hhr2017-19_dead_head_-_swine_plague_grande

Ashley Bickx

Dat onze Noorderburen over een stevige deathmetalscene beschikken is al lang geen publiek geheim meer. Op het vlak van thrash metal daarentegen, is het in Nederland altijd wat stiller geweest. Toch zijn er in het underground milieu meer dan genoeg bands terug te vinden die zich als het ware gespecialiseerd hebben in het spelen van razendsnelle thrash metal die het merendeel van de traditionele groepen uit de Bay Area laat klinken als regelrechte boysbands. Distillator trakteerde ons met Summoning The Malicious enkele weken terug reeds op een ijzersterk schijfje. Nu is het de beurt aan Dead Head om ons wederom op een positieve manier te verrassen.

Op 16 juni 2017 zag Swine Plague, de nieuwste worp van deze Nederlandse thrashers, het levenslicht mede dankzij de administratieve hulp van Hammerheart Records. Inmiddels draaien deze heren reeds meer dan 25 jaar mee in het circuit, maar een snelle blik op het oeuvre leert ons dat dit ‘nog maar’ langspeler nummer zes is. Kwaliteit boven kwantiteit zou U kunnen beweren. Een stelling die, in casu, volledig van toepassing is, want Dead Head is nu eenmaal het prototype van een band die zijn fans nooit teleur zal stellen.

Opener Helhuizen zet meteen de toon en zal menig luisteraar met enige levenservaring opzadelen met een licht nostalgisch gevoel richting de beginjaren van het thrashmetalgenre, want het lijkt wel of Slayer en Kreator een kind gebaard hebben en het de gezegende naam Helhuizen meegegeven hebben. Het gitaarwerk is furieus, de vocalen lijken regelrecht afkomstig uit de hel en de drummer lijkt op elk moment zijn drumvellen aan gort te gaan kloppen. Een snel openingsnummer is meer dan een understatement.

Ook tijdens de daaropvolgende nummers laat Dead Head het tempo nooit zakken. Dühr mag dan nog wel redelijk mid-tempo openen, maar eens frontman Tom Van Dijk zijn stembanden laat trillen, schiet het temp wederom fel de hoogte in. Palfium mag, na Helhuizen, gerust het tweede hoogtepunt van dit album genoemd worden mede dankzij het sterke riffwerk en een uitmuntende gitaarsolo. Toch zijn er ook enkele momenten te bespeuren waarop de band beslist om het tempo iets te drukken wat op zijn beurt bijdraagt tot extra sfeerschepping waardoor de woede en agressie in de nummers nog beter tot zijn recht komen.

Pas na acht nummers krijgt de luisteraar de kans om een kleine twee minuten naar adem te happen tijdens het akoestische intermezzo The Reformation waarna Dead Head het tijd vindt om het gaspedaal wederom volledig in te drukken. Afsluiten doet de band met het sterke, actuele The Battle Of Europe dat als het ware een perfecte samenvatting vormt van de voorgaande veertig minuten aan spijkerharde thrash metal.

Het geeft de burger moed om te concluderen dat het perfect mogelijk is dat een band met meer dan 25 jaar dienst op de teller er met glans in slaagt om alsnog met zijn magnum opus naar buiten te komen. Swine Plague mag gerust één van de betere thrash metal releases van 2017 genoemd worden. Ook het artwork verdient een eervolle vermelding, want wie durft te beweren dat deze albumhoes niet zal opvallen tussen alle andere releases, lijdt gewoonweg aan kleurenblindheid. ‘Less’ is soms wel degelijk ‘more’. Iets wat gelukkig niet opgaat voor de muziek die Dead Head de luisteraar voorschotelt, want die is gewoonweg van een zeer hoog niveau. Verplichte aanschaf voor elke zelfverklaarde thrashmetalfanaat!