Deze vijf dames uit Zwitserland vormen pas sinds 2015 een band maar wie deze brandende heksen te horen krijgt zal perplex staan van het geluid dat de vijf deernes uit hun instrumenten halen. Muzikaal kiezen de dames voor pure heavy metal. En dat gaat hen goed af op dit debuutalbum.

Met opener Black Widow denk je zowaar dat Judas Priest je kamer binnenstapt. Zelfs de vocale uithalen van zangeres Seraina Telli doen zowaar effectief ook aan Mr. Halford denken. De meisjes gaan op hetzelfde stevige metalelan verder in de titelsong en in opvolger Bloody Rose gaan ze zelfs nog een stapje verder en zorgen ze voor een extra smerige en rauwe toets in hun geluid.

Dat de dames flink wat steun gekregen hebben van Schmier (Destruction) die deels instond voor de productie van het album, zal ook wel geholpen hebben om de songs en het geluid te perfectioneren maar uiteindelijk moeten de dames zelf het meeste werk doen en wie de The Dark Companion te horen krijgt, snapt direct dat de composities die gitariste en oprichtster Romana Kalkuhl samen met Seraina aan elkaar weet te breien, gespeend zijn van kennis. Afwisseling zonder het heavymetalgenre te verloochenen en toch niet oubollig te klinken. Het vocale plaatje van Telli bestrijkt ook een hele schare aan noten van heel hoog tot zeer laag en die zangkunstjes worden perfect in de nummers geïntegreerd.

De dames mogen dan ook terecht zingen dat ze Metal Demons zijn, want halfweg het album is het nog steeds zoeken naar een punt van zwakte in de songs maar de nekspieren blijven hun werk doen op de aanstekelijke songs die Burning Witches ten gehore brengt.

Zelfs in het zachtere werk weten ze hun mannetje te staan, getuige de semi-ballad Save Me waarop de band duidelijk laat horen dat ze hun eigen geluid willen distilleren uit het heavy metal gegeven.

Daarna worden weer alle registers opengetrokken op Creatures Of The Night en met een songtitel als We Eat Your Children bewijzen ze ook dat ze geen katjes zijn om zonder handschoenen aan te pakken, hoewel het nummer zelf de zwakste schakel in het metalen geheel van dit debuut is. Niet dat We Eat Your Children een slecht nummer is maar als je de song plaatst tussen wat je eerder kon horen en wat even later volgt op de hymnes Creator Of Hell en The Deathlist is van een ander (lees: hoger) compositorisch gehalte.

Dat een van hun grootste inspiratiebronnen Judas Priest is, steken deze beeldschone heksen niet onder stoelen of banken in hun songs vandaar dat een ode in de vorm van Jawbreaker aan hun helden mooi op zijn plaats is om dit debuut af te sluiten.

Burning Witches is zeker een band die we in de gaten moeten houden, want deze dames zouden in de toekomst wel eens een grote aanhang achter zich kunnen scharen. Ze zien er alle vijf goed uit, maken scherpe en duistere pure heavymetalsong die perfect passen in deze 21° eeuw en nauw aansluiten bij wat de hedendaagse heavy metal fan verwacht van zijn dagelijkse portie lawaai. Als Burning Witches er in slaagt om deze songs ook live met dezelfde klasse op de fans los te laten dan is hun broodje zeker gebakken.