens voor de organisatie.